Αβοήθητος από διοίκηση και προπονητή (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Θεωρώ πως ο πλέον αντιπροσωπευτικός τίτλος της ψυχολογίας του φίλου του Ολυμπιακού ήταν αυτός που διαβάσατε στη «SportDay». Κι αυτό το αντιλήφθηκα από τα τηλεφωνήματα που έγιναν και τις απόψεις που άκουσα από συζητήσεις τόσο μετά το τέλος του ματς με τη Βαλένθια όσο και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε όλη αυτή την περίοδο επισήμανα τους κινδύνους που διέτρεχε η ομάδα υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν με τους υπάρχοντες παίκτες στη μεσαία γραμμή, αλλά και με την υφιστάμενη άμυνα. Με τον Στολτίδη απελπιστικά μόνο να πρέπει να μαρκάρει για όλους, με τον Ολυμπιακό να παίζει ουσιαστικά με δέκα παίκτες, αφού ο Καφές ποτέ δεν κατάλαβε ότι ήταν στο γήπεδο, και με τον Σόλιντ να παρακολουθεί απαθής τα γεγονότα, αλλά και να κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να διευκολύνει τη Βαλένθια, αυτό το ματς δεν μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη. Η Βαλένθια, κάνοντας ένα πράγμα από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό του αγώνα, πήρε τη νίκη, σε μια βραδιά κατά την οποία ακόμα και η θαυμάσια απόδοση ορισμένων παικτών, που όμως ήταν μειοψηφία, δεν ήταν αρκετή για να δώσει έστω τον έναν πόντο. Ακόμα κι αν ο Ζεβλάκοφ ήταν ο Σούπερμαν, δεν θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τους τρεις παίκτες που έπεφταν από την πλευρά του, από τη στιγμή που ο Καφές δεν έδινε καμία βοήθεια. Απορίας άξιο, από τη στιγμή που δεν συνέτρεχε θέμα τραυματισμού, είναι πώς ήταν ο Ανατολάκης εκείνος που αντικαταστάθηκε και όχι ο Ουαντού, που ήταν αδύνατο να παρακολουθήσει τους αντιπάλους του.

Η βασική αιτία για την ήττα είναι πάντως ότι έλειπαν από τον Ολυμπιακό θεμελιώδη πράγματα και πως αυτοί που αποκτήθηκαν για να δυναμώσουν την ομάδα είναι πολύ καλοί για το ελληνικό πρωτάθλημα, όχι όμως και για την Ευρώπη. Οταν φώναζα όλο το καλοκαίρι ότι είναι απαραίτητη η απόκτηση ενός πολύ καλού αμυντικού χαφ, είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου. Διότι αν δεν λειτουργεί ανασταλτικά το κέντρο, τότε όποιον κι αν έχεις πίσω, κόντρα σε τέτοιες ομάδες το πιθανότερο είναι να φας πολλά. Ο Νέρι και ο Κωνσταντίνου, μαζί με τον «Ιέρο» (όσο άντεχε) και τον αξιοπρεπή προχθές Ντομί, έκαναν ό,τι μπορούσαν. Η ομάδα όμως έμεινε αβοήθητη. Πρώτα από τη διοίκηση με τις μεταγραφές που έγιναν (και δεν έγιναν) το καλοκαίρι και μετά με τον τραγικό σχεδιασμό του Νορβηγού προπονητή του.