Υπομονή υπάρχει, προοπτική όμως;

Ο λόγος για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό , αφού στον ποδοσφαιρικό ο τίτλος δεν θα εμπεριείχε ερώτηση αλλά βεβαιότητα - ούτε υπομονή , ούτε προοπτική υπάρχει - που στο παιχνίδι απέναντι στην Φενέρ στην Πόλη , στα πλαίσια της τέταρτης αγωνιστικής της Euroleague , ηττήθηκε πιο εύκολα από τι δείχνει το τελικό σκορ 73 - 64.

Για ακόμα ένα ματς απέναντι σε ποιοτικό αντίπαλο , μετά και το ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος με τον ΟΣΦΠ στο ΟΑΚΑ , ο ΠΑΟ έδειξε αρκετές από τις φετινές του αδυναμίες ειδικά στην οργάνωση του επιθετικού του παιχνιδιού αλλά και στην ύπαρξη σαφούς εναλλακτικού πλάνου επίτευξης εύκολων πόντων αν ο Σόφο δεν βρεθεί σε καλή βραδιά ή αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από τους αντίπαλους ψηλούς .

Αδυναμίες που σε πρώτη ανάγνωση δεν έχουν να κάνουν ούτε με την προπονητική ικανότητα του Αργύρη Πεδουλάκη , ούτε με το ταλέντο ή την μπασκετική ευφυΐα του συνόλου των παικτών . Ο βασικότερος λόγος , που οι πράσινοι βραχυκυκλώνουν επιθετικά είναι η στελέχωση του ρόστερ μετά την καλοκαιρινή κοσμογονία .

Εδώ προσθέτεις έναν παίκτη σε μια ήδη δομημένη ομάδα και πάλι δεν σου βγαίνει , πόσο μάλλον να κάνεις πάνω από δέκα μεταγραφές όπως έκανε ο μπασκετικός Παναθηναϊκός στη περασμένη μεταγραφική περίοδο . Κανείς δεν είχε την απαίτηση , τουλάχιστον από αυτούς που έχουν ασχοληθεί έστω και ερασιτεχνικά ή ακόμα και από το μετερίζι του απλού φιλάθλου με την στελέχωση μιας ομάδας σε οποιοδήποτε σπορ , ότι όλες οι μεταγραφικές κινήσεις στο σύνολο τους θα έβγαιναν αμέσως .

Ούτε βέβαια ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο ρυθμό προσαρμογής σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον . Οι αστοχίες σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συνηθισμένο φαινόμενο . Το θέμα είναι το πόσο γρήγορα θα τις διορθώσεις έτσι ώστε να γίνεις ξανά ανταγωνιστικός σε διεθνές επίπεδο . Ο κόσμος του επαγγελματικού αθλητισμού είναι αμείλικτος και δεν μπορεί να περιμένει αιωνίως μια ομάδα έναν ή δύο παίκτες να μπουν στο κλίμα αυτής και να δείξουν τα πραγματικά τους στοιχεία για τα οποία , άλλωστε , και αποκτήθηκαν .

Αν στο ματς κόντρα στον Ολυμπιακό η κακή εμφάνιση , κυρίως στο πρώτο ημίχρονο , και τελικά η ήττα αποδόθηκαν στην ομοιογένεια του αντιπάλου , αφού ο ΠΑΟ είχε να αντιμετωπίσει μια πιο δεμένη ομάδα που διατήρησε το σύνολο του περυσινού βασικού της κορμού , που του έδωσε συγκριτικό πλεονέκτημα για την κατάκτηση της νίκης αλλά και στο πόσο νωρίς ήταν η συνάντηση αυτή για τους πράσινους , στο χθεσινό ματς δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς κάτι ανάλογο .

Πρώτον γιατί και η Φενέρ είναι εξίσου αλλαγμένη στο ρόστερ με την ελληνική ομάδα , αλλά και γιατί το χρονικό διάστημα προσαρμογής των νέων παικτών είναι πάνω κάτω το ίδιο και για τους δυο . Η πιο σημαντική διαφορά καταγράφεται στο γεγονός , ότι οι Τούρκοι επέλεξαν να " ψωνίσουν " από το πάνω ράφι , αποκτώντας παίκτες προσωπικότητες , όπως οι Σάτο , Μπατίστ , Μακάλεμπ και Άντερσεν , με παραστάσεις από μεγάλες διοργανώσεις και σπουδαία παιχνίδια , ενώ οι πράσινοι αντίθετα άπειρους χωρίς πολλές συμμετοχές σε διεθνές επίπεδο και σχετικά "άγουρους " ακόμα για να σηκώσουν το βάρος μιας από τις βαρύτερες φανέλες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ , αυτής του εξάστερου Παναθηναϊκού .

Ακόμα και οι μεγάλοι σε ηλικία αθλητές που αποκτήθηκαν , όπως ο Πάνκο δεν έχει στο βιογραφικό του παρουσία σε τόσο υψηλό επίπεδο . Μοναδική εξαίρεση αποτελούν ο Σόφο και ο Ούκιτς οι όποιοι όμως δεν φθάνουν για να αλλάξουν τις ισορροπίες τόσο σύντομα πλαισιώνοντας τους μοναδικούς επιζώντες από τη περυσινή ομάδα , Τσαρτσαρή και Διαμαντίδη .


Το τι πρέπει να κάνει από εδώ και πέρα η ομάδα το ξέρει καλύτερα από τον καθένα ο προπονητής της και οι συνεργάτες του , που με τη βοήθεια της διοίκησής καλούνται να προβούν στις απαραίτητες προσθαφαιρέσεις για να περάσει σε ανώτερο επίπεδο ανταγωνιστικότητας η φετινή ομάδα . Και αν για την πρώτη φάση , λογικά , δεν γεννάται θέμα , αφού ο ΠΑΟ εύκολα - δύσκολα αναμένεται να περάσει από τον όμιλο στην επόμενη φάση είναι δεδομένο πως θα χρειαστούν πιο πολλοί παίκτες ως λύσεις στις εναλλαγές θέσεων και ρόλων μέσα στην οικονομία του αγώνα .

Χωρίς κλασσικό τεσσάρι , εκτός του Τσαρτσαρή που δεν φθάνει όμως , που να μπορεί να απειλήσει και με πλάτη αλλά και από μακρινή απόσταση , χωρίς τις απαραίτητες ανάσες στο Διαμαντίδη από τον πάγκο , πάλι χθες έπαιξε πάνω από 30 λεπτά , που δεν του δίνουν τα αναγκαία σημεία και πνευματικής πέρα από σωματικής ξεκούρασης , χωρίς πεντάρι που να μπορεί να υποστηρίξει το περίφημο pick and roll , σήμα κατατεθέν της αυτοκρατορίας του ΠΑΟ τα προηγούμενα χρόνια δεν πας μακριά στη διοργάνωση , αλλά και δύσκολα θα επιστρέψεις στην κορυφή της Ελλάδας .

Με ένα παίκτη στη θέση του Άρμστρονγκ με τα στοιχεία που προαναφέραμε , που να μπορεί να παίξει και τεσσάρι και ένα στη θέση του Κίτσεν πιο δημιουργικό και με διάθεση για πρωτοβουλίες στην επίθεση τα πάντα αλλάζουν . Παίκτες ελεύθεροι υπάρχουν, λεφτά όμως;