Αφιέρωμα στην ιστορία του DOOM

Με αφορμή την κυκλοφορία του DOOM 3 BFG Edition, σκεφτήκαμε να ανατρέξουμε στην ιστορία αυτής της -καθοριστικής για το gaming- σειράς και να αναμοχλεύσουμε μνήμες εκείνης της αξέχαστης εποχής.

Ήταν λοιπόν μέσα στο σωτήριο έτος 1992, όταν αντικρίσαμε για πρώτη φορά τη shareware έκδοση του Wolfenstein 3D.

Μια δημιουργία της τότε «ερασιτεχνικής» id Software, που μέχρι εκείνη τη στιγμή την ξέραμε κυρίως από τα συμπαθητικά platform παιχνίδια Commander Keen. Πυρήνας αυτής της εταιρείας ήταν δύο «σπασικλοφιλαράκια», ο John Carmack και ο John Romero.

Στο Wolfenstein 3D, υποδυόμασταν έναν στρατιώτη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που είχε πιαστεί αιχμάλωτος από τους Ναζί, και προσπαθούσε να αποδράσει από το αχανές και τρομακτικό κάστρο τους.

Παρακολουθούσαμε την περιπλάνηση του ήρωα μας μέσα από τα μάτια του, και πασχίζαμε να βρούμε την έξοδο του εκάστοτε επίπεδου, κατατροπώνοντας κάθε φασιστική μονάδα που συναντούσαμε στο διάβα μας.

Το παιχνίδι φυσικά μας είχε αφήσει με θετικότατες εντυπώσεις. Όμως, μέχρι τότε, η περιπλάνηση μέσα σε μπουντρούμια και οι μάχες σε πρώτο πρόσωπο ήταν συνυφασμένη με τα RPGs, και τίτλους όπως τα Might and Magic και τα Eye of the Beholder.

Στην αυθόρμητη και ακούσια σύγκριση με αυτά τα μεγαθήρια, το «ταπεινό» Wolfenstein 3D φάνταζε «ρηχό» και πρόβαλλε ως «εισβολέας» σε ξένη ιδιοκτησία. Αλίμονο μας: κανείς δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι μόλις είχαμε γίνει μάρτυρες της γέννησης του νέου είδους των FPS, και φυσικά τίποτα δεν μπορούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που θα επακολουθούσε…

Το DOOM έφτασε στο τέλος του 1993 και προκάλεσε πάταγο με τον πρωτοπόρο σχεδιασμό του.

Η ιστορία του εκτυλίσσεται κάπου στο όχι πολύ μακρινό μέλλον όταν η ανθρωπότητα έχει πια καταφέρει να αποικήσει τον Άρη και τους δορυφόρους του: δυστυχώς, κάτι πάει εξαιρετικά στραβά στα πειράματα τηλεμεταφοράς που γίνονται εκεί, και οι δαιμονικές δυνάμεις δεν αργούν να περάσουν στη διάστασή μας, μέσω μιας χωροχρονικής πύλης.

Όλοι οι άποικοι θανατώνονται, και την κατάσταση τώρα μπορεί να αντιστρέψει μόνο ο τελευταίος επιζών. Δηλαδή, ο σκληροτράχηλος διαστημικός πεζοναύτης που χειριζόμαστε, στον οποίο πλέον επαφίεται η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους… Το υποτυπώδες σενάριο ήταν μόνο η δικαιολογία για να αρχίσει η πωρωτική σφαγή.

Για πρώτη φορά ως τότε, μπορούσαμε σε πραγματικό χρόνο με γρήγορη και στρωτή κίνηση να εξολοθρεύουμε αντιπάλους σε μικρές, μέσες και μεγάλες αποστάσεις, που βρίσκονταν στο ίδιο υψομετρικό επίπεδο με εμάς, είτε σε χαμηλότερο ή ψηλότερο.

Τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, και πολλοί κλώνοι θα ξεπηδούσαν τα επόμενα χρόνια προσπαθώντας να κλέψουν λίγη από την αίγλη αυτού του ρηξικέλευθου τίτλου.

Με νέα εποχή θα ανέτειλε, και μια ριζική αλλαγή σκηνικού θα σημειωνόταν σε μια αγορά όπου μεσουρανούσαν τα Adventures.

Διαβάστε τη συνέχεια του αφιερώματος εδώ