Δέλλας: «Πλυντήριο συναισθημάτων το ποδόσφαιρο…»

Σπάνια μιλάει στα ΜΜΕ, αλλά όταν το κάνει, έχει πάντα ενδιαφέροντα πράγματα να πει.

Σε μια διαφορετική συνέντευξή του στους «Πρωταγωνιστές», ο Τραϊανός Δέλλας μίλησε για το ελληνικό ποδόσφαιρο και «τον βούρκο όπου παρέμεινε παρά την κατάκτηση του Euro 2004».

Για το ενδεχόμενο να συμφέρει κάποιους η χρησιμοποίησή του ως «πλυντήριο συναισθημάτων». Αλλά και για τα δικά του λάθη του και τη γενιά του που «μεγάλωσε σ’ ένα ψέμα».


Κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα απ’ τα λεγόμενα του Δέλλα

Για την κατάκτηση του Euro 2004: «Δεν νομίζω ότι έκανε κακό το ευρωπαϊκό. Δεν νομίζω ότι ο ποδοσφαιριστές νόμιζαν ξαφνικά ότι γίναμε οι καλύτεροι. Ίσως αυτό να ισχύει για τον κόσμο, αλλά εμείς ξέραμε ποιοι ήμασταν και τι κάναμε. Ίσως τελικά αυτοί που έπρεπε να μη διαχειρίστηκαν σωστά αυτή την επιτυχία. Για αυτό και φτάσαμε τώρα να είμαστε στο μηδέν, ίσως και παρακάτω…

Δεν μπόρεσε το ελληνικό ποδόσφαιρο να βγει από αυτόν τον βούρκο. Και το παράδοξο είναι ότι μπαίνει όλο και πιο μέσα, όπως είδαμε και με αυτά που έγιναν πέρσι. Το γιατί είναι αυτό που πρέπει να βρούμε. Μήπως συμφέρει κάποιους να μη λυθεί το πρόβλημα; Να είναι δηλαδή ένα πλυντήριο συναισθημάτων και να μπορεί ο κόσμος -κλεισμένος σε ένα γήπεδο- να βγάζει εκεί τα προβλήματα του, να ρίχνει τα μπινελίκια του, τις πέτρες και τους πυρσούς και να μην τα κάνει αυτά στους δρόμους.

Είναι έτσι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Κάποιες φορές πρέπει να γίνουν όλα αυτά μαθήματα. Νομίζω ότι έτσι είναι κι αυτή η περίοδος που βιώνουμε. Είναι ένα τεράστιο μάθημα για όλους. Αν ένιωθε ο Έλληνας… βασιλιάς; Έτσι είμαστε. Βιώνουμε γενικά τα πράγματα που συμβαίνουν στα άκρα: Ή πετάμε στα σύννεφα ή κρυβόμαστε κάτω από τη γη».

Για τη θητεία του σε Αγγλία-Ιταλία: «Έζησα κάτι άλλο. Το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό και κατάλαβα πως βλέπουν τη χώρα μας εκεί. Στην Ευρώπη μας έχουν σαν την τελευταία τρύπα του… ζωνά. Λαϊκή έκφραση, αλλά έτσι είναι».

Για τα δικά του λάθη: «Προσπάθησα να συνδυάσω το ποδόσφαιρο με την καλή μποέμ ζωή. Πράγμα αδύνατο… Το κατάλαβα, το σταμάτησα και βγήκα κερδισμένος. Δεν γίνονται και τα δύο. Κέρδος είναι να σταματάς τα λάθη σου».

Για το σύγχρονο lifestyle: «Aνέκαθεν ήμουν προσγειωμένος. Βίωσα τη φτώχεια, κάτι που συνομήλικοι μου σε μεγάλες πόλεις δεν βίωσαν. Γι’ αυτό και βρισκόμαστε εδώ ως χώρα. Η γενιά μου (36 ετών) μεγάλωσε σε ένα ψέμα, ότι θα υπάρχουν πάντα λεφτά, θα υπάρχει πάντα δουλειά κι ότι όλα θα είναι εύκολα. Δυστυχώς δεν είναι έτσι».

Για τα μεγάλα συμβόλαια σε ξένους ποδοσφαιριστές: «Κάποιοι που ήρθαν ήταν πραγματικά διαμάντια, αλλά όχι η πλειοψηφία. Αυτή η ξενομανία είναι παράδοξο ελληνικό. Ο ξένος θα πάρει τα χρήματα, ενώ σε έναν άξιο Έλληνα δεν θα του δώσουν τα ίδια λεφτά».

Για τον ελληνικό Τύπο και την πληθώρα εφημερίδων: «Άλλο παράδοξο κι αυτό. Έχουμε τόσες πολλές αθλητικές εφημερίδες σε μια πολύ μικρή βιομηχανία ποδοσφαίρου. Σε προηγμένα πρωταθλήματα όπως το ισπανικό, το ιταλικό ή το αγγλικό, υπάρχουν ελάχιστες εφημερίδες. Τρεις-τέσσερις…»

Για τις πολιτικές του θέσεις: «Δεν ψηφίζω ποτέ. Πολύ μου λένε ότι αφήνω τους άλλους να αποφασίζουν, αλλά δεν το βλέπω έτσι. Η σφαλιάρα σε ξαφνιάζει. Μπορεί, όμως, να σε ξυπνήσει κιόλας. Ας ελπίσουμε ότι μ’ εμάς θα γίνει το δεύτερο».