Ένα ελαττωματικό καλώδιο οπτικών ινών ήταν ο λόγος που για μερικούς μήνες το σύμπαν σταμάτησε να υπάρχει όπως το ξέρουμε και τέθηκε υπό αμφισβήτηση ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και η Θεωρία της Σχετικότητας. Όπως ανακοινώθηκε από το CERN τα αποτελέσματα του πειράματος που «απέδειξαν» πως ένα υποατομικό σωματίδιο, το νετρίνο, ταξιδεύει γρηγορότερα και από το φως (το απόλυτο speed limit στο μάταιο τούτο κόσμο) βασίστηκαν σε ένα λάθος!
Άλλωστε από τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, όταν δηλαδή έπεσε σαν κεραυνός η είδηση πως ο κορυφαίος φυσικός του περασμένου αιώνα έκανε λάθος, πολλά μέλη της επιστημονικής κοινότητας κράτησαν αποστάσεις.
Σύμφωνα με τους ειδικούς του CERN, η δέσμη νετρίνων που έφυγε από τη Γενεύη, έφτασε στο σταθμό που βρίσκεται στα όρη Απέννινα στην Ιταλία κατά 60 nanoseconds ή 0.0024% πιο γρήγορα από το χρόνο που θα χρειαζόταν το φως να καλύψει την απόσταση των 724 χιλιομέτρων. Κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε πλήρως σχεδόν όλα όσα είχε υποστηρίξει ο Αϊνστάιν και το θέμα -φυσικά- δεν περιορίζεται στον αν εκείνος ήταν σωστός ή όχι, αλλά στο γεγονός πως το πρίσμα υπό το οποίο αντιμετωπίζουμε και αντιλαμβανόμαστε τα πάντα γύρω μας θα έπρεπε να αναθεωρηθούν, καθώς πάνω από ένας αιώνας φυσικής και όσα θέσφατα κουβαλά θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος.
Πάντως και οι ίδιοι οι άνθρωποι του CERN κράτησαν μικρό «καλάθι» από την αρχή και –αν και επανειλημμένα δήλωσαν πως είχαν ελέγξει πολλές φορές τον εξοπλισμό του πειράματος- προσκάλεσαν αμφισβητούντες επιστήμονες να το επαναλάβουν προκειμένου να πειστούν. Μόλις την περασμένη εβδομάδα έγινε γνωστό πως τουλάχιστον πέντε ομάδες ήταν διατεθειμένες να διεξάγουν δικές τους, ανεξάρτητες έρευνες πάνω στην ταχύτητα των υποατομικών σωματιδίων, κάτι που ενδεχομένως δεν θα χρειαστεί πια, αφού βρέθηκε η «ένοχη» οπτική ίνα που τόλμησε να δώσει «τροφή» στους… άπιστους.
Όταν παλιότερα ο επικεφαλής του πειράματος, Σέρτζιο Μπερτολούτσι, είχε ρωτηθεί αν πιστεύει τα αποτελέσματα που διέψευδαν τον Αϊνστάιν, απάντησε με χιούμορ που αποδείχτηκε προφητικό: «Διατηρώ αμφιβολίες, βλέπετε, στην Ιταλία τίποτε δεν φτάνει ποτέ στην ώρα του…»
Νικόλας Ακτύπης