FC: Όταν τα δυο, γίνονται ένα

Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα από τον Γιάννη Τσαούση για τον Γιάννη Τσαούση, πριν από περίπου 11 χρόνια που γνωριστήκαμε, ήταν πως δεν γούσταρε καθόλου τον γάμο. Έτσι απλά. Όπως υπάρχουν άνθρωποι που είναι υπέρ του γάμου, που θέλουν να «κάνουν οικογένεια», παιδί ή παιδιά, να ακολουθήσουν όλη αυτή την παραδοσιακή διαδρομή, υπάρχουν ανάμεσά μας και κάποιοι που όλο αυτό δεν τους λέει κάτι. Που πιστεύουν ότι μπορείς να είσαι με έναν άλλον άνθρωπο, να είσαι καλά, να μοιράζεσαι πράγματα, να τον αγαπάς και να σε αγαπάει, αλλά χωρίς τη βέρα στο δάχτυλο και το χαρτί από την εκκλησία.

Εγώ, ως πιο «παραδοσιακός» και άνθρωπος που πάντα είχα στο μυαλό μου αυτή την παραδοσιακή διαδρομή γάμος - παιδί - οικογένεια, θυμάμαι ότι του έλεγα στην αρχή «καλααααααά, θα γνωρίσεις κάποια και θα αλλάξεις μυαλά και θα τα ξεχάσεις όλα αυτά», αλλά η αλήθεια είναι ότι όσο πέρναγαν τα χρόνια, είχα αρχίσει να χάνω την πίστη μου στην ανατροπή. Ο Γιάννης, ένας άνθρωπος με «τσιμεντωμένες» απόψεις, πολύ συγκροτημένος και πολύ σταθερός στις αρχές και τα «πιστεύω» του, ακολουθούσε ευλαβικά τον δρόμο που είχε χαράξει στο μυαλό του, χωρίς να παρεκκλίνει ούτε μισό μέτρο δεξιά ή αριστερά. Εγώ παντρεύτηκα, έκανα παιδί, η ζωή μου άλλαξε, χάθηκα από παρέες, φίλους, εξόδους, συνήθειες, μπήκα στα ευχάριστα και λιγότερο ευχάριστα της οικογενειακής ζωής και ο Γιάννης στεκόταν εκεί δίπλα και ζούσε την εργένικη ζωή του όπως την είχε στο μυαλό του κι όπως ήθελε να τη ζει.

Μέχρι που ο Γιάννης γνώρισε την Ελίνα, έτσι ξαφνικά και αναπάντεχα όπως συμβαίνει καμιά φορά στις ωραίες ταινίες. Και στο πρόσωπο της Ελίνας, βρήκε το άλλο του μισό - δεν έχω ξαναδεί ανθρώπους να είναι τόσο ταιριαστοί, τόσο συμβατοί, να κουμπώνουν τόσο τέλεια ο ένας με τον άλλον. Ο Γιάννης με την Ελίνα μοιράστηκαν από την αρχή τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες μουσικές, τα ίδια χόμπι, τους ίδιους προβληματισμούς - ακόμα και στις ιδιοτροπίες τους μοιάζουν! Αγαπήθηκαν βαθιά και αληθινά, όπως συμβαίνει στα δυο μισά που συναντιούνται, ενώνονται και γίνονται ένα. Ο ένας για χατίρι του άλλου, έκανε θυσίες, έκανε χιλιόμετρα πολλά για να είναι μαζί λίγες ώρες κάθε εβδομάδα, έκανε υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, πέταξε στα σκουπίδια ευκαιρίες για δουλειά ή καριέρα, έβαλε τις προτεραιότητες που θεώρησε σωστές όχι για την δουλειά ή η τσέπη του, αλλά για την ποιότητα της ζωής του. Και πολύ καλά έκανε.

Αυτό το Σάββατο, 25 Αυγούστου, ο αγαπημένος μου Γιάννης παντρεύεται την αγαπημένη του Ελίνα, που την αγαπάω πολύ όχι απλά επειδή είναι ένα υπέροχο κορίτσι, αλλά ακόμα περισσότερο επειδή αγαπάει τον Γιάννη και τον κάνει πραγματικά ολοκληρωμένο. Ο Γιάννης, που όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε πάντα δίπλα μου ουσιαστικά και διακριτικά, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στάθηκα εγώ δίπλα του λόγω συνθηκών, ο καλός μου φίλος, το άλλο μου μισό στο Fight Club, ενώνεται με τα δεσμά του γάμου με το άλλο του μισό στη ζωή. Και μπορεί να πέφτει ένα κάστρο, μπορεί να γίνεται τελικά η μεγάλη ανατροπή, μπορεί να είχα όλη την καλή διάθεση να τον «γλεντήσω» επειδή κάνει αυτό που έλεγε ότι δεν θα κάνει ποτέ, αλλά χαίρομαι τόσο βαθιά κι ειλικρινά, που δεν θα κάνω τίποτα απ’ όλα αυτά.

Το μόνο που νιώθω την ανάγκη να πω, πέρα από ευχές για βίον ανθόσπαρτον και όλα αυτά που λέγονται εθιμοτυπικά σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ένα πράγμα: Γιάννη και Ελίνα, Ελίνα και Γιάννη, εύχομαι πραγματικά μέσα από την καρδιά μου τώρα που αλλάζετε «πίστα», που πήρατε level - up στη ζωή σας, να συνεχίσετε να ζείτε το ίδιο όμορφα, το ίδιο ταιριαστά και αρμονικά και το ίδιο αγαπημένα, όπως όλα αυτά τα χρόνια που είστε μαζί.

Άντε, και στα δικά σας οι λεύτερες!

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr