Τους θυμάμαι μαζί με τον πατέρα μου να παίζουν για χαβαλέ μπακαρά στο μαγαζί του κυρ Ανέστη ψηλά στην Αγία Σοφίας. Τους χάζευα αμίλητος, τις κινήσεις τους, τα καλαμπούρια τους, τον τρόπο με τον οποίο πείραζαν ο ένας τον αλλον.
Στα χρόνια της παντοκρατορίας του Αρη ήμουν πάντα δίπλα του. Λόγω της στενής φιλίας του με τον πατέρα μου με είχε αναλάβει υπό την προστασία του. Ταξίδεψα μαζί του σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Καθόμουν δίπλα του κι ακουγα. Ετσι έμαθα να κερδίζω, έμαθα να χάνω, να σέβομαι την ομάδα, να σέβομαι τον αντίπαλο, να καταλαβαίνω τα βαθιά αίτια μιας ήττας και τις κρυφές πτυχές μιας νίκης. Πάνω από όλα με έμαθε να σέβομαι το άθλημα και ιδιαίτερα τον αντίπαλο.
Διαβάστε το άρθρο του Μιχάλη Λεάνη για τον Ανέστη Πεταλίδη στο www.superbasket.gr