Με τους ξένους προπονητές στην Ελλάδα, ειδικά των «μεγάλων» ομάδων, συμβαίνει συχνά το εξής: Έρχονται, φεύγουν και αυτό που μένει ως υλικό είναι περισσότερο η δημοσιογραφική ερμηνεία που δόθηκε στις αποφάσεις τους, τον τρόπο που διαχειρίστηκαν το ρόστερ που είχαν στην διάθεσή τους κλπ. και λιγότερο μια συνολική θέωρηση, η οποία να συμπεριλαμβάνει τη συλλογιστική του προπονητή στη διάρκεια της παραμονής του.
Αυτό συμβαίνει αφενός δίοτι οι συνεντεύξεις τέτοιου τύπου που δίνουν είναι από ελάχιστες έως σπάνιες και αφετέρου διότι η συνεχής ροή αγώνων δεν επιτρέπει τέτοιου είδους «πολυτέλειες», μια και προέχουν τα αποτελέσματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Λεονάρντο Ζαρντίμ. Ήρθε κουβαλώντας στις πλάτες του ένα τεράστιο φορτίο το οποίο -ασχέτως του τι έγραφαν οι εφημερίδες- προφανώς αγνοούσε, αυτό του προκατόχου του. Μια ιδέα παίρνεις απ’ αυτά που σου λένε οι τριγύρω, αλλά αν δεν ζεις στη χώρα και δεν παρακολουθείς καθημερινά τον Τύπο η εικόνα που έχεις είναι από ελάχιστη έως παραμορφωτική.
Το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες. Όσα DVD και να δεις, την πραγματική αξία, τα κουσούρια κλπ. του καθενός μόνο εκ του σύνεγγυς μπορείς να τα ανακαλύψεις και να τα αξιολογήσεις. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο πολύ έχει αλλάξει η εικόνα του Πορτογάλου για (πολλούς από) τους παίκτες του από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα και θα καταλάβετε καλύτερα αν η ευθυκρισία του σήμερα συγκρίνεται με την άγνοια του χθες κ.ο.κ.. Ο χρόνος είναι ο κριτής του κάθε προπονητή, γιατί μέσω αυτού αποδεικνύεται η προσαρμοστικότητά του -κι αυτό α) είναι μετρήσιμο και β) ισχύει για τον οποιονδήποτε.
Δια του παραδείγματος του Ζαρντίμ, ας δούμε τι έχει πιθανόν αλλάξει στις σημειώσεις του από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα:
Βασίλης Τοροσίδης
Καλοκαίρι: Αρχηγός της ομάδας, υψηλότερη αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, εντυπωσιακές τεχνικές αρετές, παίκτης-κλειδί στο επιθετικό πλάνο από τα πλάγια.
Νοέμβριος: Μεγάλες μεταπτώσεις στην απόδοσή του, είναι βασικός ελλέιψει καλύτερης λύσης, έχει χάσει την έκρηξή του, μερικές φορές δείχνει να «φοβάται» να κάνει overlap με τελικό στόχο τη σέντρα.
Γιάννης Φετφατζίδης
Καλοκαίρι: Ταλέντο με υψηλές δυνατότητες εξέλιξης. Προσόν του η κοφτή ντρίμπλα εν κινήσει και η διείσδυση στην αντίπαλη περιοχή. Παίζει καλύτερα ως δεξιός μεσοεπιθετικός.
Νοέμβριος: Εκτός 18άδας. Δεν βρήκε ρυθμό, ούτε εντυπωσιάσε στις ευκαιρίες που του δόθηκαν.
Λιούμπομιρ Φέισα
Καλοκαίρι: Ταλαιπωρείται συχνά-πυκνά από τραυματισμούς, αλλά πρόκειται για «εξαρο-οκτάρι» ΑΑ που θα καλύψει το κενό του Ορμπάιθ και με το παραπάνω.
Νοέμβριος: Μπα, δε νομίζω. Καλύτερα ο Μοδέστο, να έχω ήσυχο το κεφάλι μου.
Κώστας Μήτρογλου
Καλοκαίρι: Να τον προσέχω αυτόν, είναι ταλαντούχος αλλά κάνει συνέχεια του κεφαλιού του και χαλάει τα αποδυτήρια. Αν δεν την παλέψω με την πάρτη του θα πάει δανεικός. Πρώτη φορά θα είναι;
Νοέμβριος: Βρε, για δες! Αυτός τα παστελώνει μια χαρά και πιο συχνά από τον άλλον!
Αν αυτά που διαβάσατε παραπάνω κρίνετε ότι ισχύουν και αντικατοπτρίζονται στις επιλογές του, σημάινει ότι τουλάχιστον ξέρει τι του γίνεται και ακολουθεί το δαρβινικό μοντέλο μια χαρά. Αν όχι, τα αποτελέσματα από μόνα τους θα δίνουν τη μισή εικόνα του έργου του τη στιγμή που η άλλη μισή θα μένει κρυμμένη στο σκοτάδι.
Γιάννης Τσαούσης
www.fightclub.gr
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr