Κάντε καμιά μεταγραφή! (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Το «όχι» του Σαβιόλα γέμισε με θλίψη τους φίλους του Παναθηναϊκού. Η ελπίδα για τον μεγάλο παίκτη κρατάει στη ζωή όλους στον κόσμο του ποδοσφαίρου.
Τις περισσότερες φορές η ευθύνη σε τέτοιες περιπτώσεις δεν (πρέπει να) βαρύνει τις ομάδες. Είναι το κακό όνομα της Ελλάδας στο διεθνές προσκήνιο που κρατάει μακριά τα αστέρια. Η προσπάθεια όμως δεν πρέπει ποτέ να σταματά. Οι μεγάλοι πρέπει πάση θυσία να φέρουν παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Επιτέλους, πρέπει να γίνουν σοβαρές μεταγραφές. Αν δεν επενδύσεις, τότε δεν θα έχεις αποτελέσματα. Ο λόγος δεν γίνεται για το θέμα Σαβιόλα. Ο Παναθηναϊκός έκανε την προσπάθειά του, έδωσε τα λεφτά, αλλά ο παίκτης δεν ήθελε να έρθει. Το ζήτημα είναι να μη φοβάσαι να δώσεις χρήματα και να παλεύεις για κάθε μεγάλο παίκτη. Ο Ριβάλντο είναι ο τελευταίος σταρ που ήρθε στην Ελλάδα, αλλά αυτό έγινε πριν από δύο χρόνια. Είναι καλός, είναι κόσμημα, αλλά δεν είναι αρκετός για να αλλάξει τα πάντα. Είναι μια όαση, αλλά μόνος. Χωρίς παίκτες επιπέδου θα μείνουμε μια ζωή στη μιζέρια. Μεταγραφές έχουν γίνει ως τώρα, αλλά καμία δεν έκανε ντόρο στην Ευρώπη. Καμία δεν θα μας ανεβάσει επίπεδο και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις θα σταματήσουν για τις ομάδες μας πολύ πριν από τα Χριστούγεννα. Ο χρόνος κυλά και παίκτες της προκοπής δεν βλέπουμε. Οι δυσκολίες σίγουρα είναι πολλές. Κανείς δεν το αμφισβητεί, μα κάθε χρόνο ακούμε και βλέπουμε τα ίδια. Τo «ίσα βάρκα, ίσα πανιά» στα οικονομικά είναι καλό για τους λογιστές για να λένε ότι δεν έχουν έλλειμμα στα ταμεία. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει η υπέρβαση και να μη λογαριάζεις τον ισολογισμό. Δίνεις λεφτά, πιο πολλά από τους άλλους, φέρνεις μεγάλους παίκτες, βελτιώνεις την εικόνα σου στο εξωτερικό και τα επόμενα χρόνια όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Θα έρθουν τα αποτελέσματα στην Ευρώπη και οι ομάδες μας θα πάψουν να είναι ο φτωχός συγγενής και το πρωτάθλημά μας δεν θα αντιμετωπίζεται ως τελευταία λύση και μόνο για τα έσχατα ποδοσφαιρικά ένσημα. Ομως, ό,τι σπείρεις, θερίζεις...

YΓ.1: Πρόεδρε, έστω τον Ζε Ρομπέρτο...
ΥΓ.2: Γιώργο, don't worry...