Από τις χειροβομβίδες στα μπαλάκια

Ο ίδιος δεν αισθάνεται ιδιαίτερος, ούτε σημαντικός. Η αλήθεια είναι όμως πως η παρουσία του Ράιαν ΜακΙντος στο US Open έχει πολλαπλό νόημα. Γιατί ο 23χρονος δεν είναι ένα απλό ballboy.

Γράφει η Ρούλα Βλασσοπούλου

Στο κορτ κάνει ακριβώς ότι οι υπόλοιποι. Δίνει μπαλάκια, νερό και πετσέτες στους τενίστες. Είναι όμως ένας στρατιώτης που έχασε το πόδι του όταν πάτησε μία νάρκη στο Αφγανιστάν πριν από δύο χρόνια.

Ο ίδιος δεν αφήνει σε καμία περίπτωση του προσθετικό μέλος να τον κάνει να ξεχωρίσει. «Είμαι απλά εδώ για να δίνω τα μπαλάκια του τένις», είπε και πρόσθεσε «Δεν είμαι κάτι ιδιαίτερο. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πληγωμένο στρατιώτη. Οταν φοράω τη στολή μου, δεν φαίνεται».

Αλλωστε, από την αρχή αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα το ατύχημα. Συνέβη τέσσερις μήνες πριν από τη γέννηση του γιου του. Το κίνητρό του λοιπόν ήταν ο μικρός. «Βιαζόμουν να ξαναπερπατήσω και να τρέξω πριν καταλάβει πως ο μπαμπάς του έχει κάτι το διαφορετικό».

Η ιδέα για να βοηθήσει στο US Open του ήρθε στην αρχή της χρονιάς, όταν πήρε μέρος στο «Warrior Games», μία διοργάνωση για τραυματισμένους στρατιωτικούς.

«Οταν έκανα αίτηση για το US Open με ρώτησαν αν μπορώ να ρίξω ένα μπαλάκι. Τους απάντησα πως έχω ρίξει χειροβομβίδες, οπότε μάλλον θα μπορώ να χειριστώ ένα μπαλάκι», λέει ο ΜακΙντος που δεν είναι ο μόνος με προσθετικό μέλος που κάνει αυτή τη δουλειά. Η Ντενίζ Καστέλι το είχε κάνει πέρυσι και επέστρεψε φέτος στα κορτ.

Η παρουσία τους εκεί στέλνει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. «Ημουν αγχωμένη στην αρχή του αγώνα, αλλά τον είδα σκέφτηκα "ΟΚ, είσαι μια χαρά. Η ζωή είναι ωραία"», παραδέχθηκε η Γαλλίδα τενίστρια Πολίν Παρμεντιέ.

Ο ίδιος ενδιαφέρεται περισσότερο όμως για ένα άλλο μήνυμα. Τη Δευτέρα θα βρεθούν στο κορτ για να παρακολουθήσουν τις αναμετρήσεις τραυματισμένοι στρατιωτικοί. «Θέλω να τους τιμήσω. Να τους δώσω να καταλάβουν ότι μπορούν ακόμη να κάνουν ό,τι θέλουν», είπε ο ΜακΙντος.