Η νίκη επί της Κέρκυρας είναι, φυσικά, αυτό που κρατάει περισσότερο ο Παναθηναϊκός, σε ένα παιχνίδι με αγχωτικό φινάλε για το «τριφύλλι», όχι γιατί οι «Φαίακες» απείλησαν, αλλά γιατί οι «πράσινοι» έκαναν τα εύκολα, δύσκολα. Ας δούμε τι μας άρεσε και τι όχι από το παιχνίδι της ομάδας του Ζεσουάλδο Φερέιρα…
Μας άρεσε
*Η εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου. Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα 10 λεπτά, ο Παναθηναϊκός, στο πρώτο 45λεπτο, έπαιξε στρωτό ποδόσφαιρο, κατά διαστήματα πολύ καλό. Σημείωσε ένα γκολ, δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα από την Κέρκυρα και άφησε υποσχέσεις για την επανάληψη. Εμεινε, όμως, εκεί…
*Ο Βιτόλο. Ο Ισπανός στην επιστροφή του στην ενδεκάδα ήταν εξαιρετικός. Εκοβε, μοίραζε (θυμηθείτε, για παράδειγμα, την 30αρα μπαλιά στον Κλέιτον, στη φάση του γκολ), έτρεχε και ήταν σχεδόν αλάνθαστος στις μεταβιβάσεις του. Ισως, αξίζει να πάρει περισσότερες ευκαιρίες. Από κοντά και ο Σιμάο, στο ανασταλτικό κομμάτι.
*Οι Κλέιτον και Μαυρίας. Και οι δυο ήταν καλοί στο διάστημα που αγωνίστηκαν. Ο πρώτος, στην πιο ουσιαστική του χρονιά, έβγαλε μια ασίστ, είχε φαντασία στο παιχνίδι του, και έπαιζε γρήγορα, κάτι που ζητάει συνεχώς ο Φερέιρα απ’ αυτόν. Ο δεύτερος, δείχνει σε κάθε παιχνίδι πιο ώριμος. Παίκτης ομάδας, με ταχύτητα στο παιχνίδι του, του λείπουν οι εμπειρίες. Ο 17χρονος πραγματοποίησε καλή εμφάνιση και δείχνει ότι με πολλή δουλειά μπορεί να κάνει πολλά στο μέλλον. Ο Ζεσουάλδο τον πιστεύει και μάλιστα πολύ…
*Ο χαρακτήρας. Εστω και μ’ αυτήν, την κατά κάποιο τρόπο, αγχωτική νίκη, ο Παναθηναϊκός έδειξε χαρακτήρα. Εχουμε τονίσει, κατ’ επανάληψη, ότι είναι πολύ σημαντικό στον πρωταθλητισμό να παίρνεις νίκες, ακόμη κι’ αν δεν «θαμπώνεις» με την εμφάνισή σου. Αυτό, λοιπόν, οι «πράσινοι» το έκαναν…
Δεν μας άρεσε
*Το δεύτερο ημίχρονο. Οι «πράσινοι» στην επανάληψη ήταν κακοί. Δεν είχαν διάρκεια στο παιχνίδι τους, δεν κυκλοφορούσαν σωστά, με εξαίρεση κάποια διαστήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μη δημιουργία ευκαιριών (έκαναν μόλις δυο αν θυμάμαι καλά) και δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός πέτυχε για πρώτη φορά μόλις ένα γκολ στο ΟΑΚΑ, φέτος.
*Η κατοχή. Ο Φερέιρα φώναζε από τον πάγκο, αλλά μάταια. Οι παίκτες του δεν κρατούσαν μπάλα στο δεύτερο ημίχρονο, με αποτέλεσμα η κατοχή να πάει υπέρ της Κέρκυρας. Βεβιασμένες προσπάθειες, χωρίς λόγο. Ο Παναθηναϊκός είναι τυχερός που οι φιλοξενούμενοι δεν ήταν απειλητικοί. Αν είχαν απέναντί τους μια πιο καλή, επιθετικά, ομάδα, ίσως να το πλήρωναν.
*Η έλλειψη διάρκειας. Με εξαίρεση κάποια καλά διαστήματα, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, όπως γράψαμε και παραπάνω, το ποδόσφαιρο του «τριφυλλιού» ήταν μέτριο. Η διάρκεια έλειπε, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ρυθμός, αλλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση.
*Το άγχος. Χωρίς λόγο και αιτία, τα τελευταία 10 λεπτά, οι γηπεδούχοι αγχώθηκαν και αντί να κρατούν μπάλα, την έδιωχναν για να διατηρήσουν το 1-0. Κάτι που εξόργισε τον προπονητή τους. Δεν υπήρχε κανένας μα κανένας λόγος για κάτι τέτοιο. Ισα ίσα που, με αυτή την αντιμετώπιση, η Κέρκυρα έπαιρνε μπάλες και θεωρητικά είχε τις προϋποθέσεις για να ισοφαρίσει, ασχέτως αν δεν το έκανε…
Υ.Γ.: Αξίζουν ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους οργανωμένους οπαδούς του Παναθηναϊκού, για την κίνησή τους, για δωρεάν είσοδο στο παιχνίδι, στους εργαζόμενους της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ και του ALTER. Όπως, επίσης, και για τα πανό αλληλεγγύης, τα οποία έγραφαν «ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΟΛΟΙ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ALTER ΚΑΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ», «Όχι στις απολύσεις, όχι στην τρομοκρατία», «Νίκη στους απεργούς χαλυβουργούς» και «οι εργαζόμενοι του ALTER δείχνουν το δρόμο».