Tα καλά και τα κακά του Σόλιντ

Μπορεί να είναι επιτυχημένη τυχόν επιστροφή του Τροντ Σόλιντ στον Ολυμπιακό;

Για να προχωρήσει κανείς σε μία εκτίμηση θα πρέπει προηγουμένως να προσπαθήσει να ξεχωρίσει τα συν και τα πλην του Νορβηγού προπονητή.

Του Μιχάλη Τσόχου

Καταρχάς Βαλβέρδε δεν είναι, αλλά αυτό πλέον έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, διότι Βαλβέρδε ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται έτσι και αλλιώς να πάρει.

Και αυτή όπως και να το κάνουμε, αν επιβεβαιωθεί, θα είναι μία ήττα της διοίκησης του Ολυμπιακού, η οποία δεν μπόρεσε να βρει τον προπονητή που και ως όνομα και ως μέγεθος θα αντικαθιστούσε τον Βαλβέρδε και κυρίως θα ενέπνεε τον κόσμο.

Το μοναδικό κοινό σημείο που έχει ο Σόλιντ με τον Βαλβέρδε είναι ο τρόπος παιχνιδιού. Ο Σόλιντ παίζει ακριβώς το ίδιο πράγμα, με την ίδια λογική και με το ίδιο σύστημα, με αυτό που έπαιξε την τελευταία σεζόν ο Ερνέστο. Όλα τα υπόλοιπα είναι διαφορετικά.

Ας ξεκινήσουμε όμως από τα πλην. Το έχω γράψει πολλές φορές σε ανάλογες στιγμές στο παρελθόν, το γράφω άλλη μία. Η πολύ δύσκολη δουλειά του προπονητή στον Ολυμπιακό εξαρτάται από πολλά πράγματα και όχι μόνο από τις ικανότητές του. Ένα από αυτά είναι η διάθεση του κόσμου του Ολυμπιακού απέναντι στον νέο τεχνικό. Για παράδειγμα δεν ήταν κατά την άποψή μου τόσο κακοί προπονητές ο Κετσπάγια και ο Λίνεν. Από την ημέρα της πρόσληψής τους όμως είχαμε όλοι καταλάβει ότι επειδή το κλίμα στην κερκίδα ήταν πολύ βαρύ για αυτούς, στην πρώτη στραβή θα έφευγαν. Και έφυγαν.

Το ίδιο φοβάμαι ότι θα συμβεί και με τον Σόλιντ, ανεξάρτητα από το αν είναι ή όχι καλός προπονητής. Αντίθετα ο Πιασένσια, επίσης ανεξάρτητα από τις ικανότητές του, θα είχε μία σχετική στήριξη. Ο κόσμος του Ολυμπιακού θα ήταν στην λογική «να του δώσουμε λίγο χρόνο να τον δούμε», ενώ με τον Σόλιντ ή την όποια λύση τύπου Σόλιντ (π.χ. Κούπερ) στην πρώτη στραβή θα είναι κυρίαρχη και δεδομένη η άποψη «να φύγει δεν κάνει».

Ένα δεύτερο πλην του Σόλιντ είναι ότι πλέον δεν είναι το προπονητικό μέγεθος που ήταν όταν ήρθε την πρώτη φορά. Σήμερα είναι και θεωρείται ένας προπονητής της σειράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο και από τους καλούς μόνο σε επίπεδο βελγικού πρωταθλήματος. Αυτό λοιπόν που το γνωρίζει από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού ίσως να παίξει τον ρόλο του στα αποδυτήρια. Αν και πρέπει να πούμε ότι ο Νορβηγός από το πρώτο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό δεν είχε δείξει ότι έχει προβλήματα στο πώς να κρατά τους παίκτες.

Ένα τρίτο μειονέκτημα είναι η φιλοδοξία. Ο Σόλιντ δεν είναι πλέον στην φάση που ήταν την πρώτη φορά που ήρθε και το όνομά του έπαιζε για την Σάλκε. Σήμερα είναι πλέον ένας προπονητής που επιλέγει δουλειές όχι με βάση την φιλοδοξία να φτιάξει το όνομά του, αλλά με βάση το κασέ που του προσφέρεται.

Στα πλην του Σόλιντ η… μονοδιάστατη λογική του στο κοουτσάρισμα. Ο Σόλιντ ποτέ στην καριέρα του δεν προσαρμόστηκε. Η λογική του είναι «αυτό παίζουμε, με αυτό τον τρόπο και δεν το αλλάζουμε ούτε εκτός έδρας με την Μπαρτσελόνα, είτε εντός έδρας με τον Εργοτέλη». Η δική του τακτική μαεστρία και πινελιά δεν θα εμφανιστεί ποτέ σε αγώνα.

Πάμε τώρα και στα συν. Το ότι ξέρει τι σημαίνει ντέρμπι με τον ΠΑΟ ή ματς στην Τούμπα, σε γενικές γραμμές αυτό που λέμε ελληνική πραγματικότητα, είναι θετικό και μειώνει τον χρόνο προσαρμογής. Κατά τα λοιπά τα πρόσωπα τόσο εντός του Ολυμπιακού, όσο και εκτός έχουν αλλάξει τόσο πολύ που δεν θα βρει κανέναν από αυτούς που ήξερε στο παρελθόν πλην του Σάββα Θεοδωρίδη.

Η καλή γνώση της αγοράς της κεντρικής Ευρώπης (Βέλγιο, Ολλανδία), αλλά και του σκανδιναβικού ποδοσφαίρου, επιτρέπει στον Ολυμπιακό να στραφεί σε μεταγραφές από εκεί που μπορεί να αποδειχτούν απολύτως επιτυχημένες. Ότι επέλεξε ο Σόλιντ από εκεί διότι το ήξερε καλά και το είχε δει πολλές φορές, όπως ο Τουρέ ή ο Ζεβλάκοφ, αποδείχτηκε από άριστη ως πολύ καλή επιλογή. Ότι πήρε μέσω μάνατζερ από Ισπανία (Ντομί) ή Λατινική Αμερική (Μπόρχα) αποδείχτηκε λάθος. Και επειδή τόσο η αγορά του Βελγίου, όσο και η σκανδικαβική είναι στα οικονομικά μέτρα του Ολυμπιακού θα πρέπει να δώσει βάρος ο Ολυμπιακός στους παίκτες που ο ίδιος ο Σόλιντ ξέρει καλά.

Στο δια ταύτα. Η επιλογή του Σόλιντ είναι μία λύση ανάγκης για τον Ολυμπιακό και ως τέτοια μπορεί να την υποδεχτεί κανείς. Αν αυτή η λύση ανάγκης θα αποδειχτεί ικανοποιητική θα εξαρτηθεί από πολλά πράγματα που δεν αφορούν μόνο τις ικανότητες και την δουλειά του Σόλιντ. Όπως και να έχει ο Σόλιντ αν ο Ολυμπιακός τον κλείσει θα είναι ένα στοίχημα με πολύ ρίσκο που θα παίξει η διοίκηση του Ολυμπιακού και οι πιθανότητες να το πιάσει δεν είναι με το μέρος της, αλλά αν τυχόν και το πιάσει η απόδοση θα είναι πολύ μεγάλη.

Follow @M_Tsohos