To… αναγκαστικό ρίσκο του Ολυμπιακού

Η ομάδα του Ολυμπιακού -που κατά γενική ομολογία έκανε μία πολύ καλή σεζόν και έκανε ένα ακόμη βήμα προς το καλύτερο σε σχέση με πέρυσι- είναι ως ένα βαθμό αναγκασμένη να προχωρήσει σε μία σειρά από σημαντικές αλλαγές που σίγουρα θα αλλάξουν την εικόνα της.

Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο θα το δούμε στην πορεία, πάντως ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος-αναγκασμένος να αλλάξει αρκετά.

Του Μιχάλη Τσόχου

Πρώτη αλλαγή και φυσικά αναγκαστική, αυτή του προπονητή. Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και δημιούργησε τον φετινό Ολυμπιακό, ο Ερνέστο Βαλβέρδε αποφάσισε να αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό, χωρίς ευθύνη του τελευταίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να βρει τον διάδοχό του.

Όσο καλή και να είναι η επόμενη επιλογή (πάντα πίστευα ότι ο ξένος προπονητής στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι και θέμα τύχης, διότι παντρεύεσαι με κάποιον που δεν τον ξέρεις ο ίδιος, αλλά τον παρακολουθείς από μακριά) του επόμενου τεχνικού, σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο με τον Βαλβέρδε τους πρώτους μήνες. Ο νέος τεχνικός θα χρειαστεί χρόνο και κυρίως θα κάνει λάθη για να μάθει. Όπως έκανε ο Ερνέστο όταν πρωτοήρθε με τον Άντζα ας πούμε… Άρα, όσο καλός και να είναι ο επόμενος θέλει χρόνο, σε αντίθεση με τον Ερνέστο που δεν θα ήθελε ούτε λεπτό προσαρμογής.

Εκτός όμως από τον προπονητή και τους συνεργάτες του, αρκετές αλλαγές θα γίνουν και στο ρόστερ. Λίγο-πολύ θα πρέπει ήδη να θεωρούμε τρεις βασικούς παίκτες της εφετινής ομάδας παρελθόν. Μαρκάνο, Ορμπάιθ, Μακούν φεύγουν. Επίσης όπως όλα δείχνουν θα αποχωρήσει και ο Μοντέστο, ενώ προς συζήτηση είναι οι περιπτώσεις των Μέλμπεργκ, Ιμπαγάσα και Πάντελιτς.

Φυσικά δεν βάζω στην κουβέντα περιπτώσεις όπως ο Καζίμ ή ο Ντιόγκο, ή ο Μόνχε διότι όπως αντιλαμβάνεστε δεν είναι βασικά κομμάτια του παζλ, αν και βέβαια το να βρεθούν τουλάχιστον 10 νέα πρόσωπα στην πρώτη της νέας σεζόν στο Ρέντη είναι μία τεράστια αλλαγή και στην ψυχολογία της ομάδας. Και μην έχετε αμφιβολία ότι ακόμη και ο Μήτρογλου ή ο Σουμπίνιο, νέα πρόσωπα είναι για αυτή την ομάδα.

Επανέρχομαι, όμως, στους παίκτες κορμού του φετινού Ολυμπιακού. Ακόμη λοιπόν κι αν μείνει ο Μέλμπεργκ, αλλά φύγει ο Ιμπαγάσα κι ο Μοντέστο, μαζί με τους Μαρκάνο, Ορμπάιθ, Μακούν θα έχουμε μείον πέντε βασικούς παίκτες. Επιπλέον κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι δεν θα υπάρξει πρόταση και για πώληση κάποιου εκ των Μιραλάς, Τζεμπούρ, Τοροσίδη.

Όπως αντιλαμβάνεστε, από τους 14-15 παίκτες του βασικού κορμού του Ερνέστο Βαλβέρδε, πέντε με έξι θα αποχωρήσουν μαζί με τον προπονητή και αυτό αλλάζει αρκετά τη φυσιογνωμία του φετινού Ολυμπιακού, χωρίς επαναλαμβάνω αυτό το να αποτελεί επιλογή της διοίκησης της ομάδας. Η επιλογή ήταν να μείνει ο Ερνέστο, αλλά δεν ήθελε ο ίδιος, η επιλογή είναι να μείνει ο Ορμπάιθ, αλλά ο ίδιος δεν το επιθυμεί.

Όπως επίσης ο Ολυμπιακός δεν φέρει προφανώς ευθύνη που ο Ιμπαγάσα μπαίνει στα 36 του. Επί της ουσίας, μόνο τον Μοντέστο και τον Μαρκάνο επιλέγει να μην κρατήσει ο Ολυμπιακός, ενώ και τον Μακούν θα τον κρατούσε -όχι όμως για 4 εκατ. ευρώ… Παρά ταύτα, οι αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας θα είναι πολλές. Και αυτό είναι ένα ρίσκο που η ομάδα θα πάρει σχεδόν αναγκαστικά.

Ίσως λοιπόν αυτός να είναι και ένας επιπλέον λόγος για ελληνοποίηση του ρόστερ του Ολυμπιακού. Διότι ο Μήτρογλου, ο Τάτος, ο Σιόβας ή ο Σκόνδρας, ο Βλαχοδήμος, ο Φορτούνης είναι πολύ πιο εύκολο να προσαρμοστούν και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από οποιοδήποτε ταλαντούχο ή έτοιμο παίκτη από την Αργεντινή ή ακόμη και την Ευρώπη. Το θέμα είναι αν οι Ελληνες μπορούν να καλύψουν τα κενά που δημιουργούνται στο ρόστερ της ομάδας…