Diablo III Review: Πήγαμε στην κόλαση και γυρίσαμε

Είναι πάντα άχαρο να γράφεις review για ένα παιχνίδι που η μοίρα του είναι προαποφασισμένη. Το Diablo III, μετά από τόσα χρόνια αναμονής, αλλαγών, προετοιμασίας και καθυστερήσεων, είναι εδώ. Οι προπαραγγελίες του έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις αθροιστικές πωλήσεις άλλων πρωτοκλασάτων τίτλων, ορδές παικτών γονατίζουν καθημερινά τους servers και η Blizzard μετρά τα κέρδη της.

Η σημασία και επίδραση του τίτλου, αναμφισβήτητα τεράστια, γίνεται πλήρως κατανοητή μόνο αν προσεγγιστεί από πολλές πλευρές: καθαρά σαν παιχνίδι, φαινόμενο της ποπ κουλτούρας, οικονομικό μοντέλο, ορόσημο στα συναφή είδη. Για καθεμιά από αυτές τις απόψεις μπορούν να γραφούν πολλά.

Τα hack ‘n’ slash έχουν αλλάξει πολύ από την εποχή του Diablo II. Το World of Warcraft και άλλα MMORPGs έχουν αφήσει μια τεράστια, πολυεπίπεδη κληρονομιά που διέπει πια όλη τη βιομηχανία και από την άλλη, αν και κανένα δεν κατάφερε να καθίσει στο θρόνο του Diablo, πολλά παιχνίδια έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι στην εξέλιξη ενός ιδιόμορφου είδους.

Ειδικά η τρέχουσα χρονιά, με Torchlight 2, Path of Exile, Dark Souls, Grim Dawn (εντάξει, αυτό του χρόνου) και αρκετούς άλλους τίτλους για PC, όλα με τις δικές τους προτάσεις και καινοτομίες, θέτουν ουσιαστικό ερώτημα για το πόσο σχετικό θα είναι ένα παιχνίδι με μακρά περίοδο ανάπτυξης. Προχωρώντας, το οικονομικό μοντέλο του auction house και του always online έρχεται να νομιμοποιήσει μια τουλάχιστον αμφισβητούμενη κατάσταση στο χώρο των multiplayer παιχνιδιών και να προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και συζητήσεις. Το θεμελιώδες ερώτημα τίθεται ως εξής: τι είναι τελικά το Diablo III; Το Diablo III είναι ένα auction house με ένα παιχνίδι πάνω του. Προτού συζητηθούν όλα τα παραπάνω όμως, είναι απαραίτητη μια παρένθεση για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει τον τίτλο από πολύ κοντά ή δεν πρόλαβαν τους προκατόχους του. Το Diablo III είναι ένα action RPG (hack ‘n’ slash όπως λέγονταν παλιά) που βάζει τον παίκτη ενάντια στους δύο τελευταίους Άρχοντες της Κόλασης, το Belial και τον Asmodan. Στο δρόμο του εμφανίζονται οι κλασσικότεροι χαρακτήρες των δύο προηγούμενων τίτλων, όπως ο Αρχάγγελος Tyrael, ο Deckard Cain, η μάγισσα Adria και ένα νέο πρόσωπο, η νεαρή προστατευόμενη του Cain Leah. Οι διαθέσιμες classes είναι Barbarian, Demon Hunter, Monk, Wizard και Witch Doctor, με το Monk να πολεμά σώμα με σώμα βασιζόμενος σε dodge και support και το Witch Doctor να βασίζεται στα πλάσματα που καλεί. Οι χάρτες είναι σε μεγάλο βαθμό σταθεροί, με μικρές αλλαγές στα assets τους (ειδικά στους εξωτερικούς χώρους που είναι σχεδόν ταυτόσημοι) και με μόνα πραγματικά τυχαία στοιχεία κάποια μπουντρούμια, sub-quests και spawns.

Ανάμεσα στην πλήρη τυχαιότητα του Diablo I και την πλήρη στατικότητα του Diablo II βρίσκονται πολύ πιο κοντά στο τελευταίο, με την επανάληψη να είναι φανερή. Περιέχουν checkpoints και waypoints ενώ αν πεθάνει ο παίκτης η μόνη συνέπεια είναι η πτώση του durability των όπλων -δε χάνονται αντικείμενα, χρυσός ή XP- ενώ αναγεννιέται στο κοντινότερο checkpoint. Στο gameplay έχουν καταργηθεί τα mana potions, καθώς πλέον η ενέργεια για ικανότητες είτε ανανεώνεται αυτόματα είτε κατά τη μάχη, και έχουν εισαχθεί health globes που εμφανίζονται τυχαία όταν ο ήρωας πολεμά. Τα health potions υπάρχουν ακόμα, χρησιμοποιούνται με πλήκτρο (τέρμα στις ζώνες) και έχουν cooldown. Έχουν προστεθεί XP bonuses για ενέργειες του παίκτη, όπως το να σκοτώσει πολλούς αντιπάλους ταυτόχρονα ή συνεχόμενα, να καταστρέψει πολλά αντικείμενα ή να επιβιώσει οριακά. Οι έμποροι υπάρχουν ακόμα, μαζί με ένα σιδερά και έναν κοσμηματοποιό. Ο πρώτος παίζει το ρόλο του crafter, όπου τα αντικείμενα έχουν τυχαίες ιδιότητες αλλά δεδομένες σε αριθμό (πχ 3 τυχαίες).

Ο παίκτης αποκτά συστατικά καταστρέφοντας μαγικά αντικείμενα και μετά τα χρησιμοποιεί στην κατασκευή νέων. Ο κοσμηματοποιός παίζει το ρόλο του Horadric Cube του Diablo II, συνδυάζοντας πετράδια χαμηλότερης αξίας σε υψηλότερης (οι ρούνοι έχουν καταργηθεί) και βγάζοντας πετράδια από τα sockets των όπλων, χωρίς να καταστρέφεται ούτε το μεν ούτε το δε. Και οι δύο έμποροι εκπαιδεύονται με σχεδιαγράμματα και τόμους που βρίσκει ο παίκτης ώστε να κατασκευάζουν καλύτερα αντικείμενα. Το Diablo III επίσης απαιτεί μόνιμη σύνδεση στο Internet. Κάθε φορά που θέλει να παίξει κάποιος, είτε single player είτε multiplayer, συνδέεται στο Battle.net. Το single player έχει ενοποιηθεί με το co-op, καθώς σε κάθε παιχνίδι μπορούν να βρίσκονται από ένα μέχρι τέσσερα άτομα. Η διαφορά είναι πως αν το παιχνίδι δεν έχει σημανθεί ως public μπορούν να μπουν μόνο όσοι είναι στη friend list του παίκτη, ενώ αν είναι public ο οποιοσδήποτε.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.