Το «γαλανόλευκο» Κιτσμπούελ, τα «apfelstrudel» και το καλό συναπάντημα

Για να μην λέμε κάθε μέρα –σε αυτό το άτυπο «γαλανόλευκο» ημερολόγιο- μόνο τι γίνεται και τι δεν γίνεται στις προπονήσεις της Εθνικής και να επαναλαμβανόμαστε, κινδυνεύοντας να γίνουμε κουραστικοί, ας δώσουμε σήμερα λίγο... άρωμα Κιτσμπούελ.

Πρόκειται για μια πολύ μικρή πόλη, στην πραγματικότητα είναι ένα αυστριακό χωριό το οποίο απλώς έχει «βαφτιστεί» πόλη.

Αποστολή στο Κιτσμπούελ, Δημήτρης Ευαγγελάτος

Στο κέντρο του χωριού λοιπόν υπάρχουν λίγα καταστήματα. Ρούχων, ηλεκτρονικών ειδών, σούπερ μάρκετ, φούρνοι εμπλουτισμένοι με διάφορα εδέσματα όπως το παραδοσιακό «apfelstrudel» και φυσικά μίνι-εστιατόρια που σερβίρουν σνίτσελ και πάλι σνίτσελ.

Και μέσα σ’ όλα, το μάτι πέφτει σε ένα κατάστημα που έχει ρούχα βγαλμένα από ταινία εποχής. Για την ακρίβεια, αγγλική ταινία εποχής με ενδυμασίες του παλαιού Λονδίνου. Τώρα το πού κολλάει το Λονδίνο με το... Κιτσμπούελ είναι μια άλλη ιστορία, αλλά σημασία έχει ότι το μαγαζί είναι κάτι το διαφορετικό και ξεχωρίζει απ’ όλα τα άλλα σαν τη μύγα μες στο γάλα.

Οι ρυθμοί εδώ είναι τόσο αργοί και ήρεμοι, που ούτε καν χωράει σύγκριση με τη μαμά πατρίδα. Α, και κάτι άλλο, που είθισται να συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και επ’ ουδενί δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Στον δρόμο οι εννιά στους δέκα -εντελώς άγνωστους- περαστικούς μόλις «συναντηθούν» με το βλέμμα σου το πρωί, θα σου πουν «Guten Morgen», ελληνιστί «καλημέρα». Αδιανότητο για εμάς, τους Ελληνες, απολύτως σύνηθες γι’ αυτούς, τους κεντροευρωπαίους. Συμβαίνει κι άλλου, όχι μόνο στα χωριά. Μου έχει συμβεί έως και σε προάστια του Λονδίνου, που είναι η επιτομή της μεγαλούπολης. Απολαυστικά όμορφης μεν, μεγαλούπολης δε. Και άρα απολύτως ταιριαστής στον τρόπο του λέγειν.

Σαν να ξεφύγαμε λιγάκι, ε; Δεν πειράζει, κακό δεν κάνει. Τι να λέμε δηλαδή, κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια; Στην προπόνηση έγινε διπλό, μπήκε ο Κυριάκος (Παπαδόπουλος), ο Σάντος έδειξε το ίδιο σχήμα ενόψει Σλοβενίας, τέλος. Λιτά και περιεκτικά...