Το... δεύτερο «αντίο» του Σουμάχερ

«… Ο Μίκαελ είναι ο συγγραφέας ενός μοναδικού κεφαλαίου στην ιστορία της Φόρμουλα 1…», είχε δηλώσει ο συνεργάτης του για χρόνια στη Ferrari, Ζαν Τοντ. Το 2012 θα είναι η χρονιά που το όνομα του Μίκαελ Σουμάχερ θα συνδεθεί με την ιστορία της Φόρμουλα 1, αφού μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης του πλέον είναι μέρος αυτής.

To www.sport-fm.gr σας παρουσιάζει τα τρία τελευταία χρόνια του Μίκαελ Σουμάχερ στα γκριντ της Φόρμουλα 1.

Σουμάχερ: «Κάποτε έρχεται η ώρα να πεις αντίο...»

Στα 43α του το… μικρόβιο της ταχύτητας και του ανταγωνισμού φαίνεται πως τελικά τον εγκατέλειψε, αφού όπως δήλωσε αν και είχε την ευκαιρία να συνεχίσει στο πρωτάθλημα δεν νιώθει πως μπορεί να το κάνει στο επίπεδο που θέλει και που έχει συνηθίσει, αποχαιρετώντας τελικά την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού για πάντα.



Τρία χρόνια πριν, τρία χρόνια μετά…

Η ανακοίνωση της επιστροφής του στο πρωτάθλημα στις 23 Δεκεμβρίου του 2010 συζητήθηκε έντονα.

Πολλοί είπαν πως η πρόταση της Mercedes θα αύξανε υπερβολικά τους τραπεζικούς του λογαριασμούς, άλλοι το θεώρησαν διαφημιστικό τρικ της ομάδας, λίγοι όμως το απέδωσαν ως το πάθος ενός ανθρώπου που θέλει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα.

Ο Μίκαελ Σουμάχερ προσπάθησε να προσαρμοστεί στις αλλαγές, όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο.

Μια επιστροφή… κόλαση

Μπορεί να απουσίασε από το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 μόλις τρία χρόνια, όμως οι αλλαγές που συνάντησε σε αυτό όταν επέστρεψε ήταν πολλές. Διαφορετικές στρατηγικές, γκραν πρι χωρίς ανεφοδιασμούς, αλλαγή στον προμηθευτή ελαστικών (από Bridgestone σε Pirelli) και συστήματα που ο πιλότος ενεργοποιούσε από μόνος του, όπως το KERS ή το DRS. Όλα αυτά δυσκόλεψαν τη ζωή του Σούμι, ο οποίος ιδιαίτερα στην αρχή είχε στα χέρια του ένα μονοθέσιο, το οποίο μόνο ανταγωνιστικό δεν μπορούσε να θεωρηθεί.

Από έμπειρος… πρωτάρης

Την πρώτη του χρονιά (2010) τερμάτισε στην ένατη θέση, απογοητεύοντας τους πιστούς θαυμαστές του που πίστευαν πως θα πρόσδιδε ένα ιδιαίτερο θέαμα στο πρωτάθλημα. Δεν κατάφερε να πλασαριστεί στο βάθρο, ενώ η νίκη φάνταζε κάτι μακρινό. Μάλιστα, γρήγορα επισκιάστηκε από τον… μικρό της ομάδας, Νίκο Ρόσμπεργκ.

Το 2010 ήταν η πρώτη του χρονιά στο πρωτάθλημα της F1, μετά το ντεμπούτο το (1992), στο οποίο ο Σουμάχερ δεν πήρε νίκη, ούτε πολ ποζίσιον, δεν πλασαρίστηκε στο βάθρο και δεν έκανε ταχύτερο γύρο.

Το τέλος της δεύτερης χρονιάς (2011) τον βρήκε στην όγδοη θέση, με πέντε εγκαταλείψεις και τρία πλασαρίσματα εκτός βαθμολογούμενης δεκάδας. Τα άσχημα αποτελέσματα ήταν η αιτία για τις έντονες κριτικές που δέχονταν, οι οποίες ωστόσο φαίνονταν πως τον άφηναν παγερά αδιάφορο. Ο ατρόμητος πιλότος αμφισβητήθηκε όσο ποτέ, όμως δεν τα παράτησε…

Παρά τις αντιδράσεις και τα επικριτικά σχόλια αποφάσισε να ολοκληρώσει το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τη Mercedes και να συμμετάσχει στο φετινό πρωτάθλημα (2012).

Αν και η Mercedes δείχνει περισσότερο ανταγωνιστική, ο επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής έχει καταφέρει να δει την καρό σημαία, μόνο τις μισές φορές (7) από αυτές που έχει εκκινήσει (14). Έχει την ίδια φτωχή συγκομιδή με την πρώτη του χρονιά στο πρωτάθλημα (1991) όταν έτρεχε με την Benetton όπου είχε εκκινήσει σε έξι γκραν πρι και είχε τερματίσει μόλις σε τρία…

Ωστόσο, φέτος κατάφερε να πραγματοποιήσει το… μισό του όνειρο, κατακτώντας την πολ ποζίσιον στο γκραν πρι του Μονακό (μία πολ ποζίσιον που δεν χάρηκε, δεδομένης της ποινής που είχε δεχτεί).



Σωστό ή λάθος, ποιος μπορεί να κρίνει;

Ο Γερμανός ακολούθησε το παράδειγμα του Νίκι Λάουντα (επέστρεψε το 1982 σε ηλικία 33 ετών, πανηγυρίζοντας έναν παγκόσμιο τίτλο το 1984, μία χρονιά πριν την οριστική του αποχώρηση ), του Νάιτζελ Μάνσελ (επέστρεψε το 1994 μετά από δύο χρόνια απουσίας σε ηλικία 41 και πήρε μία νίκη), αλλά και του Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, ο οποίος κατά την επιστροφή του πανηγύρισε και τον πέμπτο του τίτλο.

Σίγουρα, τα αποτελέσματα που κατάφερε να πάρει τα τρία τελευταία χρόνια δεν θυμίζουν σε τίποτα τον πιλότο που σχεδόν πάντα έβρισκε χώρο για προσπεράσεις, στο βρεγμένο πέταγε και οι κινήσεις του ήταν αστραπιαίες.

Ωστόσο, έχοντας εφτά Παγκόσμιους τίτλους, 302 συμμετοχές σε γκραν πρι, 91 νίκες, 68 πολ ποζίσιον και 1560 βαθμούς (προς το παρόν, απομένουν έξι γκραν πρι για το τέλος της σεζόν) στο παλμαρέ του, αυτό που ήθελε ήταν ακόμη ένας παγκόσμιος τίτλος, να αποδείξει για το τι είναι ικανός; Ή απλώς να κάνει κάτι που του πρόσφερε ικανοποίηση και χαρά;

Μπορούν τρία χρόνια να αμαυρώσουν μια πορεία 16 ετών; Ή απλώς να αποτελέσουν μία παρένθεση στο κεφάλαιο της ιστορίας της Φόρμουλα 1 που έχει γράψει με χρυσά γράμματα;

Τα συμπεράσματα, δικά σας…





Επιμέλεια: Σταυρούλα Σάββα