Δεν έχουν με τι να τους σκοτώσουν…

Όταν ακούτε Τέξας, τι σας έρχεται στο μυαλό; Γελαδάρηδες, μπριζόλες, πετρελαιάδες και ναι –όσο στενάχωρο κι αν είναι- η θανατική ποινή. Άλλωστε, πρόκειται για την πολιτεία με τις περισσότερες εκτελέσεις ετησίως, υπερδιπλάσιες από την Αλαμπάμα που ακολουθεί. Οι επόμενοι καταδικασθέντες, πάντως, στην εσχάτη των ποινών ενδέχεται να εκτελεστούν με κάποια… παλιομοδίτικη και απαρχαιωμένη μέθοδο, όπως η ηλεκτρική καρέκλα, η κρεμάλα ή η λαιμητόμος.

Σύμφωνα με Μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει προκύψει μεγάλο πρόβλημα και στο Τέξας λόγω έλλειψης που παρατηρείται στα αποθέματα της ουσίας pentobarbital, του βασικού συστατικού δηλαδή που χρησιμοποιείται στο κοκτέιλ φαρμάκων που θεωρείται από τους υποστηρικτές της θανατικής ποινής ως ο πιο… πολιτισμένος τρόπος να αφαιρέσεις τη ζωή ενός συνανθρώπου σου (όσο παράλογο κι αν ακούγεται αυτό).

Η εταιρεία Lundbeck, παρασκευάστρια του pentobarbital, έχει θέσει εμπάργκο μη επιτρέποντας την πώλησή του στους Αμερικανούς που του χρησιμοποιούν αποκλειστικά σε εκτελέσεις, κάτι που όπως τόνισαν οι εκπρόσωποι της εταιρείας που εδρεύει στη Δανία, «έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα πιστεύω τους που είναι να συμβάλλουν στην ανάπτυξη θεραπειών που βελτιώνουν -όχι αφαιρούν- ανθρώπινες ζωές».

Πλέον, στο Τέξας έχουν απομείνει μόλις έξι δόσεις του θανατηφόρου φαρμάκου, όσους θανατοποινίτες δηλαδή σκοπεύει βάσει προγραμματισμού να εκτελέσει ο κυβερνήτης της Πολιτείας. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στην κατάσταση, πάντως, ενδέχεται ο αξιότιμος κύριος Ρικ Πέρι να αναγκαστεί να προβεί σε μια κίνηση αδιανόητη για τον ίδιο και τους προκατόχους τους: να δώσει (θεός φυλάξοι) χάρη ή να κάνει τα στραβά μάτια στην εισαγωγή του φαρμάκου από σκοτεινά, δαιδαλώδη και σίγουρα παράνομα μονοπάτια.

Κρίνοντας από το γεγονός πως ο μέχρι πρόσφατα υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρεία, έχει βάλει την τζίφρα του για 238 εκτελέσεις τονίζοντας σε ομιλία του περήφανος για το ρεκόρ του και προσθέτοντας πως δεν δυσκολεύτηκε ούτε μία νύχτα να κοιμηθεί στην ιδέα πως έστω ένας εξ αυτών μπορεί να ήταν αθώος, μπορούμε να φανταστούμε την επιλογή του.

Αν αναλογιστεί κανείς πως στο άκουσμα αυτών των λόγων ένα αλαλάζων ακροατήριο ξέσπασε σε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές, είναι εύκολο να αντιληφθεί πως κοινωνίες όπως αυτή του Τέξας (της Τζόρτζια ή της Αλαμπάμα) απέχουν παρασάγγας από την εικόνα της απελευθερωμένης Αμερικής των διαφημίσεων.

Βαθύτατα συντηρητικές ή ακόμη και οπισθοδρομικές, ενδεχομένως να είναι έτοιμες -όπως γράφαμε και πιο πάνω- για άλλους «εναλλακτικούς» τρόπους αφαίρεσης της ζωής ενός ανθρώπου, έστω κι αν είναι εγκληματίας. Μια λύση θα μπορούσε να είναι και ο λιθοβολισμός που ως πρακτική διατηρείται ακόμη σε ορισμένες σκληροπυρηνικές χώρες του ισλαμικού κόσμου που οι ανθρωπιστές Αμερικανοί ελαφρά τη καρδία αποκαλούν «βάρβαρες»…

Νικόλας Ακτύπης