Τους αγαπάμε τώρα πιο πολύ (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Τους ήρωες έχουμε μάθει να τους αποθεώνουμε στη νίκη. Στην επιτυχία. Πρέπει να μάθουμε να τους λατρεύουμε και στην ήττα. Στη δύσκολη στιγμή, τότε που το κορμί δεν αντέχει. Οταν λυγίζει, όταν δεν μπορεί πια ο νους να κουμαντάρει τα εξαντλημένα χέρια και πόδια. Αυτά τα παιδιά που χθες έχασαν, εύκολα, από την Ισπανία δεν είχαν πια δύναμη. Η εκπληκτική νίκη επί των ΗΠΑ απαίτησε έναν φόρο που δεν έφτανε ένα 24ωρο για να αποδοθεί! Το σώμα μπορεί να βρισκόταν χθες στο παρκέ, αλλά οι αισθήσεις δεν λειτουργούσαν. Κι όμως δεν σημαίνει τίποτα το ότι σε έναν τελικό αυτή η ομάδα έχασε, και μάλιστα εύκολα. Αντίθετα, επειδή αποτελεί αυτή η Εθνική ομάδα μπάσκετ ένα ανεκτίμητης αξίας περιουσιακό στοιχείο για τον ελληνικό αθλητισμό, τώρα στην ήττα οφείλουμε το μεγαλύτερο «ευχαριστώ».
Οι ήρωες είναι υπεράνθρωποι. Δεν πτοούνται, δεν λυγίζουν, δεν χάνουν, δεν έχουν μεταπτώσεις. Τους θαυμάζουμε, τους κοιτάμε με δέος, τους βάζουμε τόσο ψηλά, που κανείς δεν μπορεί να τους φτάσει, αλλά δεν παύουν να είναι εκτός βεληνεκούς για την καθημερινότητά μας.

Την ψυχή μας, όμως, τελικά την ακουμπούν οι αθλητές που μοιάζουν μ’ εμάς, που κάνουν λάθη, που μπορούν να γονατίσουν κάποια στιγμή, να δακρύσουν από πόνο και όχι μόνο από χαρά... Αυτά τα παιδιά πέρυσι έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης και μας συγκίνησαν. Φέτος έδειξαν πως δεν ήταν μετεωρίτης αλλά ένα ολοφώτεινο άστρο που θα είναι εκεί και του χρόνου και το 2008, μέχρι ποιος ξέρει πότε.

Αυτή τη στιγμή, πάντως, δεν έχει καμία σημασία τι θα γίνει αύριο, μεθαύριο. Το μεγαλύτερο στοίχημα που είχε αυτή η παρέα έχει κερδηθεί προ πολλού. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό ως προπονητής πολλά περισσότερα απ’ ό,τι στην απίστευτη σταδιοδρομία του ως αθλητής. Διότι διδάσκει ήθος και συνέπεια, πράγματα μερικές φορες δυσεύρετα στον χώρο των σπορ.

Αυτή την ομάδα την αγαπάμε πιο πολύ μετά την ήττα. Και ακριβώς επειδή είμαστε βέβαιοι πως ξέρει να διαχειριστεί την επιτυχία και την αποτυχία με τρόπο μοναδικό!