Η ομάδα που οι άλλοι οφείλουν να νικήσουν

Αν υπάρχει μία ομάδα που ξεκινά το EURO ως μεγάλο φαβορί δίπλα στην κάτοχο του τίτλου και παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία είναι η Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια έχει ήδη νικήσει την Αργεντινή, την Αγγλία και (δύο φορές μάλιστα) την κάτοχο του Κόπα Αμέρικα Ουρουγουάη, όπως και την Ολλανδία με τη Βραζιλία, έχοντας σκοράρει τρία γκολ τουλάχιστον στα πέντε από αυτά τα έξι ματς!

Στα προκριματικά έκανε το απόλυτο, κερδίζοντας και τα 10 ματς που έδωσε, ενώ στο προηγούμενο Μουντιάλ όπου βγήκε τρίτη, έπαιξε κατά γενική ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο. Μόνο η κεφαλιά του Πουγιόλ στον ημιτελικό τη λύγισε και επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός πως οι Ισπανοί μπόρεσαν να κρατήσουν χαμηλό τον ρυθμό του ματς.

Αλλά σε σύγκριση με τον τελικό του EURO 2008 στη Βιέννη, η ψαλίδα μεταξύ τους είχε ήδη κλείσει παρά το παραπλανητικό στοιχείο του ίδιου σκορ (1-0) και στις δύο αναμετρήσεις. Η αίσθηση που υπάρχει είναι πως αν υπάρξει τρίτη κόντρα μεταξύ τους σε ισάριθμα τουρνουά αυτή τη φορά θα είναι και η φαρμακερή.

Οι Γερμανοί παίζουν -όπως φάνηκε και στη Νότιο Αφρική- εξαιρετικά πια το 4-2-3-1, που αντικατέστησε τα τελευταία χρόνια το παραδοσιακό (από την εποχή του Ούντο Λάτεκ και του Χάνες Βαϊσβάιλερ) 3-5-2. Μάλιστα για να ξεριζώσουν το παρελθόν ύστερα από τα στραπάτσα του 1998 στο γαλλικό Μουντιάλ και του EURO 2000 στις Κάτω Χώρες, εκπόνησαν πριν μία δεκαετία πρόγραμμα που θα άλλαζε το στυλ των ομάδων τους και την εθνική τους ταυτότητα, δίνοντας έμφαση στο 4-3-3 αρχικά που με τα χρόνια άλλαξε σε 4-2-3-1.

Αποτέλεσμα να είναι τα τελευταία χρόνια πανίσχυροι και σε επίπεδο Νέων και σε επίπεδο Ελπίδων (πρωταθλητές Ευρώπης ταυτόχρονα) και σιγά σιγά και πάλι μετά από την αποτυχία του 2004 επανήλθαν και σε επίπεδο Ανδρών. Είναι ταυτόχρονα η πιο νεανική ομάδα από όλα τα φαβορί με έναν τεχνικό που σήκωσε στις πλάτες του το βάρος της αποχώρησης του Κλίνσμαν το 2006, τον Γιόαχιμ Λεβ, που έχτισε μία ενδεκάδα αξιόπιστη όπως όλες οι γερμανικές, αλλά με κύρια έμφαση στο στυλ.

Για πρώτη φορά από το 1990 η Γερμανία διαθέτει ποιότητα και όχι μόνο ποσότητα σε καλούς παίκτες. Παίζει ψηλά το pressing game, κάνει κατοχή μπάλας, αλλά αρέσκεται εξίσου και σε position game περιμένοντας να κλέψει μπάλα και να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις.

Ο τρόπος που διέλυσε Αγγλία και Αργεντινή στο Μουντιάλ θα είναι το σήμα κατατεθέν τους παιχνιδιού της. Εχει έναν από τους καλύτερους φορ της Ευρώπης στο πρόσωπο του Γκόμεζ αλλά και τον Κλόζε που είναι κυνηγός μεγάλων διοργανώσεων, πράγμα που σημαίνει πως επειδή δύσκολα θα πάει σε 4-4-2 ο Λεβ η μάχη για την αρχική ενδεκάδα θα ξεκαθαρίσει στη πρεμιέρα.

Ο Οζίλ μοιάζει ο μόνος σίγουρος για τα χαφ, με την ικανότητά του να δημιουργεί και ο Γκίντερ Νέτσερ που τον έχει χρίσει διάδοχό του εδώ και δύο χρόνια, λέει πως ο χαφ της Ρεάλ είναι αυτό που έλειπε για δεκαετίες από την εθνική Γερμανίας.

Η ποιότητα που υπάρχει αφήνει μάλλον εκτός ενδεκάδας τόσο τον Ρόις όσο και τον Γκέτσε, που σε άλλες ομάδες θα ήταν βασικότατοι γιατί ο Τόνι Κρόος που έκανε εξαιρετική σεζόν με την Μπάγερν μπορεί να αγωνιστεί και σαν ανασταλτικός, εκτοπίζοντας έτσι τον Κεντίρα! Με την παρουσία και του Σβάινσταϊγκερ η Γερμανία πιθανότατα να είναι η μόνη ομάδα με ανασταλτικούς της, δύο επιτελικούς χαφ!

Ο Λεβ πριν μερικούς μήνες δοκίμασε σε ένα φιλικό με την Ουκρανία ένα πιο εξεζητημένο 3-4-1-2 για να χωρέσει και Κλόζε και Γκόμεζ με τον Οζίλ πίσω τους, ωστόσο δεν το έκανε ξανά οπότε πιθανώς το έχει εγκαταλείψει ως σκέψη. Ενα μείον μόνο βλέπω σε αυτή την εθνική Γερμανίας, που με εμποδίζει να πω με σιγουριά πως είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί και αυτό είναι κάτι που η Γαλλία εκμεταλλεύτηκε άψογα στη νίκη της με 2-1 τον Φλεβάρη: τα άκρα της άμυνας.

Ενώ ο πολύ εξελίξιμος Χούμελς με τον επίσης εξαιρετικό φέτος Μπαντστούμπερ θα είναι αξιόπιστοι κεντρικοί αμυντικοί και κάτω από τα δοκάρια υπάρχει ο κορυφαίος σε ηλικία κάτω των 25 γκολκίπερ στον κόσμο ο Νόιερ, τα άκρα πάσχουν.

Αν ο Λαμ πάει δεξιά, τότε βρίσκεται συχνά στην επίθεση και βοηθάει μεν πολύ, αλλά αμυντικά μένει ακάλυπτη η πλευρά του. Στην Μπάγερν το κάνει καλά αυτό ο Μπόατενγκ! Ο οποίος όμως επειδή δεν βρίσκεται κανείς να παίξει στα αριστερά τόσο καλά όσο ο Λαμ, θα μετατοπιστεί δεξιά. Αν ο συμπαίκτης τους στην Μπάγερν, Αλάμπα, για παράδειγμα ήταν διαθέσιμος για την εθνική Γερμανίας, τότε ο Λεβ θα είχε την πληρέστερη ενδεκάδα στο EURO!

Σε τελική ανάλυση πάντως η Γερμανία αρχίζει τη διοργάνωση μαζί με την Ισπανία και τη Ολλανδία ως οι ομάδες που οφείλουν οι άλλοι να νικήσουν. Εχει τον πιο δύσκολο όμιλο (Ολλανδία, Πορτογαλία και Δανία), αλλά επειδή πάντα διαχειρίζεται καλά τα πρώτα ματς, μόλις περάσει επειδή το ζευγάρωμά της είναι με τον δικό μας όμιλο της δίνει τεράστια ευκαιρία να περάσει στους ημιτελικούς.

Το 2002, πριν το Μουντιάλ της Απω Ανατολής, όταν σχεδόν κανείς δεν της έδινε τύχη για κάτι καλό, είχα αναφερθεί στο ραδιόφωνο (ΣΠΟΡ FM 94,6) σε μία ατάκα που είχε πει ως αποφώνηση κάποιου ματς στη δεκαετία του '80 ο αείμνηστος Ρικ Ντε Σάντλερ, ο κορυφαίος Βέλγος τηλεσχολιαστής.

«Κεφάλαια ολόκληρα ποδοσφαιρικής ιστορίας γράφτηκαν από τα δάκρυα αυτών που υποτίμησαν τη δύναμη που προσφέρει ακόμη και σε μέτριους παίκτες η φανέλα της εθνικής Γερμανίας». Και αυτό ισχύει, είτε μας αρέσει είτε όχι, διαχρονικά.