Risen 2, νέο πειρατικό παιχνίδι

Σε μια χρονιά φτωχή σε καθαρά RPG, ο νέος τίτλος της Piranha Bytes αναμενόταν με αγωνία από τους οπαδούς της εταιρίας και όσους αρέσκονται σε hardcore, open world εμπειρίες. Το πειρατικό στήσιμο, κάτι τουλάχιστον ασυνήθιστο στην κατηγορία, ήταν ένας ακόμα πόλος έλξης. Παρόλα αυτά, η παράδοση της Piranha Bytes είναι παρόμοια με της Obsidian.

Ομάδα με μεγάλο ταλέντο στο σχεδιασμό και παράδοση στους ανοιχτούς κόσμους (σε σημείο που η σειρά Gothic να τοποθετείται από κάποιους δίπλα, αν όχι πάνω από τα Elder Scrolls) αλλά με τίτλους ταλανιζόμενους από τεχνικά προβλήματα, σε βαθμό μερικές φορές καταστροφικό.

Το Gothic 3 με τα memory leaks του και την πολύ άσχημη μάχη χρειάστηκε χρόνια δουλειάς από την αφοσιωμένη κοινότητά για να φτάσει στο (κορυφαίο) σημείο που του άξιζε, το expansion του ήταν τόσο κακοφτιαγμένο που ανάγκασε την εταιρία να ζητήσει συγγνώμη, ενώ το πρώτο παιχνίδι τους μετά την απόσχισή τους από τη JoWood, το Risen, έτυχε μιας άθλιας μεταφοράς στις κονσόλες και αντίστοιχων κακών κριτικών, παρόλο που από πλευράς gameplay το μόνο του ουσιαστικό μειονέκτημα ήταν η αυξανόμενη γραμμικότητα από ένα σημείο και μετά. Με το Risen 2 οι αγαπητοί developers έδειχναν αποφασισμένοι να προσφέρουν μια άψογη εμπειρία, στο πνεύμα που μας έχουν συνηθίσει, χωρίς την κακοδαιμονία του παρελθόντος. Ευχή όλων ήταν να τα καταφέρει. Τα κατάφερε;

Ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα, η πρώτη εικόνα είναι άνιση. Η αισθητική είναι πολύ προσεγμένη και ταιριαστή, με όλη τη γραφικότητα ενός πειρατικού setting με ελαφρά υπερφυσικά στοιχεία. Πειρατές, τακτικός στρατός, ιθαγενείς, άγρια θηρία και τέρατα, όλα έχουν τη θέση τους. Η ρεαλιστική προσέγγιση της Piranha Bytes δεν επιτρέπει κάτι παρόμοιο με το «Monkey Island» ή το «Pirates of the Caribbean», και αυτό μόνο καλό είναι. Το περιβάλλον του κάθε νησιού είναι τρομερά αληθοφανές και ατμοσφαιρικό, δίνοντας πράγματι την αίσθηση της πυκνής, επικίνδυνης τροπικής ζούγκλας, ενώ τα εφέ καιρού, από τροπικές καταιγίδες μέχρι ηλιόλουστα πρωινά, δίνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Ο παίκτης δε θα βγει για εξερεύνηση μια βροχερή νύχτα γιατί δε θα βλέπει τίποτα και θα προτιμήσει να ασχοληθεί με άλλου είδους αποστολές. Από την άλλη, η προσθήκη περισσότερων του ενός νησιών έφερε πολλούς συμβιβασμούς. Οι χάρτες είναι μετρίου μεγέθους και δεν επιτρέπουν την ελεύθερη εξερεύνηση στο ύφος πχ του Gothic 3. Είναι πιο κοντά στο Dragon Knight Saga ή το Gothic 4, με ανοιχτές περιοχές που περιβάλλονται από απροσπέλαστα εμπόδια (βράχια, δέντρα κλπ) και ενώνονται με περάσματα και μονοπάτια. Παρά την προσπάθεια για ποικιλία, που εν μέρει αποδίδει, είναι εμφανώς περιοριστικοί ειδικά από τη στιγμή που ο παίκτης μπορεί να σκαρφαλώσει μόνο σε συγκεκριμένες πέτρινες πλάκες και όχι πηδώντας όπου θέλει. Αυτό κάνει τη μετακίνηση και την εξερεύνηση υπερβολικά κατευθυνόμενη και μηχανική, μειώνοντας στο ελάχιστο τις εναλλακτικές και οδηγώντας στη χρήση του fast travel από ένα σημείο και μετά. Πρόκειται για όμορφα στολισμένα κουτάκια.

Τεχνικά, η ανισότητα συνεχίζεται. Είναι σαφώς η πιο προσεγμένη κυκλοφορία της Piranha Bytes, αλλά χωρίς να λείπουν τα προβλήματα. Η πανέμορφη φύση καταστρέφεται από το πολύ έντονο pop up, ακόμα και σε μικρή απόσταση, ενώ σε κάποιες περιοχές υπήρχε έντονη πτώση του frame rate χωρίς προφανή λόγο. Τέτοια φαινόμενα παρατηρήθηκαν όχι μόνο σε χωριά (και πάλι όχι πάντα) αλλά ακόμα και σε κλειστούς, άδειους τάφους, ενώ δε σημειώθηκαν ποτέ σε μάχη. Μόνη εξήγηση ο κακογραμμένος κώδικας για μερικές τοποθεσίες. Τα μοντέλα επίσης είναι φτωχά και σε πλήρη αντίθεση με το περιβάλλον. Αποτελούνται από λίγα πολύγωνα, είναι χοντροκομμένα Όσο και αν τα παραπάνω ξεπεραστούν όμως, το πιο έντονο πρόβλημα είναι το κάτω του μετρίου animation που επηρεάζει άμεσα και τη μάχη. Οι κινήσεις των μοντέλων είναι πολύ άτσαλες και άγαρμπες (ειδικά αυτές των αιλουροειδών), το άλμα είναι ουσιαστικά άχρηστο, μερικές κινήσεις είναι υπερβολικά γρήγορες ή αργές, και τα cutscenes προκαλούν χαμόγελα.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.