Αν οι φίλοι της ΑΕΚ έλεγαν μέχρι πέρυσι ότι τους έλειπε το θέαμα από την ομάδα τους, θα πρέπει να έφυγαν χθες από το ΟΑΚΑ με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη τους. Η ΑΕΚ δεν ήταν αυτό που λέμε εντυπωσιακή, αλλά επιθετικά, ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο, ήταν άριστη.
Για να μην προλάβετε να με πείτε υπεραισιόδοξο, σημειώνω ότι είναι αρχή της χρονιάς και ότι από την ομάδα που είδαμε χθες λείπουν τουλάχιστον δύο παίκτες ενδεκάδας. Σε καμία περίπτωση δεν παρασύρομαι από το τελικό αποτέλεσμα.
Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από το 3-1 είναι οι, έστω λίγοι, αυτοματισμοί που βγήκαν στην ομάδα του Φερέρ στο πρώτο 45λεπτο. Πολλή και καλή δουλειά από τον Σέζαρ, ένας άκρως αποτελεσματικός Λαγός -ο οποίος, αν και παίζει σε αντίθετη θέση, ήταν μέσα και στα τρία γκολ- και πολύ καλή συνεργασία του Λυμπερόπουλου τόσο με τους ακραίους χαφ όσο και με τους παίκτες του άξονα και τον παρτενέρ του, τον Καπετάνο. Στο πρώτο ημίχρονο, όταν ο Φερέρ χρησιμοποίησε σχήμα που πλησιάζει περισσότερο στο βασικό, όσοι πήγαν στο γήπεδο και οι τηλεθεατές είδαν μια ομάδα να φτιάχνει και να αξιοποιεί φάσεις, απαγκιστρωμένη από την παλιά λογική του «προσέχουμε, για να έχουμε».
Για την αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ δύο πράγματα μπορούμε να πούμε, αν και σαφή συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν. Πρώτα απ' όλα, φάνηκε ότι ο κύριος κόφτης στην «Ενωση» θα είναι ο Εμερσον. Παρά τα χρονάκια του, ο Βραζιλιάνος έτρεχε και γέμιζε τρύπες, παίρνοντας βοήθειες από τον Βλάνταν Ιβιτς. Ο Σέρβος, αν και θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο στον επιθετικό τομέα, ανασταλτικά παίρνει θετικό πρόσημο. Πάντως, τα συμπεράσματα δεν είναι ασφαλή, πρώτον, διότι η Μπενφίκα παρουσιάστηκε νωθρή σχετικά με αυτό που περιμέναμε και, δεύτερον, διότι έλειπε από τη χθεσινή εικόνα ο παρτενέρ τού Εμερσον.
Η ΑΕΚ που είδαμε χθες είναι αυτή που θα παίξει απέναντι στη Χαρτς, όχι αυτή που θα δούμε καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Με έναν καλό αμυντικό χαφ δίπλα στον Βραζιλιάνο, η ΑΕΚ θα ανέβει άλλο ένα σκαλοπάτι αγωνιστικής ποιότητας.