Το αντίο ενός θρύλου

Γνωρίζω, εκ των προτέρων, πως βάσει τίτλου θα περιμένατε να διαβάσετε κάτι σχετικά με το αντίο κάποιου μεγάλου σταρ των ποδοσφαιρικών γηπέδων ή έστω των μπασκετικών παρκέ , που εγκατέλειψε πρόσφατα την ενεργό δράση μετά από χρόνια θριάμβων σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου . Αντ' αυτού όμως το εν λόγω άρθρο αναφέρεται σε έναν υπεραθλητή μεγάλων και μεσαίων αποστάσεων που έχτισε το μύθο του όχι τρέχοντας ή σκοράροντας πλήθος τερμάτων ή πόντων αλλά καλπάζοντας και νικώντας στο διάβα του οποιοδήποτε αντίπαλο έβρισκε απέναντι του ακόμα και σε περιπτώσεις που οι συνθήκες του αγωνιστικού στίβου θεωρητικά δεν τον ευνοούσαν.

Γράφει ο Χρήστος Σούτος

Πρόκειται για έναν πραγματικά ανίκητο πρωταθλητή η αξία του οποίου στο χρηματιστήριο μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή των σούπερσταρ της μπάλας ή του μαγικού κόσμου του ΝΒΑ , αφού τη στιγμή που μιλάμε, και μετά την απόσυρση του από την αγωνιστική δράση, φθάνει ή και ξεπερνά τα 160 εκατομμύρια δολάρια .

Κυρίες και κύριοι υποδεχθείτε τον μέγιστο Frankel, το καλύτερο άλογο του κόσμου, έναν από τους ισχυρότερους ίππους στην ιστορία των ιπποδρομιών , που τερμάτισε την πλούσια καριέρα του αήττητος με 14/14 νίκες επικρατώντας μάλιστα στον τελευταίο αγώνα του , στην πιο πλούσια κούρσα των αγγλικών ιπποδρομιών αυτή των 2000μ. με όνομα "QIPCO CHAMPION STAKES" στο περίφημο Άσκοτ , του νούμερο 2 της παγκόσμιας κατάταξης , νικητή της αντίστοιχης περυσινής , και καλύτερου γαλλικού ίππου Cirrus Des Aigles .

Μια πορεία που άρχισε πριν από δύο περίπου χρόνια και τερματίστηκε πριν από λίγες μέρες μετά από την απόφαση του ιδιοκτήτη του Frankel , πρίγκηπα Khalid Abdulla να τον αποσύρει από τους στίβους , γεμάτη από νίκες μεγάλων επάθλων και θριάμβων επί κάθε λογής αντιπάλων . Πρόκειται πέρα πάσης αμφιβολίας , για ένα φαινόμενο , ένα άλογο θρύλο , που τα επιτεύγματά του θα μνημονεύονται για χρόνια , αφού , θεωρείται με βάση και τους ειδικούς του χώρου πολύ δύσκολο έως απίθανο , τα επόμενα χρόνια να βρεθεί κάποιος άλλος ίππος να τα επαναλάβει ή έστω να τα πλησιάσει .


Η σχέση ανθρώπου - αλόγου χάνεται μέσα στο βάθος των αιώνων. Σε όλους τους πολιτισμούς του αρχαίου κόσμου υπάρχουν αναφορές σε αυτή τη σχέση . Από απαραίτητο συνεργάτη σε περιόδους ειρήνης , για το όργωμα των χωραφιών και το εμπόριο, μέχρι πολεμική μηχανή σε εποχές συγκρούσεων ικανό να μεταφέρει πολεμιστές και υλικό στα πεδία των μαχών . Έδωσε στον άνθρωπο την δυνατότητα να εξερευνήσει εδάφη και περιοχές άγνωστες και δύσβατες γι' αυτόν, αφού το άλογο μπορεί να διασχίσει με την ίδια ευκολία από πεδιάδες μέχρι ποτάμια και βουνά ανοίγοντας έτσι τους ορίζοντες της ανθρώπινης φύσης . Η σχέση , όμως , αυτή διαφέρει από τις άλλες με τα υπόλοιπα ζώα , που έχει καταφέρει ο άνθρωπος ανά τους αιώνες να εξημερώσει . Το άλογο δεν ανέχεται την σκληρή και άδικη συμπεριφορά , θέλει να είναι φίλος και όχι υποτακτικός και με αυτό τον τρόπο κατάφερε να βγάλει από την ανθρώπινη ψυχή συναισθήματα και εικόνες που αποτυπώθηκαν σε έργα τέχνης ανά τους αιώνες .

Πιο χαρακτηριστική περίπτωση από τους Κενταύρους της ελληνικής μυθολογίας δεν υπάρχει. Οι αρχαίοι Έλληνες προσπάθησαν μέσω της απεικόνισης του μυθικού αυτού πλάσματος, να " ενώσουν " τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου , σκέψη σύνθετη και λόγος , γι' αυτό και απεικονίζεται ο ανθρώπινος κορμός , και του αλόγου , αρμονία σωματική , ρωμαλότητα και ακατάπαυστη εργασία , γι' αυτό και απεικονίζεται το σώμα του αλόγου . Άλλωστε και από την ετοιμολογία της λέξης άλογο φαίνεται γιατί ο άνθρωπος απέκτησε στο πέρασμα των αιώνων την ιδιαίτερη αυτή σχέση με το συγκεκριμένο ζώο . Όπως λέει και η λέξη , λοιπόν , δεν του λείπει παρά μόνο ο λόγος , ενώ διαθέτει και μνήμη και κρίση και λογική και ένστικτο βασικά στοιχεία νοημοσύνης . Δεν είναι λίγα τα ιστορικά παραδείγματα μεγάλων ηγετών ανά τους αιώνες που η σχέση τους με τον ίππο τους έμεινε στην ιστορία . Πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Βουκεφάλας ,του Μεγάλου Αλεξάνδρου το όνομα του οποίου ο μεγάλος στρατηλάτης έδωσε σε μια πόλη της Ασίας όταν αυτό σκοτώθηκε στη μάχη του Υδάσπη , ο Ιντσιτάτους του Καλλιγούλα, που ο τουλάχιστον ιδιόρρυθμος ιδιοκτήτης του και αυτοκράτορας της Ρώμης το διόρισε στη ρωμαϊκή Γερουσία δίνοντας τον τίτλο του Συγκλητικού , ο Ελ Μορτζίλιο, αγαπημένο άλογο του Ισπανού κατακτητή Κορτές , που οι ιθαγενείς τίμησαν στήνοντας του άγαλμα , ο Ρόαν Μπαρμπερυ του Ριχάρδου του Β! που αναφέρεται σε έργο του Σαίξπηρ και τέλος ο Κοπενχάγκεν του Δούκα του Ουέλινγκτον που τάφηκε , όπως αναφέρεται , με στρατιωτικές τιμές .

Σήμερα , όπως είναι φυσικό, στον αιώνα της τεχνολογίας η παρουσία του αλόγου έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα . Το άλλοτε σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης έχει μεταβληθεί σε χόμπι ελευθέρου χρόνου για τους έχοντες , αφού η απόκτηση και συντήρηση του μόνο απλή υπόθεση δεν είναι . Ο πιο απαραίτητος συνεργάτης της καθημερινότητας του ανθρώπου έχει βρει τη θέση του μόνο ως ατραξιόν σε μερικές τουριστικές περιοχές για γραφικές μετακινήσεις επισκεπτών . Και ο πολεμικός , όμως , ρόλος του αλόγου έχει τερματιστεί από τον Β ! Παγκόσμιο Πόλεμο κιόλας , όταν και γερμανικές πυροβολαρχίες κατέστρεψαν με χαρακτηριστική ευκολία το φημισμένο πολωνικό ιππικό . Τι έμεινε επομένως για τον υπέροχο αυτό φίλο του ανθρώπου ; Η παρουσία του σε αθλητικό επίπεδο στις ανα τον κόσμο ιπποδρομίες με κορυφαίες αυτές που διεξάγονται στο νησί , όπου και χτίστηκε ο μύθος του Frankel .

Με αφορμή, λοιπόν, το αγωνιστικό τέλος του Frankel και του εκπληκτικού ρεκόρ που αυτός κατέγραψε, για την ιστορία συνοδοιπόροι του σε αυτό το υπέροχο ταξίδι ήταν από τη θέση του αναβάτη ο Tom Queally και από τη θέση του προπονητή ο Sir Henry Amherst Cecil , θεώρησα σκόπιμο να αναφερθώ στην αιώνια σχέση ανθρώπου και αλόγου και στον τρόπο που αυτό το υπέροχο πράγματι ζώο επέδρασε στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών . Aντίο φίλε ευχαριστούμε για τις υπέροχες αναμνήσεις.