Το… χρυσό του Δουβαλίδη

Ακούγεται παρόμοιο με το «νικητής στις καρδιές μας», που συνήθως λέγεται σε έναν αθλητή έπειτα από μία αποτυχία. Ο Κώστας Δουβαλίδης όμως δεν είχε καμία ανάγκη για παρηγοριά επιστρέφοντας από το Ελσίνκι. Γιατί όταν μιλάει για το δικό του χρυσό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ο Δραμινός πρωταθλητής των 110 μ. εμπόδια ξέρει πολύ καλά τι λέει.

Μέσα στις τρεις κούρσες που έκανε στη Φινλανδία ο Δουβαλίδης βρήκε αυτό που ήθελε. Οχι ταχύτητα. Αυτός ο ισχυρισμός άλλωστε θα αδικούσε έναν αθλητή που στις αρχές Ιουνίου κατέβασε το πανελλήνιο ρεκόρ στα 13.41. Βρήκε όμως την πίστη στα πόδια του και στην ικανότητά τους να κάνουν αυτό που ξέρουν όταν τα εμπόδια… καίνε. Στις μεγάλες διοργανώσεις.

Συνέντευξη στη Ρούλα Βλασσοπούλου

«Είναι η πρώτη φορά που χάρηκα τόσο πολύ τη συμμετοχή μου σε αγώνα. Ολες μου τις κούρσες», λέει ο 25χρονος που επέστρεψε από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έχοντας τρέξει για πρώτη φορά σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης και κατεβάζοντας νωρίτερα στον ημιτελικό το πανελλήνιο ρεκόρ στα 13.37 για να πάρει το σχετικό εισιτήριο.

«Δεν ένιωθα κανένα άγχος. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να τρέξω. Και το γεγονός ότι είχα δίπλα μου τον Εμανουέλε Αμπάτε ή τον Γκάρφιλντ Νταριέν, δύο αθλητές που είχαν τρέξει πολύ γρήγορα φέτος, με… έφτιαχνε ακόμη περισσότερο», δηλώνει για την εμπειρία του στο Ελσίνκι. Εκεί που έδειξε πως έχει την ικανότητα να αντιδράσει γρήγορα ακόμη κι όταν κάνει κάποιο λάθος. «Στον προκριματικό, όταν χτύπησα το πέμπτο εμπόδιο και έχασα στιγμιαία την ισορροπία μου έγινα έξαλλος! Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι να τερματίσω περνούσα εμπόδια και έβριζα! Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι πάλι θα έμενα στον προκριματικό», λέει γελώντας.

«Νιώθω σαν να πήρα το χρυσό», έγραψε έπειτα και από τον τελικό στο facebook. Οχι βέβαια γιατί πιστεύει ότι έφτασε στο… όριο των δυνατοτήτων του παίρνοντας την όγδοη θέση στον τελικό. Αλλά γιατί έκλεισε έναν… ολυμπιακό κύκλο αμφιβολιών που τριγύριζαν στο μυαλό του.

«Ναι, το χειμώνα είχα ακόμη κάποιες αμφιβολίες, παρότι έκανα πανελλήνιο ρεκόρ στον κλειστό στίβο. Με τα όσα συνέβησαν από το 2008 και μετά, είχα αρχίσει να απορώ για το αν θα μπω κάποια στιγμή σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης», παραδέχεται ο Δουβαλίδης. Τότε στο Πεκίνο, παρότι σχεδόν άπειρος σε αυτό το επίπεδο είχε φτάσει μέχρι τον ημιτελικό των Ολυμπιακών αγώνων. Ενα απίστευτο σερί από τότε, με τραυματισμούς ή ατυχίες στις σημαντικές διοργανώσεις, τον είχε κάνει να απορεί για το αν παραμένει ο ίδιος αθλητής.

Δεν ήταν τα μόνα ερωτηματικά με τα οποία πήγε στο Ελσίνκι. Στις 2 Ιουνίου σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ με 13.41. Περίπου δύο εβδομάδες αργότερα, σε μία κούρσα με πολλά λάθη τερμάτισε σε 13.47. «Αμέσως μετά είχα ένα μικρό πρόβλημα στον προσαγωγό. Ανησυχούσα λοιπόν για το αν θα καταφέρω ξανά να τρέξω τόσο γρήγορα φέτος», παραδέχεται. Την απάντηση την πήρε στο Ελσίνκι. Εκείνος και ο Στέλιος Μπίσμπας, τον οποίο ακούει πάντα με μεγάλη προσοχή και σεβασμό.

«Θυμάμαι με ρωτούσε για το πότε θα κατέβω κάτω από τα 13.40. Αναρωτιόμουν κι εγώ. Πήραμε λοιπόν την απάντησή μας! Και είναι άλλη αίσθηση αυτή η κούρσα τελικά!», λέει για τον πρώην κάτοχο του πανελληνίου ρεκόρ.

Μετά από όλα αυτά, το Λονδίνο διαγράφεται διαφορετικά στον ορίζοντα. Θα πάει εκεί έχοντας κάνει φέτος τις τρεις από τις δέκα καλύτερες κούρσες της καριέρας του, με τις δύο μάλιστα να φέρνουν και ρεκόρ. Αλλά θα πάει εκεί έχοντας πάρει το βάπτισμα του πυρός σε έναν τελικό.

«Σίγουρα όλα αυτά μου δίνουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Θα πάω με διαφορετική λογική εκεί», διαβεβαιώνει.

Ο στόχος του όμως, δεν διαφοροποιείται. Είναι πάντα και παντού ο τελικός.