Θέληση, κίνητρο, φιλότιμο, τρεις άγνωστες λέξεις

Ο Παναθηναϊκός δεν πάσχει μόνο από φορ.

Πάσχει από θέληση, πάσχει από κίνητρο, πάσχει από πείσμα, πάσχει από όραμα, δεν έχει ένα κίνητρο για να παλέψει.

Για την ακρίβεια δεν αναφέρομαι στην ομάδα, αλλά σε αυτούς που την συνθέτουν.

Πρώτα απ’ όλα οι ποδοσφαιριστές, το προπονητικό τιμ, η διοίκηση.

Μοιραία λοιπόν, το 3-0, έστω κι από μια μέτρια ομάδα, που απλά αλλάζει την μπάλα γρήγορα, δεν είναι κάτι εξωφρενικό για όποιον παρακολούθησε το ματς με την Μάριμπορ.

Γράφει ο Κώστας Μιαούλης

Για να είμαι ειλικρινής, οι «πράσινοι» μετά τις αναμετρήσεις με την Μάδεργουελ μοιάζουν να έχουν συμβιβαστεί. Σα να έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους για φέτος.

Για μένα, σε αυτή τη συζήτηση δεν μπορεί να μπουν τεχνικής φύσεως θέματα. Εδώ έχουμε να κάνουμε, με όρεξη, πείσμα, φιλότιμο και φιλοδοξία. Σε εμένα προσωπικά, δεν μοιάζει να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η διοίκηση, φαίνεται να είναι περισσότερο θολωμένη απ’ όλους. Η ενασχόληση της με την ομάδα εξαντλείται στο βρώμικο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου (δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν υφίσταται).

Αυτό όμως υπάρχει εδώ και χρόνια και πέρα από φοβέρες για την κατεδάφιση της «παράγκας» , δεν έχουμε διαπιστώσει κάτι άλλο από την πλευρά της διοίκησης των «πρασίνων». Εδώ όμως υπάρχει και μια ομάδα που θα πρέπει να πορευθεί με αξιοπρέπεια μέσα στη σεζόν.

Η έλλειψη κινήτρου γίνεται φανερή ειδικά στους ξένους ποδοσφαιριστές, που δείχνουν να τα έχουν χαμένα και να είναι εντελώς ράθυμοι. Τι να πει κανείς όμως και για τους διεθνείς (όχι τόσο σε αυτό το ματς ίσως), αλλά και γενικά που έχουν άλλη όψη με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και με τον Παναθηναϊκό, δυσκολεύεσαι να τους… αναγνωρίσεις ποδοσφαιρικά. Ένας προπονητής που μοιάζει να έχει ρόλο διεκπεραίωσης, δεν εμπνέει απολύτως κανέναν αυτή τη στιγμή στην ομάδα. Οπότε, όταν όλα αυτά συμβαίνουν, το να πηγαίνεις σε αναλύσεις για αγωνιστικά θέματα, μάλλον είναι ουτοπία.

Το υλικό που έχει ο ΠΑΟ, δεν είναι σε καμία περίπτωση το ιδανικό, αλλά ταπεινή μου άποψη, είναι πως δεν είναι για πέταμα. Με έναν προπονητή που θα έχει κίνητρο και με μια διοίκηση που θα είναι πάνω από την ομάδα, αλλά θα της δώσει κι ένα κίνητρο, υπάρχει τρόπος να κάνει μια αξιοπρεπή χρονιά στη συνέχεια.

Ωστόσο, επειδή σε διοίκηση δε νομίζω πως υπάρχουν αυτή τη στιγμή, περιθώρια να βρεθεί κάτι άλλο, ένας προπονητής που θα εμπνεύσει πραγματικά τους παίκτες είναι απαραίτητος. Ο Φερέιρα, δεν έχει τίποτε απολύτως να δώσει σε αυτή την ομάδα και νομίζω πως και τα σχεδόν δύο χρόνια, με κάποιες αναλαμπές, δεν θα τα θυμάται και κανείς. Θα μπορούσε ο Πορτογάλος, αν ήθελε να σπάσει αυγά να μείνει. Αλλά δεν φαίνεται να έχει ούτε τα κουράγια, ούτε την ζωντάνια για να βγάλει το κάρο από τη λάσπη.