Κάνοε Σλάλομ

Οι αγώνες σλάλομ είναι συνήθως σε ορμητικά νερά. Γίνονται σε φυσικά (ποτάμι) ή τεχνητά κανάλια και μπορούν να περιλαμβάνουν πολλά βράχια. Άλλοι αγώνες διεξάγονται σε μεγαλύτερες εκτάσεις και περιλαμβάνουν λιγότερα βράχια, αλλά έχουν περισσότερα κύματα.

Οι αγώνες Κάνοε Σλάλομ ξεκίνησας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Augsburg της Δυτικής Γερμανίας το 1972. Από τότε εμφανίστηκαν ξανά στο Seu d'Urgell ως μέρος των Αγώνων της Βαρκελώνης, όπου είναι πλέον και επίσημο Ολυμπιακό Άθλημα.

Ημερομηνίες διεξαγωγής: 29 Ιουλίου – 2 Αυγούστου

Γήπεδο διεξαγωγής: Lee Valley White Water Centre – Hertfordshire

Αριθμός μεταλλίων: 4 (3 Ανδρών σε μονό κανό (C1), διπλό κανό (C2), μονό καγιάκ - 1 γυναικών σε μονό καγιάκ)

Ελληνική συμμετοχή: Χρήστος Τσακμάκης (06/09/1987), NOC C1

Αριθμός διαγωνιζόμενων: 82 (61 Άντρες και 21 γυναίκες). Κάθε χώρα έχει περιορισμένη συμμετοχή σε ένα σκάφος για κάθε κατηγορία.

Χώρος διεξαγωγής: Οι αθλητές διαγωνίζονται σε διαδρομή νερού 250 μέτρων. Το νερό ρέει με ρυθμό 13 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο και πτώση 5.5 εκατοστά από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ιστορία του Κάνοε Σλάλομ στους Ολυμπιακούς Αγώνες: Το κάνοε σλάλομ ξεκίνησε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 στο Μόναχο, αλλά δεν ήταν μόνιμο κομμάτι του Ολυμπιακού προγράμματος μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στην Βαρκελώνη.

Τα βασικά χαρακτηριστικά του Κάνοε Σλάλομ:

Οι αγώνες του κάνοε σλάλομ αποτελούνται από χρονομετρημένες διαδρομές στο νερό με μέγιστο τις 25 «πόρτες». Οι κόκκινες «πόρτες» είναι αντίθετες στο ρεύμα του νερού, ενώ οι πράσινες είναι στην πορεία του ρεύματος.

Οι αθλητές αγγίζοντας μια «πόρτα» προσθέτουν ποινή χρόνου δύο δευτερολέπτων στην διαδρομή τους, ενώ χάνοντας μια έχουν ως αποτέλεσμα την ποινή επιπλέον χρόνου 50 δευτερολέπτων. Ο χρόνος που χρειάζονται για να διασχίσουν την διαδρομή σε δευτερόλεπτα προστίθεται με κάθε ποινή δίνοντας έτσι το τελικό σκορ.

Στο Κάνοε Σλάλομ υπάρχουν διακρίσεις για τα κανό και καγιάκ. Σε Μονό Κανό (C1, για ένα άτομο) και στο Διπλό Κανό (C2, για δύο άτομα), οι αθλητές γονατίζουν και χρησιμοποιούν μονά κουπιά, ενώ στο Καγιάκ (Κ1), οι αθλητές κάθονται και χρησιμοποιούν διπλά κουπιά.

Ενώ τα σκάφη που χρησιμοποιούνται στο Κάνοε Σπριντ είναι μακρά και αεροδυναμικά, τα σκάφη στο Κάνοε Σλάλομ είναι μικρά, ελαφριά και ευκίνητα. Το διαφορετικό σχήμα έχει περισσότερη σταθερότητα και επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία στα ορμητικά νερά.

Δείτε το σχετικό βίντεο: