Είναι πισωγύρισμα για τον Τζιμπρίλ Σισέ η επιστροφή του στην Αγγλία, για να παίξει με τη φανέλα της ΚΠΡ; Αν το δούμε με βάση τη δυναμική της αγγλικής ομάδας και τη βαθμολογική της θέση, θα λέγαμε «ναι». Αν το δούμε από την επιθυμία του παίκτη να παίζει βασικός, να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που το ξέρει και τον κάνει να νιώθει οικεία και να παίρνει αγάπη από τους οπαδούς της ομάδας, τότε η απάντηση μπορεί να είναι «όχι». Η καρδιά ενός ποδοσφαιριστή άλλοτε χτυπάει εκεί όπου είναι τα λεφτά, άλλοτε εκεί όπου υπάρχουν ποδοσφαιρικοί στόχοι και διακρίσεις κι άλλοτε εκεί όπου νιώθει «βασιλιάς» και μεγάλος πρωταγωνιστής. Κι όλα αυτά μαζί, ο Σισέ τα βίωσε μόνο στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό και είναι μάλλον απίθανο να τα ξαναζήσει.
Στην Ελλάδα ήρθε σε μια εποχή όπου τον αμφισβητούσαν και θεωρούσαν ότι ούτε στη Μαρσέιγ, στην οποία ανήκε, μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά, ούτε στη Σάντερλαντ, όπου έπαιζε δανεικός, έπρεπε να δώσουν χρήματα και να τον κάνουν δικό τους. Ήρθε στα μέρη μας και απέδειξε όχι απλά ότι πέρναγε ακόμα η μπογιά του, αλλά και ότι μπορούσε να κάνει πολλά και σπουδαία πράγματα. Κυρίως «τράφηκε» σαν το βαμπίρ τόσο πολύ από τη λατρεία των οπαδών και την αποθέωση των ΜΜΕ, που ξεπέρασε σε παραγωγικότητα και διάθεση κάθε προηγούμενη επίδοσή του, βοήθησε την ομάδα του να πάρει πρωτάθλημα και να βγει στο Champions League και ξαναγύρισε στην Εθνική του όχι για 2-3 φιλικά, αλλά για τελική φάση Μουντιάλ. Πουθενά αλλού στην καριέρα του δεν ήταν ο απόλυτος σταρ όχι μόνο της ομάδας του, αλλά και του πρωταθλήματος ολόκληρου και πουθενά αλλού το εκκεντρικό του ντύσιμο και οι εξεζητημένες στυλιστικές του επιλογές, δεν έγιναν τόσο πολύ talk of the town – στην Ελλάδα ο Σισέ έγινε ένα μικρό fashion – icon.
Κι όταν έφτασε η στιγμή να φύγει, είτε διότι ένιωσε ο ίδιος ότι είχε έρθει η στιγμή για ένα νέο ταξίδι, είτε διότι του είπαν από τον Παναθηναϊκό «φύγε, να σωθούμε εμείς, να σωθείς κι εσύ», είτε διότι η σύζυγός του ήθελε να ζει η οικογένειά της σε μια πόλη και μια χώρα με λιγότερα προβλήματα από την Αθήνα και την Ελλάδα, ο Σισέ ψήφισε Ρώμη και Λάτσιο. Είχε την «προίκα» των γκολ που είχε βάλει στη μισητή Ρόμα, άρα μια καλή βάση για να επικοινωνήσει με τους φανατικούς της εξέδρας των «λατσιάλι». Δεν είχε όμως τον απόλυτο πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στον Παναθηναϊκό, ούτε καν τη «διαβεβαίωση» ότι θα παίζει στη θέση όπου ένιωθε ότι μπορούσε να αποδίδει καλύτερα. Ο Κλόζε λοιπόν καβάντζωσε τη θέση στην κορυφή, πολύ απλά διότι δεν μπορεί να παίξει κάπου αλλού κι ο Τζιμπρίλ βρέθηκε ρε ρόλο χαφ – εξτρέμ, να προσπαθεί να θυμηθεί τα νιάτα του στη Λίβερπουλ... Κι όποιος αναρωτιέται γιατί έπεσαν τόσο πολύ οι στατιστικές του στο σκοράρισμα, ας θυμηθεί πόσα γκολ έβαζε κάθε χρονιά ο Σαλπιγγίδης στον Παναθηναϊκό παίζοντας στην κορυφή και πόσα έβαλε τη χρονιά που ήρθε ο Σισέ: περίπου το 1/3. Ξέχασε τη μπάλα που ήξερε ο Σάλπι; Όχι βέβαια. Ούτε ο Σισέ στη Λάτσιο. Άλλη ομάδα όμως, άλλη θέση, άλλος ρόλος, άλλες σχέσεις με εξέδρα, προπονητή και συμπαίκτες, η αμφισβήτηση χτύπησε την πόρτα κι όταν γίνεται αυτό, η «αγάπη» φεύγει απ’ το παράθυρο.
Τώρα στην Αγγλία και την ΚΠΡ, θα έχει μια ευκαιρία να περνάει καλά, να νιώθει καλά, να παίρνει αγάπη από τον κόσμο και να την επιστρέφει με γκολ, νίκες, σφιγμένες γροθιές και «γούστα» στο twitter. Το αξίζει στο κάτω – κάτω, διότι είναι ωραίος τύπος. Θα νοσταλγεί τα χρόνια που πέρασε εδώ και όλα αυτά που είχε δεν θα τα βρει αλλού, αλλά τουλάχιστον τα έζησε και τα κουβαλάει μαζί του - άλλοι δεν είχαν ποτέ αυτή την τύχη.
Κώστας Βαϊμάκης
www.fightclub.gr
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr