Να αποκτηθεί κι άλλο αμυντικό χαφ! (SportDay / Μπ. Χριστόγλου)

H εμφάνιση κόντρα στη Βέρντερ ήταν αναμφίβολα καλή. Εξαιρετική θα έλεγε κανείς για τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Τα λάθη που έγιναν ήταν λίγα, οι αυτοματισμοί λειτούργησαν σε υψηλό ποσοστό και οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικές. Αν θεωρήσουμε ότι η άμυνα με την προσθήκη του Ζούλιο Σέζαρ «δένει» σε ικανοποιητικό βαθμό και η επίθεση είναι πάντα το μεγάλο όπλο, τότε το μοναδικό σοβαρό πρόβλημα είναι στα χαφ. Ειδικά στο αμυντικό χαφ. Ο Καφές και ο Ριβάλντο δεν έχουν αυτόν τον ρόλο, ο Νε δεν είναι ακόμα έτοιμος και δεν δείχνει αμυντικός μέσος. Αποτέλεσμα αυτών είναι να μένει μόνος του ο Στολτίδης. Ο «Ιέρο» έτρεχε και έκοβε σε όλο το παιχνίδι με τους Γερμανούς, με αποτέλεσμα να «σκάσει» στο τελευταίο τέταρτο. Αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Ο Γιάγια Τουρέ είχε κάνει τέλειο δίδυμο με τον Ελληνα άσο και με τις αστείρευτες δυνάμεις τους κρατούσαν όλο το κέντρο, αναχαιτίζοντας τις αντίπαλες επιθέσεις. Ο Τουρέ, όμως, είναι πια ξένο σώμα.

Θεωρείται παρελθόν και ο Στολτίδης ξαναμένει μόνος του, αφού ο Ταραλίδης χρειάζεται χρόνο για να πάρει θέση βασικού. Αυτό σημαίνει ότι είναι απαραίτητη η απόκτηση αμυντικού χαφ. Η χρονιά είναι μεγάλη, έχει πολλά και δύσκολα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη, όπου και απαιτείται φέτος η υπέρβαση. Μόνος του ο Στολτίδης, όσο κι αν ξεπερνά κάθε φορά τον εαυτό του, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αντέξει. Τραυματισμοί και τιμωρίες επιβάλλουν την προσθήκη μεγάλης αξίας παίκτη σε αυτήν τη θέση. Εν προκειμένω, ο Ζε Ρομπέρτο φαντάζει ιδανικός. Σε ένα τόσο νευραλγικό σημείο του γηπέδου ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή ώστε να ανταποκριθεί στα ντέρμπι και ειδικά στις αναμετρήσεις του Τσάμπιονς Λιγκ. Το δίδυμο Ζε Ελίας-Καρεμπέ και οι Τουρέ-Στολτίδης, όταν έπαιζαν μαζί πέρυσι, έκαναν το κέντρο του Θρύλου πανίσχυρο. Ο Ζε Ρομπέρτο ή ένας παίκτης (σαν κι αυτόν) παγκόσμιας κλάσης θα ανεβάσουν το επίπεδο του πρωταθλητή. Μια καλή εμφάνιση σε φιλικό δεν πρέπει να παρασύρει κανέναν. Ο Ολυμπιακός, επίσης, οφείλει να μην επαναπαύεται και να ζητά πάντα το καλύτερο για να γίνεται πιο ποιοτικός. Το ευρωπαϊκό όνειρο της μεγάλης διάκρισης θα γίνει πραγματικότητα μόνο με τη διαρκή προσθήκη άσων μεγάλου βεληνεκούς, όπως ο Ριβάλντο (ή ο Καρεμπέ, ο Ζιοβάνι και τόσοι άλλοι παλαιότερα)...

ΥΓ.: Πρόεδρε, έστω τον Ζε Ρομπέρτο...