Talking to me… σε DCP

Η επανέκδοση του Ταξιτζή του Μάρτιν Σκορσέζε σε DCP (Digital Cinema Package), που πρόσφατα αποκαταστάθηκε από την Sony Pictures Entertainment στην υψηλότερη υπάρχουσα ψηφιακή ανάλυση (4Κ), δεν θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερη ευκαιρία για τη γνωριμία του κοινού με τις νέες δυνατότητες του ψηφιακού κινηματογράφου στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς.

Η Sony Pictures Entertainment προχώρησε στην επανέκδοση του Ταξιτζή με σκοπό την κυκλοφορία του σε Blu-Ray DVD, αλλά και τη διανομή του σε περιορισμένο αριθμό κινηματογραφικών αιθουσών που υποστηρίζουν το 4K.

Η αποκατεστημένη ψηφιακά ταινία κάνει πρεμιέρα στην Ταινιοθήκη μόλις ένα εξάμηνο μετά την πρεμιέρα της τον Γενάρη του 2012 στην κινηματογραφική αίθουσα της Ένωσης Αμερικανών Σκηνοθετών στη Νέα Υόρκη και 35 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της ταινίας στις 8 Φεβρουαρίου του 1976.

Η ιδέα για αποκατάσταση του Ταξιτζή σε 4K προέκυψε όταν η Sony Pictures Entertainment άρχισε να εξετάζει το ενδεχόμενο κυκλοφορίας της ταινίας σε Blu-Ray DVD. «Ήδη γνωρίζαμε ότι η παλαιότερη μεταφορά υψηλής ευκρίνειας (HD) δε θα άντεχε στο χρόνο», δηλώνει ο Γκρόβερ Κρισπ, Αντιπρόεδρος της Sony Pictures Entertainment και επικεφαλής της αποκατάστασης. Και συνεχίζει: «Πριν από την αποκατάσταση, το πρωτότυπο αρνητικό είχε αποθηκευτεί σε τελευταίας τεχνολογίας εγκαταστάσεις ελεγχόμενης θερμοκρασίας και υγρασίας. Για μια ταινία τέτοιας παλαιότητας, η κατάσταση του αρνητικού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μέση. Είχε κάποια σκισμένα κομμάτια που ευτυχώς δεν είχαν αντικατασταθεί και πολλές γρατζουνιές συν τη συνηθισμένη ποσότητα βρωμιάς που κατακάθεται στην επιφάνεια. Είχε επίσης ξεθωριάσει ελαφρώς αλλά όχι τόσο ώστε να μη μπορούμε να επαναφέρουμε το χρώμα ψηφιακά».

Για όσους ανησυχούν ότι ο ψηφιακά αποκατεστημένος Ταξιτζής ενδεχομένως θα παρεκκλίνει από την αρχική βερσιόν πρέπει να είναι πεπεισμένοι για το αντίθετο. «Για τους φανατικούς του Ταξιτζή που έχουν δει την ταινία σε VHS ή DVD, η καινούρια ψηφιακά αποκατεστημένη βερσιόν θα είναι μια αποκάλυψη. Υπάρχουν πολλά σημεία που φαίνονται πολύ διαφορετικά απ’ ό, τι στις υπάρχουσες εμπορικές βερσιόν που κυκλοφορούν. Ανακαλύψαμε κοιτώντας τις κόπιες και δουλεύοντας με τον διευθυντή φωτογραφίας της ταινίας Μάικλ Τσάπμαν πως η τελευταία φορά που μεταγράφτηκε ψηφιακά η ταινία ήταν πριν από δέκα περίπου χρόνια, χωρίς την επίβλεψη ειδικών», λέει ο Κρισπ. «Η παλιά μεταγραφή, που χρησιμοποιήθηκε για DVD επί σειρά ετών, μειονεκτούσε κατά πολλούς τρόπους. Ήταν πολύ φωτεινή σε κάποια σημεία και κάποιες σκηνές ήταν τελείως λάθος από άποψη χρωματικής ανάλυσης. Σε πολλές σκηνές επικρατούσε υπερβολικά το κυανό, ενώ το καδράρισμα δεν ήταν ακριβές λόγω επανειλημμένων ζουμ στις μεταγγραφές» προσθέτει.

Η χρωματική διόρθωση του Σκοτ Οστρόφσκι, υπεύθυνου από την εταιρεία Colorworks, αποκάλυψε προβλήματα, όπως ζητήματα συγχρονισμού και dissolve, τα οποία ήταν πολύ πιο εύκολο να επεξεργαστεί στο πρωτότυπο αρνητικό απ’ ότι στο φωτοχημικό αντίγραφο. «Όταν είχαν π.χ. πρωτοδείξει την ταινία στην επιτροπή πιστοποίησης καταλληλότητας, είχε πάρει χαρακτηρισμό ‘ακατάλληλη’ εξαιτίας του αίματος σε εκείνην τη σκηνή. Πήγαν σε ένα εργαστήριο που έκανε μια επεξεργασία Chemtone, η οποία αποχρωμάτισε τη σκηνή. Παρόλο που οι σημερινές ταινίες δεν έχουν ζήτημα ως προς αυτό, το κρατήσαμε ίδιο στην αποκατεστημένη βερσιόν καθώς ο Μάικλ Τσάπμαν δεν ήθελε να το αλλάξει» δηλώνει ο Οστρόφσκι. Τόσο ο διευθυντής φωτογραφίας Μάικλ Τσάπμαν, όσο και ο ίδιος ο Σκορσέζε έπαιξαν ενεργό ρόλο στην επίβλεψη της αποκατάστασης.

Λίγα λόγια για την υπόθεση της ταινίας & το σκηνοθέτη
Ο πολυβραβευμένος Ταξιτζής (Taxi Driver, 1976) του Μάρτιν Σκορσέζε, απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, α’ ανδρικού και β’ γυναικείου ρόλου και μουσικής). Η Τζόντι Φόστερ κέρδισε για την ερμηνεία της βραβείο Bafta της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ με το αντίστοιχο βραβείο τιμήθηκε και ο συνθέτης Bernard Herrmann. Για το σάουντρακ του Ταξιτζή ο Bernard Herrmann πήρε και βραβείο Grammy. Την ίδια χρονιά η ταινία πήρε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο ρόλο ενός βετεράνου του πολέμου του Βιετνάμ, ενός ανθρώπου αποκομμένου από την κοινωνία που οδηγεί ταξί τις νύχτες στη Νέα Υόρκη. Η ανήλικη Τζόντι Φόστερ υποδύεται την πόρνη που κακοποιείται από το αφεντικό της και αποτελεί το βασικό αντικείμενο των φαντασιώσεων του πρωταγωνιστή, που αφού σκοτώσει τον προστάτη της και την απελευθερώσει θα γνωρίσει μια πρόσκαιρη δόξα.

Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ο ιταλοαμερικανός Μάρτιν Μαρκαντόνιο Λουτσιάνο Σκορσέζε (1942) σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη σχολή τεχνών Tisch του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Ο Σκορσέζε θεωρείται ευρέως ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γενιάς του, με μεγάλη επιρροή στην πορεία του αμερικανικού κινηματογράφου. Έχει λάβει πολλά βραβεία τόσο για τις ταινίες, όσο και για το έργο του συνολικά. Το 1990 ίδρυσε τη μη κερδοσκοπική οργάνωση The Film Foundation με σκοπό τη συντήρηση και αποκατάσταση ταινιών.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1963 What's a Nice Girl Like You Doing in a Place Like This? 1964 It's Not Just You, Murray! 1967 The Big Shave | Who's That Knocking at My Door 1970 Πανικός στους δρόμους (Street Scenes) 1972 Boxcar Bertha 1973 Κακόφημοι δρόμοι (Mean Streets) 1974 Italianamerican | Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ (Alice Doesn't Live Here Anymore) 1976 Ο ταξιτζής (Taxi Driver) 1977 Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York) 1978 Ραντεβού με τ' αστέρια της ποπ (The Last Waltz) 1980 Οργισμένο είδωλο (Raging Bull) 1983 Ο βασιλιάς της κωμωδίας (The King of Comedy) 1985 Μετά τα μεσάνυχτα (After Hours) 1986 Το χρώμα του χρήματος (The Color of Money) 1988 Ο τελευταίος πειρασμός (The Last Temptation of Christ) 1989 Ιστορίες της Νέας Υόρκης (New York Stories) 1990 Τα καλά παιδιά (Goodfellas) 1991 Το ακρωτήρι του φόβου (Cape Fear) 1993 Τα χρόνια της αθωότητας (The Age of Innocence) 1995 Καζίνο (Casino) 1997 Kundun 1999 Σταυροδρόμια της ψυχής (Bringing Out the Dead) 2002 Συμμορίες της Νέας Υόρκης (Gangs of New York) 2004 Ιπτάμενος κροίσος (The Aviator) 2005 No Direction Home: Bob Dylan 2006 Ο πληροφοριοδότης (The Departed) 2008 Shine a Light 2010 Το νησί των καταραμένων (Shutter Island) 2011 Hugo 2012 Xtreme City

Ο Ταξιτζής θα προβάλλεται από την Πέμπτη 5 Ιουλίου καθημερινά στις 21.00 και στις 23.00 στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.


Θερινός κινηματογράφος Λαΐς
Η μετεστέγαση της Ταινιοθήκης της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 2009 στους νέους της χώρους στον Κεραμεικό σηματοδότησε και την απαρχή μιας νέας εποχής στις δραστηριότητές της.

Διαθέτοντας δύο χειμερινές αίθουσες εξοπλισμένες με την πλέον πρόσφατη τεχνολογία εικόνας και ήχου, τόσο για φιλμ 35mm και 16mm, όσο και για ψηφιακά format (Digital Cinema Package) και τον θερινό κινηματογράφο "Λαΐς" στην ταράτσα του κτιρίου, η νέα Ταινιοθήκη παγιώθηκε στη συνείδηση του σινεφίλ κοινού της Αθήνας προσφέροντας εξαιρετικής ποιότητας συνθήκες προβολής.

Καθιερώθηκε επίσης ως πόλος έλξης για ένα ευρύτερο κοινό δεδομένης της εύκολης πρόσβασης με το μετρό (στάση Κεραμεικός) και της προνομιακής της θέσης στο Γκάζι.

Μετά από τριάμισι χρόνια πετυχημένης λειτουργίας που μεταφράζεται στον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό εισιτηρίων, η Ταινιοθήκη απέκτησε φέτος την δυνατότητα ψηφιακής προβολής και στην θερινή της αίθουσα "Λαΐς", έκτασης 700 περίπου τ.μ. και χωρητικότητας 250-300 θέσεων με ανεξάρτητη είσοδο από την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Υπενθυμίζουμε πως ο θερινός κινηματογράφος Λαΐς αποτελεί την αναδιαμόρφωση του παλαιοτέρου θερινού που λειτουργούσε με το ίδιο όνομα στο δώμα του κτιρίου. Διατηρήθηκαν τόσο τα χαρακτηριστικά στοιχεία διακόσμησης του λαϊκού εκλεκτικισμού του ιστορικού κινηματογράφου, όσο και τα δομικά στοιχεία του υπαίθριου κινηματογράφου (οθόνες, βοηθητικοί χώροι και μπαρ, καμπίνα προβολής, είσοδος και κλιμακοστάσιο).