Η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών; (videos)

Από την 1η Ιουλίου η Ισπανία είναι η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έχει κερδίσει τρία διαδοχικά τρόπαια μεγάλων διοργανώσεων και πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την καλύτερη εθνική που έχει γνωρίσει ποτέ το άθλημα. Είναι όμως έτσι; Το www.sport-fm.gr θυμάται τις άλλες ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο της σπουδαιότερης όλων των εποχών.

ΟΥΓΓΑΡΙΑ 1951-1956

Η «Χρυσή Ομάδα» όπως είναι το προσωνύμιο που της έχει δοθεί, άλλαξε ουσιαστικά το άθλημα με τις τακτικές καινοτομίες που εφάρμοσε και που ουσιαστικά αποτέλεσαν τον προάγγελο του "ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου", που επρόκειτο να παρουσιάσει αργότερα η Ολλανδία. Χτισμένη γύρω από παίκτες-μύθους όπως ο Φέρεντς Πούσκας και ο Σάντορ Κόκσιτς σημείωσε μια σειρά από εντυπωσιακές επιδόσεις.

Στις 25/11/1953 έγινε η πρώτη ομάδα εκτός Μεγάλης Βρετανίας που νίκησε την Αγγλία μέσα την έδρα της, με το εμφατικό 6-3, στον αγώνα που αποκλήθηκε και «ματς του αιώνα».



Λίγους μήνες αργότερα, σε φιλική αναμέτρηση στη Βουδαπέστη αυτή τη φορά, συνέτριψε τα «λιοντάρια» με 7-1! Οι Μαγυάροι συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τρόπαιου. Στο δρόμο τους προς τον τελικό, σκόρπισαν την Νότιο Κορέα με 9-0 και τη Δυτική Γερμανία με 8-3!

Τη ρεβάνς βέβαια οι Γερμανοί θα την έπαιρναν στον τελικό, όταν κατάφεραν να κερδίσουν με 3-2 την Ουγγαρία και παρότι βρέθηκαν να χάνουν με 2-0.



Οι Ούγγροι εξακολουθούν να έχουν το ρεκόρ των περισσότερων γκολ που έχει σημειώσει ποτέ ομάδα σε Μουντιάλ, έχοντας πετύχει σε αυτό του 1954, 27 τέρματα.

ΒΡΑΖΙΛΙΑ 1958 - 1970

Η «σελεσάο» εκείνης της εποχής αποτελεί για πολλούς το σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό σύνολο που έχει παρουσιαστεί ποτέ, αφού κέρδισε 3 από τα 4 παγκόσμια κύπελλα που διεκδίκησε.

Το Μουντιάλ του 1958 το σημάδεψε η εμφάνιση στο ποδοσφαιρικό στερέωμα του 17χρονου, Έντισον Αράντες ντο Νασιμέντο, ευρύτερα γνωστού ως Πελέ ο οποίος μαζί με τον Γκαρίντσα έγιναν για το επόμενο διάστημα οι ηγετικές φυσιογνωμίες μιας καταπληκτικής ομάδας που γνώρισε παίκτες όπως ο Κάρολος Αλμπέρτο, ο Ζέρσον, ο Ζαϊρζίνιο, ο Τοστάο και ο Ριβελίνιο.

Η Βραζιλία έφτασε στο αποκορύφωμα της το 1970 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικό, όταν, αποδίδοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο, σημείωσε 6 νίκες στα 6 παιχνίδια που έδωσε.



Στον τελικό κέρδισε την Ιταλία με 4-1 διαλύοντας κάθε αμφιβολία για το ποιο είναι το καλύτερο σύνολο του πλανήτη. Έτσι η «σελεσάο» έγινε η πρώτη ομάδα που κατακτούσε το «Ζιλ Ριμέ» για τρίτη φορά και απέκτησε το δικαίωμα να το κρατήσει στην τροπαιοθήκη της.



ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1972-1976

Οι Γερμανοί ήταν η μόνη ομάδα, πριν την Ισπανία των ημερών μας, που έφτασε σε τρεις διαδοχικούς τελικούς μεγάλων διοργανώσεων κερδίζοντας τους δύο. Καθοδηγούμενοι από τις σπουδαίες φυσιογνωμίες των Φρανς Μπεκενπάουερ και Γκερντ Μίλερ κατέκτησαν το πρώτο τους Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1972 κερδίζοντας την ΕΣΣΔ με 3-0.



Το 1974, ως οικοδεσπότες του Παγκοσμίου Κυπέλλου έφτασαν στον τελικό όπου αντιμετώπισαν την άλλη μεγάλη ομάδα της εποχής: την Ολλανδία του Γιόχαν Κρόιφ. Η αναμέτρηση αυτή βρήκε νικητές τους Γερμανούς με 2-1, παρότι οι «οράνιε» είχαν ανοίξει το σκορ.



Το τέλος της κυριαρχίας της Δυτικής Γερμανίας, σηματοδοτήθηκε από την ήττα στα πέναλτι απέναντι στην Τσεχοσλοβακία, στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1976. Αγώνας που σημαδεύτηκε από το περίφημο, πλέον, χτύπημα πέναλτι του Αντονίν Πανένκα.



ΟΛΛΑΝΔΙΑ 1974-1978

Ίσως το σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό επίτευγμα σε μια δεκαετία που γνώρισε ομάδες όπως οι προαναφερθείσες Βραζιλία και Δυτική Γερμανία, ήταν το «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» που κόμισαν οι Ολλανδοί, με όχημα τον μεγάλο Άγιαξ και την εθνική τους ομάδα.

Επί της ουσίας πρόκειται για την τακτική θεωρία σύμφωνα με την οποία κάθε παίκτης δεν έχει συγκεκριμένη θέση μέσα στο γήπεδο, με όλους τους ποδοσφαιριστές να έχουν την ικανότητα να αγωνιστούν σε αρκετούς ρόλους, έτσι ώστε να παραμένει αναλλοίωτη η οργανωτική δομή της ομάδας μέσα στο χορτάρι.

Ιδρυτής της συγκεκριμένης θεωρίας ήταν ο προπονητής, Ρίνους Μίχελς ενώ αρκετά ικανοί για να την εφαρμόσουν ήταν παίκτες όπως ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Γιόχαν Νέεσκενς, ο Αρι Χάαν και ο Τζόνι Ρεπ. Τόσο το 1974 όσο και το 1978 οι «οράνιε» παίζοντας «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» έφτασαν στον τελικό δύο συνεχόμενων Μουντιάλ.

Είχαν την ατυχία όμως και τις δύο φορές να πέσουν πάνω στις διοργανώτριες χώρες (Δυτική Γερμανία και Αργεντινή αντίστοιχα) και να φύγουν με άδεια χέρια.






Παρότι πάντως η εθνική Ολλανδίας δεν κατάφερε να μετουσιώσει σε τρόπαια την ποδοσφαιρική της αυθεντικότητα, πολλοί την αναγνωρίζουν ως την σπουδαιότερη ομάδα που έχει περάσει ποτέ, λόγω της επίδρασής της πάνω στην ίδια τη φύση του αθλήματος.

Ισπανία 2008-;

Και φτάνουμε στο σήμερα και στην Ισπανία που, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι φίλος του θεάματος που παρουσιάζει, κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ως την καλύτερη ομάδα του πλανήτη.

Εφαρμόζοντας το περίφημο «τικι-τάκα», το στιλ δηλαδή που βασίζεται στις συνεχείς εναλλαγές θέσεων των παιχτών, το συνεχόμενο passing game σε μικρές αποστάσεις και την κυριαρχία στην κατοχή της μπάλας, οι «φούριας ρόχας» είναι η πρώτη ομάδα που κατορθώνουν να κατακτήσουν τρία διαδοχικά τρόπαια σε μεγάλες διοργανώσεις. Η αρχή έγινε το 2008 όταν στον τελικό της Βιέννης οι Ίβηρες κέρδισαν τους Γερμανούς με 1-0 χάρη στο γκολ του Φερνάντο Τόρες.



Αυτό ήταν το πρώτο τρόπαιο που κέρδισαν οι Ισπανοί ύστερα από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1964.

Το 2010 στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής οι Ίβηρες βρήκαν στον τελικό τους Ολλανδούς των οποίων την αντίσταση έκαμψαν λίγο πριν το τέλος της παράτασης με το γκολ του Αντρές Ινιέστα, για να στεφθούν για πρώτη φορά στην ιστορία τους παγκόσμιοι πρωταθλητές.



Την κυριαρχία τους στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη επιβεβαίωσαν χτες βράδυ οι Ισπανοί σκορπίζοντας τους μαχητικούς Ιταλούς με 4-0.



Και αν και η χρονική απόσταση από τα κατορθώματα της Ισπανίας δεν είναι τέτοια που να μας επιτρέπει να την εντάξουμε αντικειμενικά στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, το σίγουρο είναι ότι θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να θεωρηθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος ως η καλύτερη ομάδα που έχει εμφανιστεί ποτέ...

Δήμητρα Κυριακίδου