Πήγε να κάνει τα εύκολα δύσκολα η ΑΕΚ χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ, αλλά ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά. Και κύλησαν, διότι η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ήταν μεγάλη και στα δύο παιχνίδια. Η ΑΕΚ είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τη Χαρτς, η οποία πολύ αμφιβάλλω αν στο ελληνικό πρωτάθλημα θα μπορούσε να διεκδικήσει την έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Βεβαίως, η χθεσινή ΑΕΚ δυσκολεύτηκε πάρα πολύ, διότι ήταν εμφανώς αγχωμένη. Και αυτό το άγχος έως ένα βαθμό είναι δικαιολογημένο, αν σκεφτεί κανείς τι έπαθε ο Αγιαξ, που υποδέχτηκε την Κοπεγχάγη έχοντας υπέρ του 2-1 από το ματς της Δανίας και τελικά αποκλείστηκε χάνοντας με 2-0.
Στην ΑΕΚ δύσκολα θα μπορούσε να συμβεί αυτό, από τη στιγμή που οι Σκωτσέζοι εντελώς ανόητα έμειναν με εννέα παίκτες. Μέχρι εκείνο το σημείο, όμως, η ΑΕΚ σε δυο-τρεις περιπτώσεις κινδύνεψε και βέβαια όσο αυτή δεν έβαζε το γκολ τόσο περισσότερο ίδρωνε. Εν τέλει χρειάστηκε η γενναιοδωρία του Ρώσου διαιτητή και το πέναλτι υπέρ του Λάκη για να λυθεί ο γρίφος και στη συνέχεια η ΑΕΚ να βάλει τρία γκολ.
Ο καταπληκτικός Σέζαρ, ο οποίος πέτυχε τα δύο από τα τρία γκολ, ήταν ο καλύτερος παίκτης της ΑΕΚ και τον ακολούθησαν ο Εμερσον και ο πολύ έμπειρος σε τέτοια ματς Λυμπερόπουλος. Ο πρώτος και μεγάλος στόχος επιτεύχθηκε για την ΑΕΚ και τον Φερέρ. Το στοίχημα η ΑΕΚ το κέρδισε, αλλά τώρα την περιμένει και αυτή και τον προπονητή της πολλή δουλειά. Πρώτον, ο Ισπανός πρέπει να φροντίσει να πάρει αυτά που μπορεί να του δώσει ο Λαγός. Και πολύ φοβάμαι ότι έτσι όπως τον χρησιμοποιεί, δύσκολα θα τα καταφέρει. Δεύτερον, θα πρέπει να μπαλώσει και κάποια αμυντικά κενά που φάνηκαν χθες. Αν αυτή η Χαρτς σού βγάζει τρεις φάσεις στο πρώτο ημίχρονο, αυτό «χτυπάει καμπανάκι» για τη συνέχεια της διοργάνωσης. Ο Ισπανός οφείλει μετά την πρόκριση να παρουσιάσει στη διοργάνωση μια ομάδα τουλάχιστον ανταγωνιστική.