FC: Το τραίνο της μεγάλης φυγής

Στην υπέροχη αυτή ταινία του 1985* οι «Μάνι» (Γιόν Βόιτ) και «Μπακ» (Έρικ Ρόμπερτς) είναι κρατούμενοι σε φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Αλάσκα. Αφού καταφέρνουν να αποδράσουν με πολύ κόπο, επιβιβάζονται λαθραία σε μια εμπορική αμαξοστοιχία που κουβαλάει χημικά. Μόλις όμως αυτή ξεκινάει το ταξίδι της, ο οδηγός παθαίνει καρδιακή προσβολή και το τραίνο μένει ακυβέρνητο. Την ίδια ώρα ο σαδιστής διευθυντής της φυλακής (που έχει τρελό «κόλλημα» να «σωφρονίσει» τον Μάνι) τους παίρνει στο κατόπι με ελικόπτερο.

Στην επόμενη φάση τα φρένα καίγονται και οι υπεύθυνοι του δικτύου, προκειμένου να αποτρέψουν πιθανή μετωπική σύγκρουση με άλλη αμαξοστοιχία ή/και ανατίναξη των βαγονιών με τα εύφλεκτα υλικά, αναγκάζονται να το εκτρέψουν σε μία γραμμή που οδηγεί σε αδιέξοδο. Τους στέλνουν απευθείας στο θάνατο δηλαδή, μόνο που οι επιβαίνοντες δεν το ξέρουν. Ο διευθυντής καταφέρνει τελικά να φτάσει με το ελικόπτερο στο τραίνο και να προσγειωθεί στο βαγόνι της μηχανής. Ο Μάνι φτάνει μέχρι εκεί, παλεύουν, τον καταφέρνει, τον δένει με χειροπέδες και ακολούθως χωρίζει τα υπόλοιπα βαγόνια από το πρώτο, που φεύγει πλέον «με χίλια» προς τον τοίχο, προτιμώντας τον θάνατο από την ατιμωτική επιστροφή στη φυλακή.

Σας θύμισε κάτι το εκτροχιασμένο τραίνο; Γεννήθηκε στο μυαλό σας κάποιος παραλληλισμός διαβάζοντας για «απόδραση από απάνθρωπο περιβάλλον φυλακής», «σαδιστή διευθυντή που δεν μπορεί να χωνέψει ότι υπάρχει άνθρωπος που θα το σκάσει από τη φυλακή του και θα ζήσει για να πει την ιστορία», «εκτροπή σε αδιέξοδο, για να σωθούν κάποιοι άλλοι», «ελευθερία επιλογής, ακόμα κι αν παραμονεύει ο τοίχος στην επόμενη στροφή»; Κάτι θα σας θύμισε, δε μπορεί...

Όσοι έχετε δει την ταινία (οι υπόλοιποι το κάνετε αφότου τη δείτε), δώστε στον εαυτό σας λίγη ώρα και σκεφτείτε: Στη φάση που είσαστε τώρα, ποιος ρόλος πιστεύετε ότι θα σας αντιπροσώπευε; Μπέσα όμως, να διαλέξετε όχι αυτόν που σας γοητεύει αλλά αυτόν που θα μπορούσατε να ενσαρκώσετε στην πραγματική σας ζωή. Υπάρχουν πολλοί, φτάνουν για όλους: Ο αντισυμβατικός «Μάνι», ο παραβάτης αλλά συντηρητικός «Μπακ», η φωνή της λογικής/αθώο θύμα «Σάρα», ο σκληρός κι απόλυτος διευθυντής «Ράνκεν», οι υπόλοιποι τρόφιμοι που πανηγυρίζουν για την απόδραση των δύο αλλά δεν θα τολμούσαν ποτέ να τη δοκιμάσουν οι ίδιοι -και διάφοροι άλλοι. Δείτε το όχι μόνο σαν ένα ολιγόλεπτο παιχνίδι, αλλά σαν ένα μικρό βήμα προς την αυτογνωσία. Κι όταν πια βεβαιωθείτε, ετοιμαστείτε γιατί όπου να ‘ναι έρχεται η ώρα που θα κληθείτε να παίξετε το ρόλο σας στ’ αλήθεια.

Γιάννης Τσαούσης

*Σενάριο: Ακίρα Κουροσάβα, σκηνοθεσία: Αντρέι Κοντσαλόφκσι. 27 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία της είναι τόσο συγκλονιστική όσο τότε, άρα μην σκέφτεστε καν αν «αξίζει να την δείτε». Μπόνους: Είναι η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Ντάνι Τρέχο, ο οποίος εμφανίζεται στο ρόλο του μποξέρ.

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr