Ενα ρίσκο που άξιζε τον κόπο! (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το όνομα από μόνο του αρκούσε για να σκορπίσει ενθουσιασμό. Στον Παναθηναϊκό ο κουρνιαχτός από την υπόθεση Σαβιόλα έφερε στη συνέχεια τον Μπόβιο και τον Βίκτορ Σάντσεθ. Οποίος έχει δει παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, ξέρει για τον 30χρονο Ισπανό πόσο καλός παίκτης είναι. Χαφ υψηλών προδιαγραφών, με ικανότητα στον χειρισμό της μπάλας, αλλά και δυνατότητα να παίξει στα δύο άκρα. Αποτέλεσε για επτά χρόνια βασικό εργαλείο της Ντεπορτίβο λα Κορούνια. Μία δεκαετία πίσω, ήταν από τους σπουδαιότερους νέους παίκτες στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, με τον Φάμπιο Καπέλο να ξεκινάει τα χαφ της Ρεάλ Μαδρίτης από αυτόν, στη σεζόν της κατάκτησης του πρωταθλήματος, το 1996-97. Ο Γιουπ Χάινκες του έδωσε επίσης πολλά ματς το 1998, χρονιά που η «Βασίλισσα» επέστρεψε έπειτα από 32 χρόνια στην κορυφή της Ευρώπης, με τη νίκη επί της Γιουβέντους, στο Αμστερνταμ.

Στο λίγο διάστημα που έμεινε στη Ρεάλ, ο Χίντινκ τον έδωσε στη Ράσινγκ Σανταντέρ. Η εξαιρετική χρονιά του στο «Ελ Σαρντινέρο» τού άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για τη μεταγραφή στις όχθες του Ατλαντικού με τη φανέλα της Κορούνια. Ο Χαβιέρ Ιρουρέτα τον είχε από την πρώτη στιγμή ελευθερώσει στον τρόπο παιχνιδιού και βοήθησε τα μέγιστα στον πρώτο τίτλο της ομάδας του «Ριαθόρ» το 2000, καθώς και στις συνεχείς συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Όμως πιθανότατα η καλύτερη βραδιά στην καριέρα του Βίκτορ ήταν η εκδίκησή του για τη φυγή από το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Στις 6 Μαρτίου του 2002, την ημέρα της συμπλήρωσης των 100 χρόνων της Ρεάλ, έκανε πράματα και θάματα, βοηθώντας την Κορούνια να πάρει το Κύπελλο, με 2-1 μέσα στο «βασιλικό άντρο».
Δεν χωράει κουβέντα πως ένας παίκτης τέτοιας αξίας είναι πολυτέλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με μόνο ερώτημα τον τραυματισμό του, που τον οδήγησε εκτός γηπέδων για μεγάλο διάστημα στη σεζόν που τελείωσε και που ίσως ήταν ο λόγος για τον οποίο οι Γαλιθιάνοι δεν του ανανέωσαν το συμβόλαιο. Είναι ένα ρίσκο, όμως, που αξίζει πολύ τον κόπο.