Πόσο αλλιώς θα ήταν, εάν είχαμε τον Ισπανό…

Πλάκα πλάκα για σκεφθείτε πόσο πιο άνετος θα ήταν τώρα ο Ολυμπιακός εάν είχε τον Μαρκάνο και για τη νέα σεζόν. Ειδικά τώρα που συνέβη η ζημιά με τον Αβραάμ και υπάρχει κι η σοβαρή εκκρεμότητα με το Μέλμπεργκ.

• Μην τον υποτιμάτε τον Ισπανό. Βάλτε τα λίγο κάτω. Όντως στην αρχή, μέχρι να προσαρμοστεί, έκανε κάποια λάθη. Αλλά κάντε τη σούμα. Και δεν είναι απλά θετική. Είναι πολύ θετική.

• Κατ΄ αρχήν δεν είχε τον παραμικρό τραυματισμό. Όποτε τον ήθελε ο προπονητής ήταν, δηλαδή, παρών. Ούτε μικρό, ούτε μεγάλο τραυματισμό. Απολύτως υγιής και πανέτοιμος.

• Δεύτερον, έπαιξε περισσότερα παιχνίδια σχεδόν από κάθε άλλο παίκτη του Ολυμπιακού! Στο πρωτάθλημα 28, στην Ευρώπη 9 και στο κύπελλο 4. Σύνολο 41!

• Τρίτον, είχε τη δυνατότητα να καλύπτει και τη θέση του αριστερού στόπερ, αλλά κι εκείνη του αριστερού μπακ-και τις δύο με αρκετή επιτυχία. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν σούπερ, αλλά με αρκετή επιτυχία.

• Τέταρτον, βοήθησε κι επιθετικά, βάζοντας 5 γκολ, νούμερο που δύσκολα μπορεί να το βρει αμυντικός. Παράλληλα, έφτιαξε άλλα 4 γκολ!

• Που θέλω, όμως, να καταλήξω: Οι δανεισμοί παικτών χωρίς οψιόν αγοράς (όπως με τον Μαρκάνο) η, με οψιόν την οποία από πριν ξέρεις ότι δεν πρόκειται να την πληρώσεις, το μόνο νόημα που έχουν, είναι να κάνεις τη δουλειά σου για ένα χρόνο η, έξι μήνες. Δεν είναι μικρό πράγμα κι αυτό, να κάνεις τη δουλειά σου, αλλά όταν έρθει η ώρα η δύσκολη, βλέπεις ότι χάνεις ένα παίκτη χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα.

• Γι΄ αυτό και πιστεύω πως οι δανεισμοί πρέπει να γίνονται μόνο όταν μπορείς τελικά να τον αγοράσεις τον παίκτη. Με ένα νορμάλ ποσό, δηλαδή, όπως συνέβη με τον Μιραλάς. Ακόμη και το να βάζεις ρήτρες 3,5 και 5 εκ. Ευρώ, όταν ξέρεις πως δεν μπορείς να τις πληρώσεις, νομίζω πως δεν έχει ουσία.

Κ. Νικολακόπουλος