Επιτέλους, ώρα για μια αληθινή κούρσα τίτλου (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το αγγλικό πρωτάθλημα το γνώρισα παιδί. Οπως όλοι αυτοί που μεγαλώσαμε στη δεκαετία του '70, το σαββατιάτικο απόγευμα με τις μεταδόσεις από την Αγγλία ήταν ιεροτελεστία. Φυσικά μαγνητοσκοπημένες, αφού το ζωντανό μπήκε στη ζωή μας με την ιδιωτική τηλεόραση, τον χειμώνα του '90, καρτερικά περιμέναμε να δούμε αυτούς που φάνταζαν εξωγήινοι στα παιδικά μάτια.

Οι αφηγήσεις του Διακογιάννη για την αρμάδα της Λίβερπουλ, οι στολές της Λιντς Γιουνάιτεντ με τους αριθμούς στις κάλτσες, ο Τζόρτζι Μπεστ, οι τρεις λύκοι στη φανέλα της Γουλβς, η εκπληκτική Ντέρμπι του Μπράιαν Κλαφ, τα απίστευτα πλάγια άουτ του Τσίβερς της Τότεναμ, το πιο δυνατό σουτ του πλανήτη από τον Λόριμερ, ο Γκόρντον Μπανκς που δεν έβαζε ποτέ γάντια, τα μακριά μαλλιά του Τσάρλι Τζορτζ. Ολα ασπρόμαυρα, που τους έδινε χρώμα η παιδική φαντασία. Πηγαίναμε να πάρουμε το «SHOOT» από την Ομόνοια, να δούμε έγχρωμες φωτογραφίες των ηρώων μας, ψάχναμε απεγνωσμένα τρόπο να πάμε να τους δούμε από κοντά, όταν κάποια στιγμή έρχονταν για φιλικά στην Ελλάδα.

Τότε το αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν αυθεντικό. Καλό ή κακό, χωρίς φανέλες με διαφημίσεις που πρέπει να αλλάζουν κάθε χρόνο για να πληρώνεις προκειμένου να είσαι... in, χωρίς γεμάτα γήπεδα, που φυσικά δεν είχαν τελευταίας τεχνολογίας χόρτο και δεν ζεσταινόταν υπόγεια και αυτόματα όταν χιόνιζε. Το «Μπέιζμπολ Γκράουντ» της Ντέρμπι με την πρώτη βροχή γινόταν βούρκος. Το «Μολινό» της Γουλβς με το πρώτο χιόνι έμοιαζε με τα Ιμαλάια. Στην εξέδρα υπήρχαν όρθιοι, που έβρισκαν εισιτήριο την τελευταία στιγμή και έβλεπαν όποιο ματς ήθελαν. Οι παίκτες έφταναν πολλές φορές στο γήπεδο με το λεωφορείο της γραμμής, μαζί με τους οπαδούς! Οι πρόεδροι ήταν κάποιοι άγνωστοι κύριοι στην εξέδρα, που απέφευγαν τη δημοσιότητα! Οι προπονητές έμοιαζαν... ισόβιοι! Τα πέντε χρόνια ήταν μίνιμουμ παραμονής και σπάνια κάποιος απολυόταν! Ο Τόμι Ντόχερτι έριξε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Β' Κατηγορία το 1974, μόλις έξι χρόνια μετά το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών, αλλά κανείς δεν τον απέλυσε! Εμεινε, ανέβασε την ομάδα, πήρε ένα Κύπελλο το 1977 και τον έδιωξαν διότι είχε παράνομη σχέση με τη γυναίκα του φυσικοθεραπευτή! Βρετανικό φλέγμα!

Ηταν μία άλλη εποχή φυσικά. Που το αγγλικό πρωτάθλημα το διεκδικούσαν επτά, οκτώ, ακόμα και δέκα ομάδες κάθε χρόνο! Που κάθε χρονιά από το 1959 έως και το 1976 διαφορετική ομάδα κάθε σεζόν κατακτούσε τον τίτλο! Που η πρωταθλήτρια μπορεί να έκανε ακόμα και δέκα ήττες τη χρονιά!

Από την ώρα που έγινε η Πρέμιερ Λιγκ και δημιουργήθηκε το Τσάμπιονς Λιγκ, η ψαλίδα άρχισε να μεγαλώνει. Και φυσικά δεν είναι πια το καλύτερο πρωτάθλημα ούτε το πιο δύσκολο στον πλανήτη. Είναι το πιο εμπορικό, το πιο πλούσιο, ίσως και το πιο κοσμοπολίτικο. Με τα καλύτερα γήπεδα, με τις πλέον σύγχρονες ανέσεις, αλλά με προβλέψιμους πρωταγωνιστές!

Πάνε σχεδόν 10 χρόνια από την τελευταία φορά που έγινε πραγματική μάχη για τον τίτλο. Και πάλι, εκείνη η κούρσα του 1996 έμοιαζε για ένα άλογο, με τη Νιούκαστλ να έχει ξεφύγει 15 βαθμούς κάποια στιγμή τον Ιανουάριο. Η αναπάντεχη πτώση τής ομάδας του Κίγκαν έβαλε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Λίβερπουλ στον χορό, αλλά ειλικρινά αυτά τα πρωταθλήματα τι σχέση έχουν με τη δεκαετία του '70;

Τα τελευταία χρόνια έχω ρέντα με την πρόβλεψη των πρωταθλητών. Το 2004 είχα πάρει την Αρσεναλ, πέρυσι και πρόπερσι έβαζα όλα μου τα λεφτά στην Τσέλσι. Μάλιστα την ημέρα της περσινής πρεμιέρας έλεγα πως από τον Οκτώβριο θα έχει τελειώσει η υπόθεση τίτλος!

Για φέτος όμως τα πράγματα μοιάζουν πιο ευοίωνα. Τέσσερις ομάδες –οι συνήθεις ύποπτες- ξεκινούν με πάνω κάτω ίδιες πιθανότητες. Η Τσέλσι έχασε το βάθος του πάγκου της, αλλάζοντας και συνήθειες. Πήρε πανάκριβους σταρ, με στόχο το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό θα της κοστίσει στο πρωτάθλημα. Πόσο, κανείς δεν ξέρει.

Η Λίβερπουλ είναι πιο έτοιμη από ποτέ τα τελευταία 16 χρόνια για να ξαναπάρει τα σκήπτρα. Αν είχε κι έναν σέντερ φορ να βάζει 30 γκολ, όπως ο Φαν Νιστελρόι, θα ήταν το ακλόνητο φαβορί. Μιλώντας για τον Ολλανδό, θα φανεί η απώλειά του για τη Γιουνάιτεντ. Αν μάλιστα ο Ρούνεϊ δεν κάνει εκπληκτική σεζόν, η ομάδα του Φέργκιουσον θα έχει προβλήματα. Αλλά παραμένει ικανή να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Η Αρσεναλ με νέο στάδιο, με τον Ανρί να μένει και με την ψυχολογία που έδωσε η πορεία στην Ευρώπη, θα είναι καλύτερη από πέρυσι. Συνεπώς, ας ετοιμαστούμε επιτέλους για μία χρονιά που δεν θα ξέρουμε τον πρωταθλητή από τα Χριστούγεννα. Κατά προτίμηση, ούτε καν το Πάσχα!