Αφιέρωμα στο southern rock των Lynyrd Skynyrd

Με αφορμή τη συναυλία των Lynyrd Skynyrd στην Ελλάδα (Δευτέρα 18/06) το sport-fm.gr σας συνεργασία με το rockhard.gr σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στο Southern Rock.

Southern rock, η μουσική της σημαίας με τα δεκατρία αστέρια. Τμήμα αναπόσπαστο του heavy metal παγκοσμίως, πλην της Ελλάδας, αποτελεί την φυσική εξέλιξη των blues και του rock n’ roll των 50’s.

Η ανάπτυξη του στις νότιες πολιτείες των Η.Π.Α, που ήρθε σαν αντίδραση στον συντηρητισμό και τον ρατσισμό, έφερε το Νότιο ροκ, σε περίοπτη θέση στις προτιμήσεις της εργατικής και μεσαίας τάξης των Η.Π.Α. Συνδυάζοντας τις ουσιαστικές μουσικές παραδόσεις τους, blues (από τους μαύρους), country (από τους λευκούς) , rock n’ roll και από τους δύο, με τον ήχο που έμελε να καθορίσει τα τέλη του ‘60, αρχές ‘70, το hard rock και την fusion jazz, έδωσαν αυτό που όλοι εμείς οι Νότιοι αγαπάμε.

Η διαφοροποίηση του Southern rock, έγκειται ότι στη χώρα μας, είναι πιο δημοφιλές το Southern hard rock (SKYNYRD, BLACKFOOT, MOLLY HATCHET) και λιγότερο τα σχήματα αυτοσχεδιασμού- με επιρροές από country (ALLMAN BROTHERS, WIDESPREAD PANIC, PHISH, ARS, MARSHALL TUCKER BAND) ή οι επηρεασμένοι από την μαύρη σκηνή (soul) και την ψυχεδέλεια (BLACK CROWES). Σε κάθε περίπτωση, το Νότιο ροκ, γνώρισε περιόδους άνθησης, παρακμής και σήμερα υπάρχει ένα νέο κύμα σχημάτων, που ακουμπούν με το ένα πόδι στον ροκ παράδοση και με το άλλο φλερτάρουν τον εναλλακτικό ήχο (DRIVE BY TRUCKERS, KINGS OF LEON) αλλά και μια σειρά από πραγματικά παραδοσιακούς Southern hard rockers (REGULATORS, BLACKBERRY SMOKE, BLACK STONE CHERRY)

Πολύ πριν οι IRON MAIDEN ανακαλύψουν τη δυναμική των τριών κιθαριστών, οι LYNYRD SKYNYRD δίδασκαν, την έννοια του solo, με ουσία, μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις τους, αξιοποιώντας στο μέγιστο τους εκπληκτικούς κιθαρίστες, που διέθεταν. Σύντομα, οι υπόλοιποι Νότιοι ακολούθησαν....

1970’s: Pronounced…

H αγία τριάδα των 70’s ALLMAN BROTHERS, LYNYRD SKYNYRD, ZZ TOP, ουσιαστικά όρισαν και τα επιμέρους ιδιώματα. Jam Band, Southern Hard rock, Southern blues rock. Επίσης όρισαν τα χαρακτηριστικά του. Τριπλές κιθαριστικές επιθέσεις, συνήθως, τραχιά φωνητικά, μεγάλες σε διάρκεια, επικού τόνου μπαλάντες και σύντομα, έντονα, ρυθμικά κομμάτια, επιδράσεις από Boogie, blues, swing, rock n roll, country και λατρεία, για την ελευθερία, την οικογένεια, τις παραδοσιακές αξίες, το ποτό, τα χαρτιά, τα όπλα και την ανεξαρτησία (κύρια ενάντια στον Βορρά, την αστικοποίηση, τον φιλελευθερισμό, το ελευθεριάζον πνεύμα των 60’s και αργότερα το «δήθεν» του grunge). To Νότιο ροκ ανέκαθεν, ήταν και είναι η μουσική, για τον μέσο Αμερικάνο, που αρέσκεται σε ηχητικό υβρίδιο και σε απλά, καθημερινά ακούσματα, με μια δόση σκληρού ήχου.

Οι πρωτοπόροι ALLMAN BROTHERS, από το Jacksonville της Φλόριδας ξεχώρισαν με το ντεμπούτο τους, το 1969, για τον αυτοσχεδιασμό και την πολύ καλή κιθαριστική δουλειά του Duane Allman που σκοτώθηκε σε δυστύχημα με την μοτοσικλέτα του το 1971 και του έτερου κιθαρίστα Dickey Betts. Άλλο χαρακτηριστικό τους ήταν οι δύο ντράμερ, που τους έδινε μια πιο τζαζ προσέγγιση. Ξεχωριστά άλμπουμ για αυτούς τα “Brothers and sisters’, “Live at Fillmore East”. Ειδικά το δεύτερο με διασκευές όπως τα “Whipping post” καθιέρωσε αυτό που λέμε jam band sound, που αργότερα συνέχισαν σχήματα σαν τους PHISH, WIDESPREAD PANIC, BLACK CROWES. Η προσθήκη των Warren Haynes, Dereck Trucks και οι συνεχής ανανέωση των μουσικών, ενίσχυσαν την κιθαριστική τους δύναμη και τους έχουν καθιερώσει σαν το Νο1, αυτοσχεδιαστικό ροκ σχήμα του Νότου. Δραστηριοποιούνται μέχρι σήμερα, με μεγάλη επιτυχία και αξίζει αν ακούσετε από τις τελευταίες δουλειές τους το “Hittin the note”.

Οι LYNYRD SKYNYRD πήραν το όνομα τους από μια παρήχηση του ονόματος του γυμναστή τους, κου Leonard Skinner. Κατάγονται από το Jacksonville της Φλόριδας (και αυτοί) και ξεκίνησαν έχοντας κάποια στιγμή τον σημερινό κιθαρίστα τους, Ricky Medlocke στα ντραμς. Με ψυχή του σχήματος τον τραγουδιστή Ronnie Van Zant και τους κιθαρίστες Gary Rossington και Steve Gaines, πρώτοι καθιέρωσαν την τριπλή κιθαριστική επίθεση, τα «τσαμπουκαλεμένα» φωνητικά και την hard rock αισθητική. Γνωστοί για τις επικές εμφανίσεις τους, επί σκηνής, διέλυσαν τους ROLLING STONES στο Knewbworth το 1976. Aπλά ήταν ένα σχήμα, που επί σκηνής, έδινε άλλο ήχο στα τραγούδια τους. Τυπικοί Νότιοι, περήφανοι και επαναστάτες, απάντησαν στα σχόλια του Neil Young , στο τραγούδι του “Southern man” με το “Sweet Home Alabama”, ενώ δεν δίστασαν να κατακρίνουν τον ρατσισμό των συμπατριωτών τους στο “Things goin’ on” αλλά και να ευχαριστήσουν τους μαύρους μουσικούς για την συνεισφορά και επιρροή τους στο “Ballad of Curis Low”. Όλα αυτά σε εποχές που οι φυλετικές διακρίσεις, δεν είχαν ,έχουν εκλείψει πλήρως, ειδικά στις Νότιες πολιτείες των Η.Π.Α. Εθνικιστές, με την σωστή έννοια του όρου στα τελευταία άλμπουμ τους, έχουν αφιερώσει τη δουλειά τους στα στρατεύματα των Η.Π.Α στο Ιράκ, αλλά και μιλήσει υπέρ της οπλοκατοχής και της Θρησκείας, στο “God and guns”.

Τους σέβεσαι και μόνο για το ότι στηρίζουν την ιδεολογία, του επαρχιώτη μεσοαστού, όπως αυτοί.

Από την άλλη ήταν άτυχοι καθώς στο αποκορύφωμα της καριέρας τους, ένα αεροπορικό δυστύχημα, τους στέρησε τον ηγέτη και τραγουδιστή τους, το 1977, αλλά και τον Steve Gaines και την αδελφή του Cassie (δεύτερα φωνητικά) , με αποτέλεσμα την διάλυση του σχήματος. Η επιστροφή με τον αδελφό του πεθαμένου τραγουδιστή τους, τον Johnnie στα φωνητικά και το θρυλικό πλέον tribute άλμπουμ, τους επανεγκατέστησε στο πάνθεον του Νότιου ροκ, ως τους απόλυτους Hard rockers, ενώ το συγκεκριμένο άλμπουμ ελάχιστα υστερεί του κλασικού διπλού live “One more from the road”. Συνεχίζουν πλέον με σύνθεση που αλλάζει μιας και τα αυθεντικά μέλη έχουν βαλθεί να αποβιώσουν με τη σειρά, Allen Collins, Leon Wilkeson , Billy Powell, αλλά και η μεταγραφή του Hughie Thomasson (OUTLAWS) που τους βοήθησε να κρατήσουν τον ήχο τους, αλλά να αλλοιώσουν κατά πολύ την αρχική τους σύνθεση. Στις ζωντανές εμφανίσεις τους παίζουν 90 λεπτά και απλά δεν αφήνουν τίποτα και κανένα ανέγγιχτο. Κορυφαία στιγμή το “Free bird”, η απόλυτη Νότια μπαλάντα, με το χαρακτηριστικότερο σόλο όλων των εποχών. Στην έκδοση του “Southern By The Grace Of God/Lynyrd Skynyrd Tribute Tour 1987”, όταν επανασυγκροτήθηκαν οι εναπομείναντες, για να αποτίσουν φόρο τιμής στους χαμένους συντρόφους τους, τραγουδιόταν από το κοινό, αφήνοντας το συγκρότημα, άναυδο ως φόρο τιμής στα χαμένα μέλη του. Νότιοι και με τη βούλα, επηρέασαν τους πάντες. Το νέο τους άλμπουμ κυκλοφορεί τον Αύγουστο, ενώ καμία δουλειά τους, δεν ήταν ποτέ κακή.



Οι τρίτοι της Αγίας Τριάδας, μεγάλωσαν, με ψυχεδέλεια, blues, πεγιότ, μεσκαλίνη και άλλα καλά. Οι Τεξανοί ΖΖ ΤΟP, απλά ξεκίνησαν και παραμένουν ως τρίο, με επιρροές από την Βρετανική σκηνή (CREAM) αλλά και τη σκηνή του Σικάγο. Το αργό, γεμάτο σκόνη και κάψα blues rock τους, μετατράπηκε σε hard rockin’ blues, μετά το τρίτο άλμπουμ τους και κυκλοφόρησε μια σειρά, σφιχτοδεμένα άλμπουμ με κλασσικά τα “Deguello”, “Texas” πριν αποφασίσουν τη στροφή προς τον «εμπορικό» ήχο. Μετά από επτά στούντιο άλμπουμ κυκλοφόρησαν το “Eliminator” και ισοπέδωσαν το MTV, με τα ηλεκτρονικά ντραμς τους, τα κοφτά riff και τις συνθέσεις τους. Πολυπλατινένιο, ακολουθήθηκε από μια στροφή σε πιο «εμπορικό» blues ήχο και μια στασιμότητα. Ενώ συναυλιακά, έσπερναν, στουντιακά, αδυνατούσαν να προσεγγίσουν τον αρχικό ήχο τους, έχοντας μετακομίσει σε περισσότερο mainstream καταστάσεις. Στα τελευταία άλμπουμ τους, “Mescalero” (2003) υπάρχει μια βελτίωση, ενώ η νέα τους δουλειά, με παραγωγό τον Rick Rubin αναμένεται με αγωνία, αν θα τους αναστήσει και στο στούντιο. Πρόσφατα πέρασαν από την Ελλάδα, για να μας θυμίσουν, τα καουμπόικα καπέλα και γενειάδες, είναι απαραίτητα συστατικά, αν θες να είσαι ένα επιτυχημένο Νότιο σχήμα από το Τέξας.

Παράλληλα στον Νότο, μια γενιά άλλων σχημάτων, με απήχηση κύρια στις Η.Π.Α., ενίσχυσε το όνομα του Νότιου Ροκ. Οι OUTLAWS με τους Hughie Thomasson, Paul Henry και τον ύμνο “This is another love song”, ο πιο country Charlie Daniels με το κλασσικό πλέον τραγούδι του “The devil went down to Georgia” αλλά και οι KENTUCKY HEADHUNTERS. Ο Jim Dandy και οι BLACK OAK ARKANSAS, με βασικό μουσικό όργανο του, επί σκηνής, μια σανίδα πλυσίματος, φωνητικά που θα ταίριαζαν άνετα στους ACCEPT και τραγούδια σαν το “When electricity came to Arkansas” στήριξαν το ιδίωμα σε πιο cult εκδόσεις. Ξεχωριστή μνεία θα κάνω στους BLACKFOOT. Δημιούργημα του Ricky Medlocke, πρώην και νυν LYNYRD SKYNYRD, ήταν απλά η απόδειξη του ότι οι Νότιοι μουσικοί δεν είναι ρατσιστές. Με τη συμμετοχή 3 γηγενών Ινδιάνων, και μια μουσική κατεύθυνση, σκληρή όσο δεν παίρνει και τραγούδια σαν τα “Reckless abandoner”, “Diary of a working man” έλιωσαν τις συναυλιακές σκηνές. Απλό παράδειγμα το εκπληκτικό live τους με τίτλο “Highway song”. Αντίστοιχα οι MOLLY HATCHET, η πιο άσχημη μπάντα στον κόσμο, όπως αυτοπροβλήθηκαν, με μια εξίσου δυναμική τριπλή επίθεση “Fall of the peacemakers” και άλμπουμ σαν τα “Flirtin’ with disaster”, “Molly Hatchet” και το “Double trouble live”, με διασκευές σε SKYNYRD και ALLMAN, αποτέλεσαν τις πιο σκληρές φράξιες στο Νότιο στρατόπεδο. Τελευταίοι και αρκετά παραγνωρισμένοι οι DOC HOLLIDAY, που πήραν το όνομα τους από τον γνωστό πιστολά της Άγριας δύσης. Άλλη μια επιμειξία Hard rock, με country στοιχεία. Συνοπτικά θα αναφέρω τους πιο country OZARK MOUNTAIN DAREDEVILS, MARSHALL TUCKER, τους 38 SPECIAL συγγενικά συνδεδεμένους με τους SKYNYRD (τραγουδά ο Donnie Van Zant, αδελφός των τραγουδιστών των SKYNYRD), με τον πιο FM Rock προσανατολισμό, τους πολυπαραγωγικούς και αρκετά σκληρούς POINT BLANK, αλλά και τους ξεχωριστούς ARS (Atlanta Rhythm Section), με την πολύ πιο country αισθητική τους που συναντούσε τις AOR αρμονίες και το πιο jazz, smooth fm rock ήχο τους, όσο και το παραπαίδι των ALLMAN BROTHERS τους SEA LEVEL, που ουσιαστικά ήταν μια jazz fusion υπόθεση.

Διαβάστε τη συνέχεια στο rockhard.gr