Η μέρα που παραλίγο ο Σίλβιο να αγόραζε την Ιντερ!

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αφού έριξε στα βράχια το κυβερνητικό σκάφος στην Ιταλία, αποχώρησε πριν από λίγους μήνες και επανήλθε ως πρόεδρος της Μίλαν, αλλά εκείνο που ελάχιστοι ξέρουν είναι πόσο κοντά έφτασε στην αγορά της αιώνιας αντιπάλου της ομάδας του, της Ιντερ.

Είναι μία ιστορία που συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του '80 και που πιθανόν να είχε αλλάξει τα πάντα, αν η έκβασή της ήταν διαφορετική. Οι Αμερικανοί λένε «sliding doors» αυτές τις ιστορίες. Οταν δηλαδή κλείνει μία πόρτα και ανοίγει μία άλλη, ανάλογα με το πού θα βρεθείς την κατάλληλη στιγμή μπορεί να αλλάξει τα πάντα στη ζωή σου. Η έννοια των «sliding doors» απεικονίστηκε θαυμάσια στην ταινία με τον ομώνυμο τίτλο και πρωταγωνίστρια τη Γκουίνεθ Πάλτροου το 1998.

Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 στο Μιλάνο, υπάρχει μία ομάδα σφριγηλή και μία σε κρίση. Μη βιάζεστε για συμπεράσματα. Η Ιντερ είναι αυτή που έχοντας πάρει το πρωτάθλημα το 1980 και έχοντας φτάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1981 ζούσε ξανά μεγάλες στιγμές. Η Μίλαν αντίθετα ήταν σε σήψη. Εχοντας ήδη βιώσει την ντροπή του να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στη β' Eθνική το 1980-81 για τη συμμετοχή της στο κύκλωμα των παράνομων στοιχημάτων που συγκλόνισαν τη χώρα, επέστρεψε αμέσως, αλλά αγωνιστικά παρέπαιε. Επειτα από μόνιμο φλερτ στη ζώνη του υποβιβασμού τελικά δεν απέφυγε το μοιραίο! Δεύτερος υποβιβασμός σε τρεις σεζόν ήταν κάτι που δεν ανεχόταν ο κόσμος.

Ο προηγούμενος πρόεδρος Φελίτσε Κολόμπο φυλακίζεται για τα «στημένα» ματς του 1979, ο νέος Τζιουζέπε Φαρίνα (που είχε δημιουργήσει το θαύμα της Βιτσέντζα του Πάολο Ρόσι πριν από λίγα χρόνια) αρχίζει να καταρρέει υπό το οικονομικό βάρος της αναγέννησης της ομάδας και χρόνια μετά θα καταλήξει φυγόδικος.

Η Ιντερ είχε πρόεδρο τον βιομήχανο Ιβανόε Φραϊτζόλι που από το 1968 όταν και αγόρασε τον σύλλογο από τον (πατέρα του σημερινού προέδρου) Αντζελο Μοράτι με συνετές κινήσεις διατηρούσε την ομάδα σε υψηλό επίπεδο. Τότε στη Λομβαρδία ανέτελλε το αστέρι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Εχοντας αγοράσει έναν μικρό τηλεοπτικό σταθμό, το CANALE 5, σύντομα δικτυώνεται με πολλά τοπικά κανάλια, φτιάχνοντας το πρώτο κομμάτι της αυτοκρατορίας των μίντια που ακολούθησε. Τότε στην Ιντερ διοικητικό στέλεχος ήταν ο παλιός μεγάλος άσος της Σάντρο Ματσόλα που συναντιέται με τον Μπερλουσκόνι ώστε το κανάλι να στηρίξει ένα καλοκαιρινό ποδοσφαιρικό τουρνουά που θα λεγόταν Μουντιαλίτο. Ηταν ιδέα του Φραϊτζόλι και θα μετείχαν μεγάλες ομάδες που είχαν στεφθεί πρωταθλήτριες κόσμου στο παρελθόν.
Ο Μπερλουσκόνι (λάτρης της μπάλας, αλλά και πανέξυπνος) είδε την πρόταση πολύ θετικά. Στήριξε τον θεσμό που διοργανώθηκε τρεις φορές τα επόμενα επτά χρόνια δίνοντας στο κανάλι του την ευκαιρία να γίνει γνωστό.

Τότε αποφάσισε να κάνει κρούση στον Ματσόλα για να αγοράσει την Ιντερ. Ο Φραϊτζόλι είπε αρχικά «ναι» για το 50% των μετοχών, κάτι που ο Μπερλουσκόνι έβλεπε ως καλό πρώτο βήμα. Η κρίσιμη συνάντηση έγινε στο γραφείο του Μπερλουσκόνι λίγο πιο πάνω από την έδρα της Ιντερ, αλλά ύστερα από μόλις μισή ώρα ο Φραϊτζόλι μετάνιωσε!

Ηταν 8 Απριλίου του 1982. Ο Μπερλουσκόνι το διαψεύδει (για ευνόητους λόγους), αλλά οι πάμπολλοι αυτόπτες μάρτυρες στην ιστορία δεν μπορεί να κάνουν όλοι τέτοιο λάθος!

Το 1984 ο Μπερλουσκόνι ξαναπροσπάθησε, όμως ο Φραϊτζόλι είχε ήδη συμφωνήσει με τον Ερνέστο Πελεγκρίνι. Τελικά το 1987 ο Μπερλουσκόνι αποφάσισε να κινηθεί πιο αποτελεσματικά και αγόρασε τη Μίλαν που πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Για να καταλάβει κανείς το πόσο ανυπόληπτη ήταν από το 1979, χρονιά που πήρε το δέκατό της πρωτάθλημα το scudetto della stella ράβοντας το αστέρι στη φανέλα, μέχρι το 1987 που την πήρε ο Σίλβιο, αρκεί να διαβάσει κανείς τι είπε ο Αγγλος φορ Τόνι Γούντκοκ, βασικός με τη Νότιγχαμ Φόρεστ όταν πήρε τα δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών στα τέλη της δεκαετίας του '70. Αγωνιζόταν πια στην Κολωνία όταν τον πλησίασε η Μίλαν το καλοκαίρι του '83, αλλά η μνημειώδης ατάκα του ήταν μαχαιριά στη καρδιά για τους φίλους της Μίλαν! «Προτιμώ να πάω σε μία ομάδα με φιλοδοξίες και όχι σε ένα μέτριο κλαμπ που ανεβοκατεβαίνει κατηγορίες».

Ποιος μπορεί να είναι βέβαιος τι θα είχε συμβεί στη συνέχεια τόσο για την Ιντερ όσο και για τη Μίλαν, αν εκείνο το ραντεβού του 1982 κατέληγε σε συμφωνία; Παιχνίδια της μοίρας!