Ό,τι και να δείτε… Euro είναι. Εδώ όλα είναι πιθανά!

Ο Ζινεντίν Ζιντάν είπε πριν μερικά χρόνια πως το EURO είναι πολύ πιο δύσκολη ως διοργάνωση για να την κατακτήσει μία ομάδα από ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μπορεί να είναι υπερβολικό, αφού λείπουν η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Ουρουγουάη ωστόσο αυτό που είναι ξεκάθαρο το να προκριθείς από έναν όμιλο στο ευρωπαικό πρωτάθλημα και να πας στα νοκ άουτ είναι πολύ πιο περίπλοκο από ότι σε ένα Μουντιάλ. Η διοργάνωση που αρχίζει στη Πολωνία και στην Ουκρανία έχει πάντως κάποιες χώρες που ξεκινάνε ως φαβορί (Ισπανία, Γερμανία, Ολλανδία και πιθανώς και την Γαλλία) αλλά η προιστορία αυτού του τουρνουά δείχνει πως οι εκπλήξεις είναι στο dna της!


Η Ελλάδα του 2004 και η Δανία που μαζεύτηκε από τις παραλίες το 1992 το κατέκτησαν η Τσεχία του 1996 και το Βέλγιο το 1980 έφτασαν στον τελικό και γενικά κανένα αποτέλεσμα σε ένα EURO δεν προκαλεί σεισμικές αναταράξεις. Η εθνική μας είναι για ακόμη μία φορά παρούσα και αυτή είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που μας άφησε το πέρασμα του Οτο Ρεχάγκελ από τα μέρη μας, μαζί με την κούπα της Πορτογαλίας. Ως εφικτό στόχο θα πρέπει να έχουμε τη πρόκριση στους προημιτελικούς αλλά δεν μπορεί να θεωρήσουμε ως αποτυχία το να παλέψουμε τον όμιλο και τελικά να μην τα καταφέρουμε. Το σίγουρο είναι πως όπως και το 2004 που ξεκινήσαμε με αντίπαλο τη διοργανώτρια Πορτογαλία, τώρα βρίσκουμε στη πρεμιέρα τη Πολωνία που έχει άγχος και έλλειψη επίσημων ματς επί σχεδόν δύο χρόνια. Αν στο πρώτο ματς πάμε καλά τότε πολλά γίνονται, αν όχι η απαξίωση θα έρθει να σκεπάσει τα πάντα όπως συχνά συμβαίνει σε μία χώρα που της λείπει το μέτρο. Τέλος πάντων το μόνο σίγουρο είναι πως (όπως συχνά συμβαίνει στα Euro) θα δούμε καλή μπάλα.

Α' ΟΜΙΛΟΣ

ΠΟΛΩΝΙΑ

Οι γηπεδούχοι ξεκινάνε με ένα μεγάλο αβαντάζ την έδρα και την καλή προετοιμασία που έκαναν εδώ και δύο χρόνια αλλά και ένα εξίσου σπουδαίο μειονέκτημα, που είναι η έλλειψη επίσημων ματς και το άγχος που συνοδεύει μία διοργανώτρια όταν μάλιστα ο κόσμος της επιθυμεί περισσότερα από τις πραγματικές δυνατότητες της. Οσο ο κόσμος της Πολωνίας θα ονειρεύεται στιγμές δεκαετίας 70 και 80, τότε τα πόδια του Λεβαντόβσκι και των συμπαικτών του θα παραμένουν βαριά. Γιατί από όλη τη σημερινή ομάδα πιθανώς μόνο αυτός ο χαρισματικός παίκτης της Ντόρτμουντ θα χωρούσε στην υπερομάδα του Γκόρσκι και του Γκμοχ δίπλα στους Ντέινα, Λάτο, Γκάντοχα, Τομαζέφκσι και αργότερα του Μπίνιεκ και του Σμολάρεκ που πήραν δύο φορές τη τρίτη θέση στο Μουντιάλ, το 1974 και το 1982. Για τους Πολωνούς, όπως και για εμάς το πρώτο ματς είναι κάτι παραπάνω από η μισή διοργάνωση. Αν αρχίσουν καλά ίσως καταφέρουν να πλασαριστούν στη δυάδα και να πάνε στα προημιτελικά κάτι που θα αποτελεί θρίαμβο. Προσωπικά πάντως δεν το βλέπω.

ΡΩΣΙΑ

Η καλύτερη ομάδα του ομίλου μας και υπό συνθήκες μία εθνική που μπορεί να είναι η έκπληξη. Η βασική συνθήκη είναι πως για να πάει ξανά στη τετράδα όπως το 2008 χρειάζεται στα προημιτελικά να αποκλείσει είτε τη Γερμανία είτε την Ολλανδία (ή τη Πορτογαλία αν έχουν μπει ως σφήνα οι Ιβηρες) και για να συμβεί αυτό κάποιος πρέπει να γίνει ο Αρσάβιν του 2012, κατά προτίμηση το παιδί θαύμα Αλαν Ντζαγκόεφ. Στα χαφ έχει υπεροπλία και η τριάδα των Σιρόκοφ, Ντενίσοφ και Ζιριάνοφ μπορεί αν συγκριθεί στη καλή της βραδιά μόνο με εκείνη των Ισπανών. Ο τεχνικός τους Ντικ Αντβοκάατ παλιά αλεπού στους πάγκους έχει φτιάξει ένα γερό σύνολο ειδικά από τη στιγμή που διαπίστωσε το πρόβλημα στο εύκολο γκολ και γύρισε σε 4-3-3 το σύστημα με τον Κερζακόφ στη κορυφή και τους Αρσάβον και Ντζαγκόεφ να εναλλάσονται στα άκρα. Με εξαίρεση το 6-0 με την Ανδόρα, στα προκριματικά η Ρωσία σκόραρε 11 φορες σε 9 ματς και αυτό θα είναι και τώρα το πρόβλημα. Η ομοιογένεια όμως που υπάρχει στην ομάδα αφού οι πιο πολλοί προέρχονται από το δίπολο Ζενίτ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας και έχουν μία εξαετία στην εθνική αποτελεί ένα σπάνιο όπλο.

ΕΛΛΑΔΑ

Η κληρονομιά του 2004 υπάρχει ακόμη ριζωμένη στη νοοτροπία της ομάδας μας που προκρίθηκε αήττητη αφήνοντας τη Κροατία δεύτερη και μετρά ύστερα από το Μουντιάλ μόλις μία ήττα (στο αδιάφορο φιλικό με τη Ρουμανία) σε 21 ματς. Η άμυνα θα είναι το μεγαλό μας ατού και ο Φερνάντο Σάντος ξέρει πως οι ομάδες που κρατάνε το μηδέν πιο εύκολα από άλλες έχουν μπροστά τους περιθώρια για εκπλήξεις! Τα μόλις πέντε γκολ σε 10 ματς στα προκριματικά μιλούν από μόνα τους αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ξαναβρούμε και την εύκολη λύση προς τα δίχτυα, αυτό που μας έδινε στα ματς που μας οδήγησαν στη Νότιο Αφρική το 2010 ο Γκέκας. Στα χαφ αν μας «τρέξουν» (ιδίως οι Ρώσοι) θα έχουμε πρόβλημα και αυτό είναι ένα ερωτηματικό. Πιστεύω πως αν δεν χάσουμε στη πρεμιέρα τότε θα περάσουμε δεύτεροι πίσω από τους Ρώσους αλλά το ματς κλειδί θα είναι έτσι και αλλιώς το δεύτερο με τη Τσεχία.

ΤΣΕΧΙΑ

Το 2004 είχαν την καλύτερη τους ομάδα (πιο ποιοτική και από το 1996 που έφτασαν στον τελικό) αλλά έπεσαν πάνω μας στον ημιτελικό του Πόρτο και αποχαιρέτησαν. Το 2008 άρχισαν με νίκη που κανονικά σήμαινε μισή πρόκριση με την διοργανώτρια Ελβετία αλλά έπεσαν πάνω στην αφιονισμένη Τουρκία στη συνέχεια και αποκλείστηκαν από ένα τραγικό λάθος του Τσεχ! Ο τερματοφύλακας τους όμως παραμένει η μεγάλη τους δύναμη και με τη εκπληκτική χρονιά που είχε δικαιωματικά ξεκινά το EURO με την ταμπέλα του κορυφαίου αυτή τη ώρα στην Ευρώπη. Ωστόσο οσμίζεσαι πως αυτή η εθνική Τσεχίας είναι μεταβατική, αφού κάποιοι φεύγουν σιγά σιγά και η πολύ καλή φουρνιά των ελπίδων που ακολουθεί δεν είναι έτοιμη ακόμη. Ο τεχνικός τους Μίχαλ Μπίλεκ δεν είναι κάποιος που το κοινό στη χώρα του λατρεύει αλλά η θεαματική του μεταβολή από το δυσλειτουργικό 4-2-2-2 όταν ανέλαβε στο 4-2-3-1 με το οποίο προκρίθηκε κόντρα στο Μαυροβούνιο στα μπαράζ, εδειξε οξυδέρκεια. Μεγάλο συν εκτός του Τσεχ η καλή άμυνα (με την παρουσία του πρώτου Τσέχου διεθνή αφρικανικής καταγωγής του Τεοντόρ Γκεμπρεσιλασιέ ως δεξιού μπακ) και σημαντικό μειονέκτημα το ότι ο Μπάρος στα 30 του χρόνια μοιάζει με παλαίμαχο!

Β’ ΟΜΙΛΟΣ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Αν υπάρχει μία ομάδα που ξεκινά το EURO ως μεγάλο φαβορί δίπλα στη κάτοχο του τίτλου και παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία δεν μπορεί να είναι άλλη από τη Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια έχει ήδη νικήσει την Αργεντινή, την Αγγλία και δύο φορές την Ουρουγουάη, την Ολλανδία αλλά και την Βραζιλία έχοντας σκοράρει τρία γκολ τουλάχιστον στα πέντε από αυτά τα έξι ματς! Στα προκριματικά έκαναν το απόλυτο κερδίζοντας και τα 10 ματς που έδωσαν ενώ στο προηγούμενο Μουντιάλ όπου βγήκαν τρίτοι έπαιξαν κατά γενική ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο. Ο Γιόακιμ Λεβ καθοδήγησε (παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς) εξαιρετικά το καράβι από το 2006 και έπειτα και με το 4-2-3-1 που χρησιμοποιεί η ομάδα του έχει απόλυτη ισορροπία. Για πρώτη φορά από το 1990 η Γερμανία διαθέτει ποιότητα και όχι μόνο ποσότητα σε καλούς παίκτες. Παίζει ψηλά το pressing game, κάνει κατοχή μπάλας αλλά αρέσκεται εξίσου και σε position game περιμένοντας να κλέψει μπάλα και να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις, κάτι που στο Μουντιάλ βίωσαν στο πετσί τους η Αγγλία και η Αργεντινή. Εχει τον πιο δύσκολο όμιλο(Ολλανδία Πορτογαλία και Δανία) αλλά επειδή πάντα διαχειρίζεται καλά τα πρώτα ματς , μόλις περάσει το ζευγάρωμα της με τον δικό μας όμιλο της δίνει την ευκαιρία να περάσει στους ημιτελικούς. Προσωπικά την θεωρώ ως το μεγάλο φαβορί για να πάρει τον τίτλο.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Οι Ολλανδοί παραμένουν ένα συγκρότημα υψηλής ποιότητας με σπουδαίους παίκτες οι οποίοι έχουν ως ατού την τακτική τους πληρότητα. Η τωρινή Ολλανδία μπορεί να μην έχει κάποια τόσο έντονη προσωπικότητα όπως ο Κρόιφ ή ο Φαν Μπάστεν ωστόσο ο Σνάιντερ σε ελεύθερο ρόλο θα χωρούσε ακόμη και στην χρυσή ομάδα της δεκαετίας του 70. Το ίδιο και ο φετινός Φαν Πέρσι. Ο Φαν Μααρβάικ ξέρει πως αν χρησιμοποιήσει δημιουργικά την έμφυτη ποδοσφαιρική αλλαζονεία που έχουν οι Ολλανδοί τότε η ομάδα του μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε. «Είμαστε πάρα πολύ καλοί στην καλή μας μέρα, αλλά πάντα ικανοί να τα γκρεμίσουμε όλα σε μία στιγμή» πίστευε το 2010 και συνεχίζει να το λέει και σήμερα. Και αυτό εξηγεί ταυτόχρονα και τα συν και τα πλην τους! Τι μπορεί να κάνει εδώ η φιναλίστ του προηγούμενου Μουντιάλ; Ισως η ακμή της ήταν το 2010, αλλά πιστεύω πως θα φτάσει στα ημιτελικά. Από εκεί και ύστερα (όπως σε κάθε μεγάλο τουρνουά ) χρειάζεται να έχεις αποθέματα για δύο ακόμη καλές βραδιές!

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Στα 42 του χρόνια ο Πάουλο Μπέντο είναι όχι μόνο ο νεότερος τεχνικός στο EURO 2010 αλλά και ο λιγότερο πεπειραμένος. Ο άνθρωπος που αντικατέστησε το πολύπειρο Κειρόζ μετά το στραπάτσο του 4-4 με την Κύπρο άλλαξε τη διάθεση της ομάδας αλλά και το σύστημα σε 4-3-2-1. Το φιλικό 4-0 επί της Ισπανίας ήταν η επιτομή του πόσο καλή είναι η ομάδα αλλά μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μία εθνική ομάδα που εξαρτάται πάρα πολύ από τον Ρονάλντο και δεν έχει βρει αντικαταστάτες ούτε του Ρούι Κόστα ούτε ιδίως του Ντέκο.Κυρίως δεν έχει βρει ένα πάικτη σαν το Λουίς Φίγκο που με την φανέλα της εθνικής πάντα έκανε καλά ματς και παρέσυρε και τους υπόλοιπους. Δεν νομίζω πως μπορεί να περάσουν στα νοκ άουτ γιατί Ολλανδοί και Γερμανοί δεν αστειεύονται. Ωστόσο αν το πετύχουν σημαίνει πως ο CR7 θα έχει επιτέλους σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και έχοντας κάνει το καθήκον του θα τους έχει στείλει στα προημιτελικά βγάζοντας έξω ένα από τα φαβορί, οπότε δικαιωματικά θα κοιτάνε ακόμη και έως τον τελικό του Κιέβου!

ΔΑΝΙΑ

Στον πιο δύσκολο όμιλο και με μία άμυνα πολύ soft για αυτό το επίπεδο το 4-2-3-1 του 62 χρονου Μόρτεν Ολσεν δύσκολα θα δημιουργήσει προβλήματα στους τρεις ισχυρούς του γκρουπ. Μία ομάδα χωρίς βάθος στον πάγκο και με αρκετά νέα παιδιά θα παρακαλάει να μην έχει τραυματισμούς και εξαρτάται πάρα πολύ από τη κατάσταση του Μπέντνερ στη κορυφή της επίθεσης και στα κέφια του χαρισματικού Κρίστιαν Ερικσεν που όμως λειτουργεί καλά μόνο όταν η ομάδα του κάνει κατοχή μπάλας, όπως ‘εγινε στα προκριματικά στις νίκες με Πορτογάλους και Νορβηγούς. Είναι μία εθνική ομάδα πάντως που το σύνολο θα κερδίσει τα ματς και το σύνολο θα τα χάσει και αυτό πάντα αποτελεί ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί. Λογικά θα είναι τελευταία στον όμιλο αλλά το 1992 έγινε η ομάδα που κατήργησε τη λογική στα γήπεδα της Σουηδίας οπότε μην τη ξεγράφουμε χωρίς να τη δούμε στο πρώτο ματς.

Γ ΟΜΙΛΟΣ

ΙΣΠΑΝΙΑ

Από πλευράς ταλέντου, δεν χωρά αμφιβολία πως μαζί της συγκρίνονται ελάχιστες χώρες. Από πλευράς τακτικής το ότι παίζει ένα ποδόσφαιρο κατοχής της δίνει πάντα πλεονέκτημα γιατί έτσι κουράζει τον αντίπαλο, στα όρια της εξουθένωσης. Η Ισπανία πρινν δύο χρόνια στη Νότιο Αφρική έγραψε ιστορία ως η μοναδική ομάδα που ξεκίνησε με ήττα και όμως σήκωσε το τρόπαιο στα 80 χρόνια του θεσμού! Τώρα θέλει να γίνει η πρώτη χώρα που θα πάρει συνεχόμενα EURO και επίσης να περάσει στη ποδοσφαιρική αθανασία κατακτώντας τρίτο σερί μεγάλο τίτλο κάτι που δεν έχει προηγούμενο! Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε να κάνει τα αυτονόητα που μερικές φορές μοιάζουν αρκετά για ομάδες με πλεόνασμα ταλέντου! Μεγάλο προσόν η τακτική ευελιξία με το 4-2-3-1 να αλλάζει τόσο σε 4-3-3 αλλά και σε 4-2-2-2 με τους ίδιους στην ενδεκάδα! Καμία άλλη αποστολή δεν δίνει στον προπονητή της τόσες διαφορετικές τακτικές επιλογές χωρίς να κάνει αλλαγή. Αγωνιστικά μόνο ένα πράγμα προβληματίζει πάρα πολύ. Η απουσία του Βίγια, πρώτου σκόρερ το 2008, συν το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Τόρες. Ο Γιορέντε που ήταν καταπληκτικός με την Αθλέτικ Μπιλμπάο στο Γιουρόπα Λιγκ ταλαιπωρείται από μυικά προβλήματα και αμφιβάλλω αν μπορεί για ολόκληρο τουρνουά να πάρει στην πλάτη του την ομάδα. Αν βρεθεί λύση σε αυτό τότε πάει μακριά αλλιώς προβλέπω δύσκολο τουρνουά για το απόλυτο φαβορί.

ΙΤΑΛΙΑ

Και πάλι πριν από ένα μεγάλο τουρνουά η Ιταλία ταλαιπωρείται με στημένους αγώνες και με ανακρίσεις. Μόνο που η τωρινή κατάσταση μοιάζει πολύ, όχι με αυτή του 2006, αλλά με εκείνη του 1980 που τίναξε λίγους μήνες πριν το EURO στην Ιταλία την χώρα και την εθνική ομάδα στον αέρα με την τιμωρία του Πάολο Ρόσι και του Τζιορντάνο, δηλάδή των δύο βασικών φορ. Η ομάδα του Πραντέλι, με τον Μπουφόν να έχει το μυαλό του στα προβλήματα που προέκυψαν και με ελάχιστα back up στο κέντρο της άμυνας, αν πάει σε λύση 3-5-2 με τον Ντε Ρόσι ως λίμπερο κάνει πισωγύρισμα που θα ζήλευε και ο.Τραπατόνι! Κλειδί παραμένει η κατάσταση του Κιελίνι ενώ η δημιουργικότητα του Πίρλο είναι απαραίτητη για να πάρει πάνω του την ομάδα. Το 2010 πήγε έστω και τραυματίας να σώσει μόνος του την κατάσταση κόντρα στην Σλοβακία αλλά ήταν αργά. Στην επίθεση τα φεγγάρια του Μπαλοτέλι θα κρίνουν αν θα βρεθεί λύση στο γκολ! Πιστεύω πως έστω και δύσκολα θα περάσει στα προημιτελικά, αλλά δεν βλέπω πως μπορεί να εισχωρήσει στην τετράδα, παρά μόνο αν «μιλήσει» η βαριά φανέλα της στα νοκ άουτ ματς.

ΚΡΟΑΤΙΑ

Διαθέτοντας πληθώρα επιλογών από το κέντρο και μπροστά με τη παρουσία του Μόντριτς που αποτελεί έναν από τους κορυφαίους playmakers και οι ευρηματικές του πάσες επιτρέπουν να δημιουργεί η ομάδα συνθήκες για γκολ, η Κροατία δημιουργικά δεν έχει τίποτε να ζηλέψει. Παράλληλα ο Σλάβεν Μπίλιτς, ο οποίος αποχωρεί στο τέλος του τουρνουά, στα έξι χρόνια παρουσίας του υπήρξε παράδειγμα πατριωτισμού αλλά και ένας πολύ έξυπνος τεχνικός που ωστόσο χρειάζεται να βρει λύσεις στο βασικό μειονέκτημα της ομάδας που είναι η αμυντική τετράδα και η απουσία του Λόβρεν επιδεινώνει την κατάσταση. Η αδυναμία τους στις ψηλές μπαλιές φάνηκε και κόντρα στην Ελλάδα, όπου τους χτυπήσαμε ακριβώς εκεί. Με σύστημα 4-4-1-1 θα πρέπει να βρεθεί ικανός αντικαταστάτης για τον Ολιτς. Ο μόνος που βλέπω να μπορεί να επωμιστεί το ρόλο είναι ο Γέλαβιτς, που έκανε μία εξαιρετική χρονιά και με την Ρέιντζερς στην αρχή και με την Εβερτον μετά. Οι Κροάτες είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο, ωστόσο θεωρώ πως δεν θα καταφέρουν να περάσουν από τον όμιλο. Εκτός και αν κερδίσουν εύκολα στην πρεμιέρα τους Ιρλανδούς πιέζοντας έτσι την Ιταλία στο δεύτερο ματς του Πόζναν στη περίπτωση που οι «ατζούρι» έχουν χάσει από τους Ισπανούς και είναι με την πλάτη στον τοίχο.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Η Ιρλανδία μετρά 14 ματς αήττητη έχοντας δεχθεί μόλις τρία γκολ αποδεικνύοντας την πολύ καλή αμυντική λειτουργία υπό τις οδηγίες του Τζιοβάνι Τραπατόνι.

Παρ'όλα αυτά στο κέντρο η Ιρλανδία χάνει εύκολα την κατοχή μπάλας γιατί δεν έχει ποιοτικούς χαφ για να την κρατήσουν. Μετά το ματς με την Ουγγαρία την Δευτέρα, ο Τραπατόνι έσπευσε να αναρωτηθεί αν θα πρέπει να αλλάξει το 4-4-2 ή θα πρέπει να αναζητήσει άλλους παίκτες καθώς διαπίστωσε πως τα αντίπαλα «δεκάρια» βρίσκουν εύκολα κενά μεταξύ των γραμμών. Φτάνοντας όμως στην Πολωνία τόνισε πως αυτός ήταν ένας τρόπος για να ταρακουνήσει τους παίκτες του. Ισως λοιπόν πέι σε ένα ιδιότυπο 4-4-1-1 αφού η εκτίναξη προς τη δημοσιότητα του Μακλίν δίνει στην ομάδα ένα αστεράκι που παίζοντας στα άκρα μπορεί αν τρέξει πάνω στους αμυντικούς και σεντράρει για τα κεφάλια των φορ. Αυτοί θα είναι λογικά ο Κέβιν Ντόιλ και ο αειθαλής Ρόμπι Κιν. Μπορεί η Ιρλανδία να μην συναρπάζει, αλλά είναι σταθερή και συμπαγής σαν ομάδα και αν ξεκινήσει καλά με την Κροατία μη αποκλείεται το να κάνει την έκπληξη και να φτάσει στο τελευταίο ματς με την Ιταλία να διεκδικεί τη πρόκριση με άγνοια κινδύνου!

Δ' ΟΜΙΛΟΣ

ΓΑΛΛΙΑ

Το μεγάλο φαβορί για την πρόκριση και γιατί όχι και για μία θέση στα ημιτελικά. Φυσικά για να συμβεί αυτό πρέπει οι τρικολόρ να κάνουν την πρώτη τους νίκη από τον ημιτελικό του Μουντιάλ του 2006 σε μία μεγάλη διοργάνωση! Τόσο στο EURO του 2008 όσο και στη Νότιο Αφρική πριν δύο χρόνια δεν κατάφεραν να νικήσουν αλλά υπό τον Μπλαν έχουν ξαναβρεί ταυτότητα. Αλλωστε σε 21 ματς είναι αήττητοι, μετά την ήττα σοκ με την Λευκορωσία . Ο Μπενζεμά δείχνει ασταμάτητος και ο Ριμπερί ξαναβρήκε το κέφι του στην εθνική ομάδα. Ο Νασρί έδειξε ηγετικά στοιχεία ειδικά στο κρίσιμο ματς με την Βοσνία στα προκριματικά κι ο Μβιλά με τον Ραμί ανέβηκαν σιγά σιγά στο ύψος των περιστάσεων. Η νίκη με 2-1 επί των Γερμανών στο φιλικό του Φλεβάρη τους ανέβασε τη ψυχολογία και αν συνυπολογίσει κανείς πως διαθέτουν έναν από τους κορυφαίους γκολκίπερ στον κόσμο. Μείον; Ένα αλλά πολύ σοβαρό: δεν έχει φανεί πως αυτή η νεανική ομάδα διαχειρίζεται κάποια κρίση. Αν δεν της προκύψει ίσως να πάει μακριά αλλά αν κάτι συμβεί ( όπως συνήθως σε ένα τουρνουά) ποιος θα στοιχημάτιζε πως δεν θα της κοστίσει ;

ΑΓΓΛΙΑ

Πρώτη φορά βλέπω την Αγγλία να πηγαίνει σε ένα μεγάλο τουρνουά με τόσο χαμηλωμένο τον πήχη. Τα προηγούμενα χρόνια, οι Άγγλοι θεωρούσαν την τετράδα δεδομένη και μετά από κάθε «σφαλιάρα» έψαχναν να βρουν το εξιλαστήριο θύμα. Αυτή τη φορά, ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της Αγγλίας Ρόι Χότζον, μπορεί να αισθάνεται τυχερός αφού και από τον Τύπο της χώρας αλλά και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν φαίνεται να υπάρχουν υψηλές απαιτήσεις. Αυτό δεν αλλάζει βέβαια τα γεγονότα και αυτά λένε πως χωρίς τον Ρούνει στα δύο πρώτα ματς η Αγγλία που έχασε τον Λάμπαρντ και δεν θα έχει λόγω επιλογής τον Φέρντιναντ, στερείται πολλών ηγετικών φυσιογνωμιών. Ο Τζέραρντ πρέπει να θυμηθεί τον παλιό καλό εαυτό του, ο Πάρκερ να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο χαφ στο νησί , μαρκάροντας ασταμάτητα και ο Τέρι με τον Κόουλ να επαναλάβουν τις εμφανίσεις τους με την Τσέλσι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Για πρώτη φορά ύστερα από 15 χρόνια υπάρχει αξιόπιστη λύση κάτω από τα δοκάρια με τον Χαρτ αλλά δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως υπάρχει βάθος στον πάγκο. Αν περάσει στα προημιτελικά θα είναι ένας μικρός θρίαμβος. Ωστόσο δεν είμαι αισιόδοξος για αυτούς ειδικά αν χάσουν το πρώτο ματς από την Γαλλία.

ΣΟΥΗΔΙΑ

Εξαρτάται υπερβολικά από τον Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς αλλά αν καταφέρει να νικήσει τους Ουκρανούς στη πρεμιέρα , τότε η Σουηδία μπορεί να κάνει την υπέρβαση σε αυτό τον όμιλο περνώντας στην οκτάδα. Το κλασικό 4-4-2 που για χρόνια ήταν το σήμα κατατεθέν των Σουηδών πιο πολύ και από την Αγγλία, έχει δώσει από την ώρα που ανέλαβε ο 54χρονος Ερικ Χάμρεν, την θέση του σε ένα πιο ευέλικτο 4-2-3-1 που στόχο έχει να κάνει την ομάδα πιο επιθετική. Ο Ελμ με τον Λάρσον εναλλάσονται με τον Ζλάταν να είναι ο κρυφός κυνηγός πίσω -πιθανώς- από τον Ελμάντερ και αυτό δίνει στην ομάδα μία ποιότητα που δεν διέθετε από το 1990. Αν ο Ιμπραίμοβιτς έχει χώρο γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνος και αυτό θα προσπαθήσει η ομάδα να εκμεταλευτεί. Δυστυχώς όμως έχει χαθεί η σιγουριά στα μετόπισθεν αφού τα δύο μπακ είναι πολύ επιθετικογενή και το ποιος θα είναι ο παρτενέρ του Μέλμπεργκ είναι κλειδί όπως και η παρουσία των δύο αμυντικών χαφ του Σβένσον και ιδίως του Σέλστρομ, ο οποίος δεν έκανε καλή σεζόν.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Η δική τους διοργάνωση ήρθε για τους Ουκρανούς πιθανώς λίγο αργά για κάποιους από τη παλιά φρουρά ή λίγο νωρίς για μερικά από τα νέα ταλέντα. Ο Ολεγκ Μπλαχίν επέστρεψε στον πάγκο ύστερα από το 2006 και είναι ο τέταρτος τεχνικός σε μία διετία για μία εθνική που προετοιμάστηκε για αυτό το EURO όχι υπό τις καλύτερες συνθήκες και δοκίμασε 40 παίκτες. Με δέκα από αυτούς να ταλαιπωρούνται από στομαχικά προβλήματα τις τελευταίες μέρες η δουλειά του Μπλαχίν έγινε ακόμη πιο δύσκολη. Ηδη με την απουσία του γκολκίπερ Σοκόβσκι που ήταν βασικός για σχεδόν 16 χρόνια, οι Ουκρανοί έχασαν μία κολόνα της ομάδας, με την θέση του να την παίρνει ο Πιατόφ. Αλλά αν εκεί βρέθηκε αντικαταστάτης στους κεντρικούς αμυντικούς τα προβλήματα μοιάζουν άλυτα. Ο Τσιγκρίνσκι είναι εκτός τουρνουά και οι δύο που θεωρούνται οι κορυφαίοι στη χώρα, ο Μίχαλικ της Ντιναμό Κιέβου (που έχασε ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν λόγω τραυματισμού) και ο Ρακίτσκι της Σαχτάρ δεν έχουν πολλά παιχνίδια μαζί. Η επιλογή του Κατσερίδη ως εναλλακτικού σέντερ μπακ μπορεί να στείλει στα άκρα τον Μίχαλικ αλλά δεν θα είναι και η πιο ενδεδειγμένη λύση. Ο Σεβτσένκο παρά τα 35 του χρόνια παραμένει ο σταρ της ομάδας αλλά ίσως να μην είναι πια βασικός αν προτιμηθεί ο Γιαρμολένκο στη θέση τους κρυφού φορ με τον Μιλέφσκι στη κορυφή ώστε να βρεθεί θέση στην αρχική ενδεκάδα για τον χαρισματικό νεαρό Κονοπλιάνκα που παίζει στα άκρα. Αν η άμυνα δεν σταματήσει αν δέχεται πάντως εύκολα γκολ, όσα και να βάλουν μπροστά η τελευταία θέση στον όμιλο μοιάζει «καπαρωμένη».