Απρόβλεπτη αλλά πλέον προβληματική (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Μόλις πριν από λίγο καιρό, είχες την αίσθηση ότι κάθε αγωνιστική τακτική ομάδας του Ζοσέ Μουρίνιο προερχόταν από γεωμετρική σκέψη, ασκήσεις επί χάρτου υπολογισμένες μέχρι και την τελευταία πιθανότητα. Αυτές τις εβδομάδες, που η νέα σεζόν τρέχει, ο Πορτογάλος τεχνικός θυμίζει ζωγράφους που παίρνουν την μπογιά και την πετάνε στον καμβά, περιμένοντας να δουν το αποτέλεσμα! Μεθοδολογία που δεν θυμίζει τέχνη ούτε προγραμματισμό! Το μόνο που μπορείς να πεις, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει στους «TIMES» o Martin Samuel, είναι πως η νέα Τσέλσι είναι απρόβλεπτη. Ακόμα και για τον προπονητή της!

Ο Μουρίνιο νιώθει φέτος την πίεση για πρώτη φορά. Στο «Στάμφορντ Μπριτζ» βαρέθηκαν όπως τα κακομαθημένα παιδιά, πολύ γρήγορα. Η άνετη κατάκτηση των δύο προηγούμενων πρωταθλημάτων, για μία ομάδα που είχε 50 χρόνια να νιώσει τέτοια χαρά, πλέον δημιούργησε ανάγκες. Η νέα Τσέλσι είναι χωρίς εξτρέμ. Παίζει, όπως σας είχα αναλύσει από τον Μάιο ακόμα, με βάση τις μεταγραφές που ήθελε να κάνει, αυτό το σύστημα που αρχίζει από 4-2-2-2, αλλά στην εξέλιξη του ματς χρειάζεται κάποιους να κάνουν δουλειά και στα άκρα. Η ερώτηση είναι, με μία καλύτερη ομάδα από τη Βέρντερ, ο Εσιέν θα μπορεί να κάνει τον εξτρέμ; Ο Ασλεϊ Κόουλ χωρίς καθαρό αριστερό χαφ μπροστά του, έμοιαζε με ψάρι έξω από το νερό σε όλο το ενενηντάλεπτο την Τρίτη. Η Τσέλσι που ξέραμε δεν ήταν θεαματική ούτε έκανε πράγματα έξω από το προβλέψιμο. Η ομάδα που φτιάχνει τώρα ο Μουρίνιο κάποιες στιγμές είναι πιο επικίνδυνη διότι διαθέτει ατελείωτο ταλέντο, αλλά έχεις την αίσθηση πως δεν είναι το ίδιο σταθερή στο να κρατά τους χώρους. Αμύνεται πιο δύσκολα και οι Γερμανοί αυτό μπορούσαν να το έχουν εκμεταλλευτεί στο δεύτερο ημίχρονο.

Η «συνύπαρξη» Μπάλακ και Λαμπάρντ φάνταζε από την αρχή προβληματική. Αποδεικνύεται τέτοια και στο γήπεδο. Ο ένας ακυρώνει τον άλλον, κινούνται στους ίδιους χώρους, θέλουν με τον ίδιο τρόπο την μπάλα. Αυτό που βίωσε η εθνική Αγγλίας τόσα χρόνια με το δίδυμο Τζέραρντ και Λαμπάρντ να μη βοηθούν ο ένας τον άλλον, αλλά άθελά τους να αλληλοεξουδετερώνονται, τώρα το έχει ο Μουρίνιο. Ο Αντρέι Σεβτσένκο ήταν αυτός που έδειχνε εντελώς εκτός κλίματος. Ο μόνος που έχει κερδίσει αγωνιστικά από την άφιξή του είναι ο Ντιντιέ Ντρογκμπά. Εχει πια πιο πολύ χώρο να κινηθεί, αφού ο Σεβτσένκο κάνει κίνηση και παίρνει και προσωπικό μαρκάρισμα μαζί του. Ενα λεπτό μετά το γκολ του Εσιέν υπήρχε μία φάση που αποκάλυπτε σε όλο της το μεγαλείο το μπέρδεμα. Επτά μπλε φανέλες σε λίγα μέτρα έξω από την περιοχή με μόνο έναν παίκτη της Βέρντερ να μαρκάρουν μπορεί να αξιολογηθεί διαφορετικά από έναν πεσιμιστή και έναν οπτιμιστή. Ο δεύτερος θα δώσει έμφαση στην όρεξη όλων να τρέξουν και να μην αφήσουν κενό. Ο πρώτος όμως θα επισημάνει ότι μάλλον μπέρδευαν τους ρόλους τους. Και πιθανότατα αυτός θα είχε δίκιο, αν κάποιος αποκρυπτογραφούσε το παιχνίδι.
Τα ταλΕντα πάντα κάνουν κάτι από ένστικτο. Στην ενδεκάδα που κατέβασε ο Μουρίνιο, την πιο ακριβή στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου παρεμπιπτόντως, την Τρίτη το βράδυ, αρκετοί ταλαντούχοι έκαναν ακριβώς τα ίδια! Απέναντι σε μία καλύτερη ομάδα, αφού στόχος παραμένει ο τελικός της Αθήνας, αν ο Μακελελέ για κάποιο λόγο λείπει, αυτός ο μη ξεκάθαρος αγωνιστικός προσανατολισμός δεν θα είναι πια πολυτέλεια για την Τσέλσι, αλλά πιθανότατα εγκληματική αμέλεια!

Θέμα νοοτροπίας κι όχι μπάτζετ

Αν είναι θέμα μόνο μπάτζετ το να κάνεις κάτι καλό στην Ευρώπη, τότε οι ελληνικές ομάδες δεν θα έπρεπε να κατεβαίνουν καν στα ματς. Το ποδόσφαιρο ευτυχώς μπορεί και κρατά το ενδιαφέρον του ακριβώς γιατί τα κύτταρά του ανανεώνονται και η ελπίδα του μικρού να κάνει τη ζημιά δεν σβήνει ποτέ. Οι ελληνικές ομάδες έχασαν και τα δύο ματς, και μάλιστα άνετα. Για την ΑΕΚ δεν γινόταν συζήτηση για το αν θα μπορούσε να ξεκλέψει κάτι στο Μιλάνο. Το παιχνίδι «κλειδί» της παραμένει αυτό με την Αντερλεχτ στο ΟΑΚΑ. Ηθελες όμως να πάρεις μηνύματα. Το ότι έχασε αξιοπρεπώς, ναι, παίζει ρόλο, αν και το 0-2 είναι (και ακούγεται) πολύ καλύτερο από το 0-3. Ομως κάποια λάθη (η χρησιμοποίηση του Καπετάνου σε ρόλο χαφ, η συνεχιζόμενη τοποθέτηση του Λυμπερόπουλου μακριά από την κορυφή) δημιουργούν απορίες. Ο Φερέρ τα βλέπει. Το θέμα είναι τι κάνει για να τα διορθώσει. Για τον Ολυμπιακό το 2-4 από τη Βαλένθια ήταν απόρροια αγωνιστικού προσανατολισμού. Ή μάλλον αποπροσανατολισμού! Οποιος ακούσει ότι μία ομάδα έκανε ευκαιρίες και έβαλε δύο γκολ στη Βαλένθια, αλλά δεν πήρε ούτε βαθμό στην έδρα της, ένα πράγμα θα σκεφτεί: πως δεν είναι στοιχειωδώς σοβαρή στην άμυνα! Και υποτίθεται ότι σ' αυτόν τον τομέα δούλεψε ο Σόλιντ όλο το καλοκαίρι. Ελεγα ότι τα φιλικά παιχνίδια είναι μόνο για να εντοπίζεις τα λάθη και για να μη στέκεσαι στα όποια καλά. Κανείς δεν το έκανε στον Πειραιά. Αμυνα στο σημερινό ποδόσφαιρο δεν παίζουν οι αμυντικοί. Το κάνει όλη η ομάδα. Πόσο θα άντεχε ο Στολτίδης, που πια είναι 30άρης;

Ο Γκρέιαμ Σούνες την Τρίτη το βράδυ στο SKY SPORTS είπε κάτι πολύ σημαντικό: «Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι η ταχύτητα που διαφοροποιεί τις ομάδες. Γι' αυτό και δεν προλαβαίνεις να κάνεις τάκλιν. Οφείλεις να παρακολουθείς τον ρυθμό του αντιπάλου και να βγαίνεις πρώτος στην μπάλα». Ποια ελληνική ομάδα μπορεί να το κάνει αυτό; Καμία! Κι όταν τρέχουν πια μόνο οι μισοί και ο αντίπαλος φτάνει όποια στιγμή θέλει στην περιοχή σου, τότε κάνεις τον σταυρό σου και προσεύχεσαι! Τα ίδια ισχύουν και στην «Ενωση». Με τον Σέζαρ να κοιτάει, τον Εμερσον να έχει σκάσει, τον Μόρα να μην είναι καθαρός αμυντικός χαφ και τον Ντελίμπασιτς να μην πιέζει ψηλά, πάλι καλά ήρθαν τα πράγματα. Και αυτό δεν είναι θέμα μπάτζετ. Είναι θέμα νοοτροπίας και αγωνιστικής συμπεριφοράς!