Καζίμ: «Τώρα είμαι κόκκινος»

Στην Τουρκία κατάφερε να παίξει και στις δύο μεγάλες αντιπάλους, Γαλατασαράϊ και Φενερμπαχτσέ.

Στην Ελλάδα όμως… «Εγώ τώρα είμαι κόκκινος. Δεν υπάρχει αυτό. Ούτε καν σαν ιδέα»!

Έτσι αντέδρασε ο Καζίμ Ρίτσαρντς στο άκουσμα της ερώτησης να… κάνει κάτι αντίστοιχο αγωνιζόμενος και στον Παναθηναϊκό.

Διαβάστε μια απολαυστική συνέντευξη του Τούρκου άσου των ερυθρολεύκων στο Stadio by Metro.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Καζίμ Ρίτσαρντς στη «Stadio by Metro»:

-Με γεια τα ρούχα! Βλέπω απέκτησες καινούρια.
«(γελάει) Η γυναίκα μου πρόλαβε και πετάχτηκε σπίτι μας και μου έφερε μερικά. Αφού βέβαια πήγε στο Ζάρα και αγόρασε ένα κάρο καινούρια. Για μένα, όχι για εκείνη (γελάει).»

-Σου έχει γίνει ήδη πολλές φορές αυτή η ερώτηση αλλά έχει πάντα ενδιαφέρον να ακούς την άποψη ενός νέου αποκτήματος. Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις από το σύλλογο;
«Πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο και πολύ δημοφιλή σύλλογο. Οι φίλαθλοι είναι φοβεροί και η ομάδα έχει μεγάλο γόητρο και ιστορία με πολλούς τίτλους. Αυτό που εκλαμβάνω εγώ από αυτήν την ομάδα είναι ότι δεν αρκείται σε αυτά που έχει κερδίσει ως τώρα. Θέλει πάντα να προοδεύει και αυτό είναι φοβερό. Έχει φιλοδοξίες και στόχους και θέλει να κερδίζει συνέχεια. Προφανώς μιλάμε για μία πολύ επαγγελματική ομάδα και από τη στιγμή που ήρθα, όλοι με έκαναν να αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου. Τώρα μένει να βρω σπίτι και κυριολεκτικά. Επίσης οι εγκαταστάσεις είναι μοναδικές αλλά να σου πω κάτι; Μπορεί το Καραϊσκάκη να το ήξερα αφού έχουμε παίξει με την Γαλατάσαραϊ, όμως όταν είχαμε έρθει και είχαμε ζητήσει να προπονηθούμε στο Ρέντη δεν μας άφησαν να μπούμε στο κανονικό γήπεδο και κάναμε προπόνηση στο πίσω (γελάει). Οπότε ουσιαστικά το προπονητήριο το είχα δει μόνο απέξω. Η ομάδα όμως έχει και μία φανταστική ιστοσελίδα στην οποία υπάρχουν όλες αυτές οι εγκαταστάσεις παρουσιασμένες με εκπληκτικό τρόπο και μπορεί οποιοσδήποτε να μπει και να τα δει από κει.»

-Μιάς και ανέφερες το olympiacos.org και με αφορμή τα tweets που έχεις κάνει τελευταία, ήθελα να σε ρωτήσω αν όντως είσαι εσύ και αν ασχολείσαι με το διαδίκτυο.
«Ασχολούμαι πάρα πολύ. Μπαίνω συστηματικά στο σάιτ του Ολυμπιακού και έχω και δική μου ιστοσελίδα* η οποία αυτές τις ημέρες δεν λειτουργεί διότι τώρα που ήρθα στον Ολυμπιακό θα προσθέσω κάποια στοιχεία και ως τότε δεν θέλω να λειτουργεί με τα προηγούμενα δεδομένα. Πάντως όταν θα επαναλειτουργήσει θα δεις ότι έχω μέχρι και προσωπική τηλεόραση (KTV) και γενικά μου αρέσει να βάζω προσωπικά στοιχεία, μέχρι και βίντεο που μου αρέσουν και θέλω να τα μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο. Μου αρέσει να κάνω πλάκα και ο κόσμος μπορεί να μπαίνει και να μου μιλάει και στο twitter*. Προσοχή όμως, Facebook δεν έχω. Αν δείτε πουθενά προφίλ με το όνομά μου να ξέρετε ότι δεν είμαι εγώ (γελάει). Γενικά χαλαρώνω πολύ με αυτά . Όταν είσαι σε μία ομάδα και κάνεις πρωταθλητισμό είναι όμορφο να μπορείς να ξεφεύγεις έτσι. Βοηθάει να αποβάλεις το άγχος. Έχω ανεβάσει για παράδειγμα κάποια πράγματα για τον Μόργκαν Φρίμαν. Είναι ένας μαύρος που θαυμάζω και γενικά πιστεύω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία μας. Σε κάθε χώρα ή πόλη που ζεις υπάρχει μία ιστορία και υπάρχει και η ιστορία των μαύρων, όπως στην Αμερική ή στην Αγγλία ή και οπουδήποτε αλλού. Αυτήν την ιστορία εγώ τη σέβομαι και ήθελα να την προβάλλω.»

-Ενδιαφέρεσαι για την ιστορία γενικότερα;
«Έχω πολλά ενδιαφέροντα. Λειτουργώ όμως ως εξής, αν κάτι μου τραβήξει την προσοχή τότε μπορεί για μία ολόκληρη εβδομάδα να ασχολούμαι μόνο μ’ αυτό και να μάθω τα πάντα. Αυτό προβάλλω και στις ιστοσελίδες μου. Τα ενδιαφέροντά μου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Κάποια πράγματα για μένα μπορεί να μην τα δεις ή ακούσεις πουθενά αλλού αλλά να τα βρεις στην ιστοσελίδα ή στο twitter μου. Δεν μιλάω μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά για οτιδήποτε μ’ αρέσει ή με αφορά.»

-Πρώτο σου παιχνίδι για τον Ολυμπιακό αυτό κόντρα στον ΠΑΟΚ. Μία δύσκολη έδρα αλλά και μία εύκολη -όπως αποδείχθηκε- βραδιά για την ομάδα μας. Ποια ήταν τα δικά σου συναισθήματα;
«Δεν θα έλεγα εύκολη. Τα παιδιά δούλεψαν πολύ και την έκαναν να μοιάζει έτσι. Τα δύο γρήγορα γκολ που πετύχαμε ουσιαστικά τελείωσαν το παιχνίδι πριν καλά-καλά αρχίσει. Τα πρώτα 20 λεπτά ήταν έντονα για μένα αλλά αφού τους «τελειώσαμε» το γήπεδο έγινε ένα πραγματικό πεδίο μάχης. Εμείς αυτό που θέλαμε ήταν να αποστομώσουμε τους φιλάθλους και τα καταφέραμε. Συγχαρητήρια στα παιδιά και στην τακτική του προπονητή που το έκαναν αυτό. Για μένα ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία και θα μπορούσα να παρομοιάσω τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ με αυτούς της Μπεσίκτας. Έχω συνηθίσει να παίζω σε τέτοια ατμόσφαιρα. Ανυπομονώ πραγματικά λοιπόν να δω τους δικούς μας. Μου είπαν ότι την Παρασκευή (σ.σ. απόψε) θα γίνει χαμός. Οι ΠΑΟΚτζήδες μου πέταξαν μία μπανάνα. Ρατσιστικό θα μου πεις; Μπορεί, αλλά γέλασα πολύ. Και επειδή είμαι άνθρωπος με χιούμορ σε διαβεβαιώνω ότι αν η μπανάνα ήταν κίτρινη και καλή, θα την έτρωγα κιόλας (γελάει). Ήταν όμως μαυρισμένη και χαλασμένη οπότε ούτε μαϊμού δεν θα την έτρωγε νομίζω.»

-Ήταν και μία πολύ σημαντική νίκη αυτή για τον Ολυμπιακό, δεν νομίζεις;
«Εννοείται αυτό γιατί τώρα με ένα καλό αποτέλεσμα με την ΑΕΚ πιστεύω ότι όλη η πίεση θα μεταφερθεί σε εκείνους. Σίγουρα δεν θα είναι ένα εύκολο παιχνίδι αλλά είναι στο γήπεδό μας και έχουμε το πλεονέκτημα. Πρέπει να παίξουμε όπως ξέρουμε. Αυτή η συγκυρία είναι μοναδική για μένα γιατί η ομάδα βρίσκεται σε μία φάση «επίθεσης» και θα μου δώσει την ευκαιρία να αποδείξω τι αξίζω.»

-Έχεις εντοπίσει κάποιον Έλληνα ποδοσφαιριστή ο οποίος πιστεύεις ότι έχει μεγάλο ταλέντο ή καλές προοπτικές;
«Ο Μανιάτης αλλά και ο μικρός, ο Φέτφα. Έχει απίστευτο σουτ με το αριστερό και νομίζω ότι μπορεί να πάει πολύ μακριά.»

-Έχεις ήδη κάνει φίλους στην ομάδα;
«Τους συμπαθώ όλους. Με το που ήρθα άλλωστε, ταξιδέψαμε στη Θεσσαλονίκη οπότε μείναμε πολλές ώρες μαζί. Εγώ έμεινα στο δωμάτιο με τον Αμπντούν όμως ορκίζομαι ότι δεν θα ξαναμείνω ποτέ γιατί ροχαλίζει (γελάει). Είναι καλό παιδί αλλά εγώ δεν έκλεισα μάτι. Άσε που χτυπούσε και το τηλέφωνο του δωματίου επίμονα επί μισή ώρα. Φίλαθλος του ΠΑΟΚ θα ήταν. Είχα λοιπόν από τη μία το κουδούνισμα του τηλεφώνου και από την άλλη το ροχαλητό. Όπως καταλαβαίνεις πέρασα μία μοναδική βραδιά (γελάει). Μακάρι να είχα μπαταρία στο κινητό να τραβούσα βίντεο.»

-Έχεις προσαρμοστεί;
«Σε μία τέτοια ομάδα η προσαρμογή είναι πολύ εύκολη. Όλοι με έχουν καλοδεχθεί και επιπλέον είναι και μία πολύ καλή ομάδα αγωνιστικά. Οπότε είναι απλό. Επίσης έχω φύγει από την Αγγλία εδώ και πέντε χρόνια οπότε έχω συνηθίσει να ζω μακριά.»

-Υπάρχει ποτέ παίκτης που θα παραδεχθεί ότι δεν αισθάνεται καλοδεχούμενος σε μία ομάδα; Όλοι τα ίδια λέτε...
«Κοίτα, έχω μία ομάδα στο μυαλό μου στην οποία δεν θα σου πω ότι με υποδέχθηκαν άσχημα, αλλά όχι και καλά, αν καταλαβαίνεις τι λέω... Εδώ όμως δεν αισθάνομαι έτσι. Είμαι καλά, θέλω να εγκατασταθώ στην πόλη και στο σπίτι μου και να παίξω μπάλα.»

-Ποιες είναι οι διαφορές που έχεις εντοπίσει μεταξύ του ελληνικού ποδοσφαίρου και του αγγλικού ή του τούρκικου;
«Ο λόγος που πιστεύω ότι το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι τόσο ελκυστικό είναι, εκτός φυσικά των πολύ καλών παικτών που έχει, το γεγονός ότι έχει απίστευτη δημοσιογραφική κάλυψη. Η θεωρία μου είναι πως αν τα τούρκικα ή τα ελληνικά παιχνίδια είχαν τέτοια κάλυψη τότε και τα πρωταθλήματα θα έλκυαν καλύτερους ποδοσφαιριστές κ.ο.κ. Αυτή νομίζω είναι η βασική διαφορά με την Αγγλία. Τώρα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας δεν βλέπω ιδιαίτερες διαφορές.»

-Απόψε παίζουμε με την ΑΕΚ. Τι γνωρίζεις για την ομάδα;
«Δεν ξέρω πολλά. Ξέρω όμως ότι πέρυσι ο Ολυμπιακός νίκησε 6-0. Κάποιοι φίλαθλοι που γνώρισα ήδη μου ζήτησαν φέτος να τους «ρίξουμε» τα διπλά, δηλαδή 12-0. Προφανώς ξέρω λοιπόν ότι οι φίλαθλοι περιμένουν πολλά από εμάς. Θα είναι ένα μεγάλο παιχνίδι και ειδικά για μένα εφόσον θα είναι και το πρώτο εντός έδρας.»

-Την Τρίτη η ομάδα καλείται να αντιμετωπίσει τη Ρούμπιν Καζάν στη Μόσχα. Για αυτό το παιχνίδι, τι έχεις να πεις;
«Έχω αγωνιστεί πολλά χρόνια στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σε προκριματικούς αλλά και στον ημιτελικό του Euro 2008 και ξέρω πώς είναι να παίζεις σε υψηλό επίπεδο. Θα είναι ένα δύσκολο παιχνίδι. Θα διεξαχθεί στη Μόσχα στους μείον πόσους βαθμούς και πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι. Πρέπει να καταφέρουμε εκεί κάτι καλό ώστε μετά, στον επαναληπτικό, η πρόκριση να εξαρτάται από εμάς.»

-Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου μέχρι σήμερα;
«Η τρίτη θέση στο Euro 2008, η πρώτη μου χρονιά στο Τσάμπιονς Λιγκ και το γκολ που πέτυχα στα προημιτελικά (Φενερμπαχτσέ-Τσέλσι, 2-1, 2/4/08) αλλά και το γεγονός ότι έπαιξα δίπλα σε ανθρώπους όπως οι Ρομπέρτο Κάρλος, Άλεξ, Φελίπε Μέλο, Στίβεν Άπια. Είναι απίστευτη η σοφία και η γνώση που μπορείς να πάρεις από αυτά τα αστέρια που φωτίζουν τα γήπεδα. Το ίδιο ισχύει και για τον Ιμπαγάσα.»

-Ποια ήταν στον αντίποδα η δυσκολότερη στιγμή της ζωής σου;
«Έχω αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια. Όταν ήμουν τριών ετών έχασα τον ένα μου αδελφό ο οποίος ήταν μόλις 8 μηνών. Επίσης, από τα 16 μέχρι και τα 21 κάθε χρόνο πάθαινε και από ένας ξαδερφός μου. Από την πλευρά του πατέρα μου έχω 36 ξαδέρφια και περίπου το ίδιο και από την πλευρά της μαμάς. Είμαστε δε όλοι περίπου στην ίδια ηλικία. Έξι-εφτά από εμάς τα αγόρια, ήμασταν και στην ίδια χρονιά στο σχολείο. Ο ένας από τους ξαδέρφους μου λοιπόν πέθανε από έμφραγμα στο γήπεδο ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο, ήταν μόλις 16. Ένας άλλος στο μπάνιο από ανεύρισμα, 20 ετών και ένας τρίτος επειδή κάποιος του πείραξε το ποτό του σε ένα μπαρ ένα βράδυ, έτσι, χωρίς λόγο. Στις κηδείες δύο εξ αυτών δεν μπόρεσα καν να πάω γιατί είχαμε παιχνίδι την επομένη και αν δεις το παιχνίδι Φενερμπαχτσέ-Αϊντχόφεν στο οποίο πέτυχα και τέρμα θα δεις ότι δείχνω τον ουρανό. Αυτό γιατί εκείνη την ημέρα ήταν η κηδεία του ξαδέρφου μου κι εγώ δεν μπορούσα να δηλώσω «παρών». Ήταν πολύ δύσκολο για μένα και ο Θεός μου έδωσε δύναμη να τα αντιμετωπίσω. Από την άλλη θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έχω μία εκπληκτική σύντροφο και έναν πανέμορφο γιό που υπεραγαπώ. Η οικογένειά μου είναι καλά και αυτό είναι το σημαντικότερο.»

-Πώς λένε το γιό σου και πώς γνωριστήκατε με την κοπέλα σου;
«Το όνομά του είναι Κάιο Αντόνιο Καζίμ Ρίτσαρντς . Το Κάιο στα Πορτογαλικά σημαίνει όμορφος και ευγενικός άνθρωπος. Το Αντόνιο είναι το όνομα του προπάππου του και τα υπόλοιπα είναι τα επίθετά μου (γελάει). Τώρα είναι 10 μηνών. Όσο για την Μαριάνα, γνωριστήκαμε στο αεροδρόμιο της Γενεύης. Εκείνη είχε μετακομίσει από τη Βραζιλία και είχε πιάσει δουλειά εκεί. Εγώ είχα πάει με τη Φενέρμπαχτσε για έναν αγώνα με τη Σιόν. Εμείς δεν φύγαμε το προηγούμενο βράδυ γιατί το αεροδρόμιο είχε κλείσει και εκείνη δεν είχε καν βάρδια εκείνο το βράδυ, απλά αντικαθιστούσε μια φίλη της. Μόλις την είδα, αυτό ήταν. Είμαστε μαζί 2,5 χρόνια τώρα. Ήταν γραφτό μας πιστεύω.»

-Ποια ήταν τα ποδοσφαιρικά σου είδωλα;
«Μεγαλώνοντας ήταν ο Ίαν Ράιτ και για αυτό άλλωστε έγινα και Άρσεναλ. Ο καλύτερος όμως παίκτης όλων των εποχών για μένα είναι το φαινόμενο, ο Ρονάλντο.»

-Ποιοι είναι οι στόχοι σου για αυτούς τους 6 μήνες που έχεις έρθει δανεικός στον Ολυμπιακό;
«Μα προφανώς να κερδίσουμε το πρωτάθλημα. Για αυτό ήρθα και αυτό πρέπει να κάνουμε. Ήρθα για τον τίτλο. Στην Ευρώπη θα παίξουμε καλά και θα πιέσουμε για να πάμε όσο πιο μακριά μπορούμε.»

-Πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
«Εξαιτίας του πατέρα μου. Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου αρχικά. Εκείνος όμως είχε αποφασίσει να με κάνει ποδοσφαιριστή. Δεν μου επέτρεπε να κάνω άλλα σπορ. Τότε μέναμε σε μία μεγάλη πολυκατοικία η οποία ευτυχώς από την πίσω πλευρά είχε ένα κομμάτι με πράσινο. Ο πατέρας μου λοιπόν με έστελνε κάθε μέρα εκεί μόνο μου με μία μπάλα και με κοιτούσε από το παράθυρο. Στην αρχή δεν ήθελα ούτε καν να την κλωτσίσω. Απλά καθόμουν επάνω της, εκεί, με τις ώρες. Σιγά σιγά άρχισε να τσουλάει και εγώ να την κλωτσάω και έτσι άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο. Ο πατέρας μου το είχε προαποφασίσει ότι αυτό θα είναι το μέλλον μου. Πρώτα ήρθε η απόφαση και μετά το ταλέντο. Και εκ του αποτελέσματος, καλά έκανε γιατί τώρα πλέον το λατρεύω το ποδόσφαιρο.»

-Τι θα άλλαζες στη ζωή σου αν μπορούσες;
«Τίποτα. Γιατί αν άλλαζα κάτι δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα. Όλες οι δύσκολες στιγμές που πέρασα, στη Φενερμπαχτσέ ή όπου αλλού με έκαναν αυτό που είμαι. Και πάντα πιστεύω ότι υπάρχει κάτι καλό μέσα στο κακό. Όπως για παράδειγμα το ταξίδι που σου είπα κατά το οποίο γνώρισα την κοπέλα μου. Βέβαια, πιστεύω ότι όλα είναι γραφτά και ότι κι έτσι να μη γινόταν, το πεπρωμένο θα μας έφερνε κοντά κάπως αλλιώς...»

-Έχεις κατοικίδια;
«Ναι έχω πολλούς σκύλους (γελάει). Το πρώτο μου σκυλί, ένα Ροντβάιλερ που το έχω από τα 16 μου, τώρα ζει με τη μητέρα μου. Δικά μου έχω δύο και αυτό της κοπέλας μου. Είναι ένα Πίτμπουλ, ένα Ντόγκο Αρζεντίνο και το δικό της είναι ένα γιορκσάιρ τεριέ που το μισώ. Τραγικό σκυλί (γελάει).»

-Πιστεύεις στο Θεό;
«Ναι. Δεν διαλέγω μία συγκεκριμένη θρησκεία απλά πιστεύω σε μία δύναμη. Σέβομαι τα «πιστεύω» των άλλων μου και αν απευθύνομαι σε Χριστιανό θα τον αποκαλέσω Θεό ενώ εάν μιλάω σε Μουσουλμάνο θα πω Αλλάχ. Για μένα δεν έχει διαφορά γιατί απλά πιστεύω σε μία δύναμη.»

-Τι σε έχει εντυπωσιάσει από την Ελλάδα μέχρι στιγμής;
«Είναι μία πανέμορφη χώρα. Πήγαμε εχτές σε ένα παραλιακό εστιατόριο στη Γλυφάδα και είδαμε πόσο όμορφα μέρη υπάρχουν. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι κοσμοπολίτικη. Ειδικά σε σχέση με την Τουρκία όπου ζούσαμε εμείς. Μπορεί εκεί να έχει πληθυσμό 70 εκατομμυρίων αλλά εκεί είναι όλοι Τούρκοι. Στην Ελλάδα έχει τόσες πολλές διαφορετικές εθνότητες που είναι συγκλονιστικό. Θέλουμε να δούμε και τα μνημεία σύντομα.»

-Πόσο εύκολη απόφαση ήταν να έρθεις στην Ελλάδα γνωρίζοντας ότι η χώρα περνάει μία δύσκολη οικονομική περίοδο; «Ήταν εύκολη η απόφαση γιατί δεν αποσκοπούσε στα χρήματα. Απλά ήθελα να έρθω εδώ.»

-Στην Ελλάδα;
«Στον Ολυμπιακό.»

-Όντως το ήθελες πολύ, έτσι;
«Εννοείται. Στην αρχή μου έλεγαν για το ενδιαφέρον της ομάδας αλλά επειδή πολλές φορές το δήθεν ενδιαφέρον δεν είναι παρά φήμες, δεν έδωσα σημασία. Όταν συνειδητοποίησα ότι είχε υπόσταση αμέσως αισθάνθηκα την ανάγκη να έρθω. Φυσικά στη Γαλατά ήμουν σταθερά στην αρχική ενδεκάδα και αν τους έλεγα απλά ότι ήθελα να φύγω χωρίς να το θέλουν κι εκείνοι μπορεί να είχα προβλήματα μετά με τη συμμετοχή μου οπότε βολιδοσκόπησα πρώτα και όταν κατάλαβα ότι ήταν στο 50-50 τότε πραγματικά πίεσα για να φύγω.»

-Ελληνικά καταλαβαίνεις;
«Όχι. Ξέρω κάποιες λέξεις αλλά δεν μπορώ να τις πω τώρα γιατί είναι όλες κακές (γελάει).»

-Γνωρίζεις φυσικά ότι υπάρχει μία έντονη αντιπαλότητα ανά τις δεκαετίες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Το έχεις νιώσει αυτό;
«Από την πρώτη στιγμή που ήρθα στον Ολυμπιακό δέχθηκα κάποια μηνύματα στο διαδίκτυο, λίγα ευτυχώς, από Τούρκους φανατισμένους που με έβριζαν. Πάντως το 95% ήταν ευχές για καλή τύχη και για επιστροφή εκεί. Τους ευχαριστώ αλλά αν εξαρτάται από μένα, προτιμώ να μείνω εδώ. Από την άλλη, οι Έλληνες με έχουν δεχθεί πολύ άνετα, σαν έναν ακόμα ξένο ποδοσφαιριστή που θέλει να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Η μητέρα μου είναι Τουρκοκύπρια. Ε, και;»

-Εθνική Τουρκίας... Τι σημαίνει το εθνόσημα;
«Η Τουρκία είναι η χώρα της μητέρας μου. Είναι όμως και μία από τις τρεις δικές μου (Αγγλία, Αντίγκα, Τουρκία). Είναι τιμή μου να παίζω για τη χώρα αυτή και χαίρομαι απίστευτα όταν βλέπω στο πρόσωπο της μητέρας μου και ακούω στη φωνή της πόσο υπερήφανη νιώθει για μένα.»

-Έχεις παίξει τόσο στη Φενέρ όσο και στη Γαλατά. Τώρα είσαι στον Ολυμπιακό. Θα μπορούσες με την ίδια λογική να πας στον ΠΑΟ;
«Όχι. Τι λες; Αυτή ήταν μία ειδική περίπτωση. Εγώ είμαι «κόκκινος». Δεν υπάρχει αυτό. Ούτε καν σαν ιδέα.»

-Ποιο είναι το ομορφότερο πράγμα του να ανήκεις σε μία ομάδα;
«Η ποδοσφαιρική ομάδα είναι σαν τη δεύτερη οικογένειά σου. Είσαι κάθε μέρα με αυτούς τους ανθρώπους και ενίοτε τους βλέπεις περισσότερο απ’ό,τι την πραγματική σου οικογένεια. Νομίζω λοιπόν ότι όλη η ουσία είναι ο δεσμός. Το δέσιμο μεταξύ μας. Αυτή είναι η ομορφία. Η φιλία που αναπτύσσεται και οι σχέσεις που μένουν και για μετά...»

-Πόσο δύσκολο είναι να δεχθεί κανείς κακή κριτική είτε από τους φιλάθλους είτε από τα ΜΜΕ;
«Όταν αυτή η κριτική αφορά εμένα προσωπικά ή την απόδοσή μου δεν με πειράζει. Όταν όμως βρίζουν την οικογένεια ή τη μητέρα τότε είναι πραγματικά δύσκολο. Δεν φταίνε αυτοί οι άνθρωποι και δεν είναι ωραίο. Για το ποδόσφαιρο ας λένε ό,τι θέλουν.»

-Ποια είναι η πιο όμορφη πόλη στην οποία έχεις ζήσει;
«Η πόλη όπου μεγάλωσα, το ανατολικό Λονδίνο. Αυτό είναι το σπίτι μου. Το αγαπημένο μου φαγητό, τα αγπημένα μου στέκια, όλα είναι εκεί.»

-Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό και ποιο δεν αντέχεις;
«Το αγαπημένο φαγητό μου είναι αυτό της Καραϊβικής και δυστυχώς το στερούμαι γιατί είναι πολύ δυσεύρετο. Για παράδειγμα λατρεύω το κρέας από πόδι ταύρου. Ευτυχώς μαγειρεύει λίγο η Μαριάνα. Απεχθάνομαι τα λαχανάκια βρυξελλών και δεν τρώω ψάρι. Από την άλλη βέβαια λατρεύω τα θαλασσινά και το σούσι. Το αστείο είναι ότι και στην Τουρκία και στην Ελλάδα το πρώτο πράγμα που μου λένε είναι να σε πάω σε μία καλή ψαροταβέρνα και λέω από μέσα μου, όχι πάλι!»

-Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο;
«Ακούω πολλή μουσική, ασχολούμαι με τα σκυλιά μου και μας αρέσει επίσης πολύ να ταξιδεύουμε. Έχουμε γυρίσει σχεδόν όλον τον κόσμο. Ο γιός μου, που είναι 10 μηνών, έχει πιθανότατα στο διαβατήριό του ήδη περισσότερες σφραγίδες από έναν μέσο άνθρωπο. Λατρεύω τα ταξίδια και μου αρέσει να βλέπω νέους πολιτισμούς. Τώρα μπορώ να το κάνω. Πού ξέρω αν στα 33-34 θα μπορώ ακόμα να έχω αυτήν την πολυτέλεια;»

-Ποιο μέρος του κόσμου σας έχει εντυπωσιάσει περισσότερο;
«Οι Σεϋχέλλες. Το μέρος, το φαγητό, ο κόσμος. Όλα ήταν απίστευτα. Είναι όμως ένας από τους πιο ακριβούς προορισμούς. Και η Βραζιλία, η χώρα της κοπέλας μου, είναι πανέμορφη. Εκείνη είναι από το Σάο Πάολο.»

-Υπάρχει ένα βιντεάκι στο διαδίκτυο που σε δείχνει να χορεύεις. Είσαι όντως εσύ; Χορεύεις τόσο καλά;
«Δεν ξέρω πώς βγήκε αυτό το βίντεο, πραγματικά. Ήταν ένα πάρτι στο οποίο είχε και δημοσιογράφους προσκεκλημένους. Ούτε αυτό κατάλαβα γιατί έγινε αλλά τελοσπάντων. Όταν βάλαμε αυτό το τραγούδι για να χορέψω τους ζήτησα να μην τραβήξουν αλλά όπως θα είδες κι εσύ μάλλον είναι τραβηγμένο με κάποια κρυμμένη κάμερα. Δεν είναι κακό, απλά δεν ξέρω πώς βγήκε. Μου αρέσει ο χορός και χορεύω οτιδήποτε. Ο πατέρας μου είναι dj και τραγουδάει και πιστεύω ότι έχω τη μουσική μέσα μου. Πριν από κάθε παιχνίδι βάζω μουσική και στο σπίτι και στο αμάξι... πάντα και παντού.»

-Έχεις φοβίες, είσαι προληπτικός;
«Τίποτα από τα δύο, απλά απεχθάνομαι τις γάτες. Τα σκυλιά μου επίσης τις απεχθάνονται (γελάει). Δεν με πειράζουν τα αιλουροειδή. Για παράδειγμα τα λιοντάρια τα λατρεύω. Απλά απεχθάνομαι αυτά τα μικρόσωμα ζώα που λέγονται γάτες.»

-Τι σου λείπει περισσότερο από την πατρίδα σου;
«Ο γιός μου και οι φίλοι μου. Γιατί στην Αγγλία έχω τους παιδικούς, τους αληθινούς μου φίλους. Ευτυχώς η τεχνολογία βοηθάει σε αυτό, όχι μόνο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και οι συνομιλίες και τα διαδικτυακά παιχνίδια που μπορείς πλέον να παίζεις με τους φίλους σου από μακριά. Αγαπώ την τεχνολογία και παίζω πολύ pro evolution. Για την ακρίβεια είμαι ο καλύτερος. Παίζω και fifa με τον αδερφό μου αλλά με σκίζει πάντα. Τότε είχα διαλέξει τη Ρεάλ και την Τσέλσι. Στο pro όμως ο πρωταθλητής! Και προκαλώ όποιον θέλει να με συναντήσει διαδικτυακά και να παίξουμε μαζί. Μία φορά που έχανα από κάποιον έριξα τη σύνδεση για να μη χάσω. Τόσο κολλημένος είμαι (γελάει).»

-Είσαι τελικά πολύ κοινωνικός και ήθελα να σε ρωτήσω αν κάνεις και φιλανθρωπίες.
«Κοίτα, αν εννοείς να δίνω χρήματα στα φανάρια, όχι, δεν το κάνω. Μία φορά ρώτησα έναν αν πεινάει και μου είπε ναι. Τότε κι εγώ του πήρα μηλόπιτα και γάλα. Όμως χρήματα δεν τους δίνω γιατί ξέρω ότι συχνά τους τα παίρνουν. Αυτό που κάνω κάθε χρόνο όμως είναι αγοράζω μία κούτα παπούτσια και τα στέλνω στα παιδιά στο ανατολικό Λονδίνο. Όταν πηγαίνω εκεί μιλάω μαζί τους στους δρόμους και ακούω τι έχουν να μου πουν. Τους προσφέρω κι εγώ με τη σειρά μου αυτή τη χαρά. Δεν είναι παλιά παπούτσια δικά μου. Είναι καινούρια, αγορασμένα ειδικά για εκείνα. Γιατί ξέρω πολύ καλά, από εμπειρία, ότι άλλη χαρά δίνει το καινούριο σε ένα παιδί και άλλο πράγμα είναι το μεταχειρισμένο. Εγώ αναγκαζόμουν να καθαρίζω τα παπούτσια μου με οδοντόβουρτσα. Έτσι μόνο εκτιμάς.»

-Κλείνοντας, θα ήθελες να πεις κάτι στους φιλάθλους της ομάδας;
«Έχω ακούσει πολλά για εσάς. Δείξτε μου από τι είστε φτιαγμένοι και υπόσχομαι ότι θα κάνω κι εγώ ακριβώς το ίδιο.»