Το 1988, λίγους μήνες μετά την αποκάλυψη του «σκανδάλου του αιώνα» στην κούρσα των 100 μέτρων των Ολυμπιακών Αγώνων στη Σεούλ και την αφαίρεση του χρυσού μεταλλίου από τον Μπεν Τζόνσον, είχα πάρει μία αποκλειστική συνέντευξη για το περιοδικό Status από τον επικεφαλής του εργαστηρίου της Κολωνίας Ντόνικε.
Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση, η αποκάλυψη του πως σε περιπτώσεις σαν του Τζόνσον τα εργαστήρια ελέγχου αντιντόπινγκ είναι ανήμπορα γιατί ουσιαστικά μοιάζει σαν να ψάχνουν να βρουν «μία κουταλιά ζάχαρη σε πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων».
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο theinsiders.gr