Φταίει ο Φερέιρα, αλλά οι παίκτες είναι άμοιροι ευθυνών;

Το πρόβλημα με τον Παναθηναϊκό είναι πως ότι κάνει πια είναι απόλυτα προβλέψιμο. Και όπως έλεγε κάποτε πολύ παραστατικά ο Όσκαρ Ουάιλντ, η πεμπτουσία της ζωής είναι η αβεβαιότητα! Μόνο που οι πράσινοι, εδώ και καιρό έχουν φροντίσει να αντικαταστήσουν αυτή την έννοια, με το πληκτικό ποδόσφαιρο τους. Ξέρεις μόλις αρχίσει το ματς τι θα δεις. Το ακόμη χειρότερο, ξέρεις κάθε σκηνή του έργου! Θα αρχίσει με κάποια δυναμική, θα έχει ένα ρυθμό και μόλις στραβώσει η φάση και δεχτεί εκτός έδρας το πρώτο γκολ, όχι μόνο χάνει αλλά καταρρέει.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Όση κουβέντα και αν κάνουμε για το αν πρέπει να φύγει ή να μείνει ο Φερέιρα , εκείνοι που πραγματικά οφείλουν να απαντήσουν με το χέρι στην καρδιά για το αν αυτό μπορούν και δεν γίνεται να κάνουν κάτι παραπάνω είναι οι παίκτες. Μόνο αυτοί και κανείς άλλος. Αν ο Φερέιρα είναι ο υπεύθυνος, κάποιος ας αναλάβει την ευθύνη να το πει και στον πρόεδρο της ομάδας, που δείχνει ερωτευμένος με τον Πορτογάλο τεχνικό, όπως συνήθως είναι όλοι οι παράγοντες με τον πρώτο προπονητή που συμβαίνει να συνεργαστούν!

Και μην ακούσω την απλή δικαιολογία πως κανείς παίκτης δεν θα πάρει την πρωτοβουλία να πει στον κύριο Αλαφούζο πως ο προπονητής δεν εμπνέει πια την ομάδα, με τον φόβο να είναι ο επόμενος που θα καρατομηθεί. Γιατί οι προσωπικότητες στα αποδυτήρια, με όλα τα στραβά τους , είναι αυτές που οφείλουν να διαφοροποιούνται από τον σωρό. Παίκτες όμως με προσωπικότητα, πια δεν υπάρχουν στην Παιανία!

Εννοείται πως ο Φερέιρα έχει τεράστια ευθύνη για το συνονθύλευμα που παρουσιάζει στο γήπεδο, μία ομάδα που μέχρι πριν λίγα χρόνια αν μη τι άλλο στην Ευρώπη είχε δημιουργήσει ένα καλό όνομα. Και φυσικά κάνει αλγεινή εντύπωση πως δεν έχει βγει μία φορά να αναλάβει τις ευθύνες για την εικόνα, όχι για την ήττα.

Αλλά και οι ποδοσφαιριστές δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Και σε τελική ανάλυση, ακόμη και αν ο προπονητής τους δεν τους προκαλεί φόβο ή δεν εμπνέει σεβασμό, ακόμη και αν είναι απλήρωτοι υπάρχει και κάτι που λέγεται επαγγελματικός εγωισμός, που είναι για τους άντρες αγαθό ανεκτίμητο. Και αν δεν υπάρχει τσίπα για την ομάδα και την φανέλα που φορούν, τουλάχιστον κάποιες στιγμές ας κάνουν κάτι να περισώσουν τον εαυτό τους! Ούτε καν αυτό γίνεται όμως!