Το αστέρι που οδηγούσε την Τσέλσι ολόκληρη τη χρονιά, φάνηκε κάποια στιγμή ότι την εγκατέλειψε. Εκεί, λίγο πριν το τέλος του τελικού κόντρα στη Μπάγερν.
Τότε όμως επέστρεψε ακόμα πιο λαμπρό.
Γράφει από το Μοναχο ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Με τους Γερμανούς να προηγούνται και τον χρόνο να εξαντλείται, η Τσέλσι έριξε για μια ακόμα φορά στο καναβάτσο τα προγνωστικά. Και δεν ήταν η τελευταία φορά. Το έκανε και όταν ο Ρόμπεν ανέλαβε να εκτελέσει το πέναλτι στην παράταση. Το έκανε και όταν ο Μάτα αστόχησε στην πρώτη εκτέλεση.
Και το έκανε με τόσο εμφατικό τρόπο και κόντρα στους Γερμανούς που έπαιζαν μέσα στην έδρα τους, που κανείς πλέον δεν μπορεί να πει ότι δεν είναι άξια πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Το κύπελλο ανήκει στον Ντρογκμπά για την συγκλονιστική σειρά εμφανίσεων του στην διοργάνωση. Το κύπελλο όμως ανήκει και στον Τσεχ που κράτησε όρθια την ομάδα του, τόσο στο Καμπ Νου όσο και στο Μόναχο.
Μια Τσέλσι που αναγκάστηκε να διώξει τον Βίλας Μπόας στις αρχές Μαρτίου για να σώσει με κάποιο τρόπο τη χρονιά. Ο Αμπράμοβιτς ζήτησε από τον Ντι Ματέο μόνο ένα πράγμα. Να παίζει η ομάδα την επόμενη χρονιά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και αυτός το κατάφερε με τον πιο δύσκολο τρόπο.
Για την Μπάγερν αυτή ήταν μια τραγωδία. Μία ακόμη μαύρη νύχτα για αυτήν, όπως το 1999 κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αλλά το ότι έπαιζε μπροστά στον κόσμο της, κάνει το δράμα ανάλογο με αυτό της Ρόμα, όταν το 1984 έχασε μέσα στη Ρώμη από τη Λίβερπουλ ή αν πάμε ακόμα πιο πίσω το 1950, όταν οι Βραζιλιάνοι είδαν την ομάδα τους να χάνει στον τελικό του Μουντιάλ από την Ουρουγουάη.
Έτσι όπως εξελίχθηκε αυτή η χρονιά όμως, αυτή η τραγωδία της Μπάγερν δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Το άστρο που οδήγησε την Τσέλσι μέχρι εδώ φώτισε περισσότερο στο πιο κρίσιμο σημείο. Και το φως του καλύπτει πλέον την ιστορία των «μπλε» που επιστρέφουν στο Λονδίνο με το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας τους.