Απογοητευμένος δηλώνει ο Άριεν Ρόμπεν για τους χαμένους τελικούς που τον… κυνηγούν τα τελευταία δύο χρόνια, με αποκορύφωμα τον φετινό του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην Τσέλσι.
«Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος για το φινάλε της σεζόν με την Μπάγερν αλλά τελικά τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα περίμενα. Το πέναλτι που απέκρουσε ο Πέτρ Τσεχ θα είναι πάντα μαζί μου. Σαν ένα σημάδι στο κεφάλι μου που θα με ακολουθεί πάντα», δήλωσε ο 28χρονος μεσοεπιθετικός.
Να θυμίσουμε πως ο Άριεν Ρόμπεν έχει αποχωρήσει με σκυμμένο κεφάλι και από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2010, αλλά και από αυτόν του Μουντιάλ λίγες εβδομάδες μετά απέναντι στην Ισπανία. Το… καρέ ήρθε να ολοκληρώσει ο φετινός χαμένος τελικός Κυπέλλου Γερμανίας εναντίον της Ντόρτμουντ.
Αφού… έβγαλε τα εσώψυχά του, ο Άριεν Ρόμπεν μίλησε στη συνέχεια και για την εξιλέωση που ψάχνει μέσω της εθνικής Ολλανδίας στο επερχόμενο Euro.
«Δεν μου αρέσει να λέει ο κόσμος πως είμαι ο παίκτης των χαμένων τελικών. Ελπίζω να αλλάξει αυτό στο Euro με την ενική ομάδα της Ολλανδίας. Είμαστε χωρίς αμφιβολία στον δυσκολότερο όμιλο της διοργάνωσης, αλλά εάν θέλουμε να γίνουμε πρωταθλητές θα πρέπει να νικήσουμε τους κυριότερους ανταγωνιστές μας από την πρώτη φάση».
Ο Ρόμπεν σχολίασε και την ιδιαίτερη σημασία που έχει για τον ίδιο ο αγώνας εναντίον της Γερμανίας.
«Θα είναι ξεχωριστό για εμένα το παιχνίδι απέναντι στην Γερμανία. Τους ξέρω πολύ καλά όπως και αυτοί εμένα, οπότε υπάρχει πολύ μικρό περιθώριο εκπλήξεων. Θα είναι μια μεγάλη μάχη για τους βαθμούς στον όμιλο αλλά και από ψυχολογικής πλευράς για την συνέχεια του τουρνουά. Ο στόχος της Ολλανδίας δεν μπορεί να είναι άλλος από την κατάκτηση του τροπαίου. Δεν μου αρέσει ο τίτλος του φαβορί αλλά οφείλουμε να πορευτούμε με αυτόν γιατί αυτό υπαγορεύει η παρουσία μας τα τελευταία χρόνια».
Τέλος σε ερώτηση για το αν θα έχει πίεση σε περίπτωση που του ζητηθεί να εκτελέσει κάποιο πέναλτι στους αγώνες του Euro, απάντησε:
«Εάν χρειάζεται να αναλάβω την εκτέλεση ενός πέναλτι και μου το ζητήσει και ο προπονητής μου, θα το κάνω χωρίς φόβο. Είμαι επαγγελματίας και πρέπει να κοιτάω μπροστά».
Αλέξης Περδίκης