Το 1997 ήταν ο Ζήσης Βρύζας αυτός που έριξε τους Αγγλους στο καναβάτσο, με το γκολ της ισοφάρισης απέναντι στην Αρσεναλ του Βενγκέρ. Τώρα ήταν ο Σαλπιγγίδης και ο Αθανασιάδης αυτοί που έστειλαν τον ΠΑΟΚ στην επόμενη φάση, δίνοντας δυνατές γροθιές στο πρεστίζ της Τότεναμ, που σημειωτέον μέχρι προχθές ήταν το πρώτο φαβορί των μπουκς για κατάκτηση του τροπαίου στο Βουκουρέστι τον Μάιο.
Αυτή είναι μόλις η δεύτερη νίκη ελληνικής ομάδας σε αγγλικό έδαφος μετά το επικό 3-2 της ΑΕΚ του Φάντρονκ επί της Ντέρμπι Κάουντι το 1976, και όπως και εκείνη, έτσι και αυτή δεν ήρθε μέσα από μαζική άμυνα ούτε από τύχη. Μάλιστα αγωνιζόμενος με 10 παίκτες (με την άδικη αποβολή του Σταφυλίδη, αφού δεν υπήρχε χέρι στο πέναλτι) για σχεδόν μία ώρα αγώνα, ο ΠΑΟΚ άντεξε στο σφυροκόπημα της Τότεναμ κάνοντας την πιο μεγάλη ευρωπαϊκή του νίκη, ξεπερνώντας ίσως και το επικό 4-0 επί της Λιόν του 1973. Ναι, δέχομαι τον ισχυρισμό κάποιων πως η Αρσεναλ του 1997-1998 που έκανε νταμπλ στην Αγγλία ήταν πιο ισχυρή από την τωρινή Τότεναμ, αλλά και η ομάδα του Ρέντναπ δεν είναι αμελητέα ποσότητα ειδικά από τη στιγμή που αναγκάζεται ο Αγγλος τεχνικός να ρίξει τον Γκάρεθ Μπέιλ στο ματς σαν αλλαγή και ήταν ολοφάνερο πως στο τέλος απεγνωσμένα επιζητούσε τουλάχιστον την ισοφάριση!
Ο ΠΑΟΚ φυσικά είχε στον πάγκο σε αυτό το ματς έναν προπονητή που μπορεί κάποιοι να τον αμφισβητούν, αλλά μόλις η ομάδα του έμεινε με δέκα έδειξε την κλάση του. Κάνοντας αλχημείες και μετατρέποντας την τακτική του διαρκώς, ο Μπόλονι κατάφερε να φέρει σύντομα σε ισορροπία την αριθμητική υπεροχή της Τότεναμ, κάνοντας διπλό μαρκάρισμα στα άκρα και έχοντας τον γιγαντιαίο Πάμπλο Γκαρσία στον άξονα να κάνει το ματς της χρονιάς! Το πόσο πολύ δύσκολο θα είναι για τον ΠΑΟΚ να αντικαταστήσει τον Ουρουγουανό μελλοντικά δεν περιμέναμε το προχθεσινό ματς για να το διαπιστώσουμε, ωστόσο όλο και περισσότερο γίνεται φανερό αυτό σε ματς που η μπάλα «καίει». Και εκείνο που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ήταν το πώς ο Γιώργος Γεωργιάδης (τον οποίο θεωρώ τον ικανότερο γηγενή διεμβολιστή που έχει αυτόν τον καιρό το ελληνικό ποδόσφαιρο) απόλαυσε την ευκαιρία να παίξει σε ένα τέτοιο ματς με τόσα μάτια επάνω του, τρομοκρατώντας την άμυνα των Spurs κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα.
Τώρα ο ΠΑΟΚ οφείλει να σφραγίσει τη πρωτιά που θα του δώσει αβαντάζ έδρας στους «32» και θα τον φέρει μακριά και από αυτούς που θα «πέσουν» από το Τσάμπιονς Λιγκ στο Γιουρόπα Λιγκ, μετά το τέλος των ομίλων. Φυσικά οποιαδήποτε άλλη κουβέντα είναι πρόωρη, ωστόσο επειδή η ανθρώπινη φύση από μόνη της φτιάχνει σενάρια και ονειρεύεται, με τέτοια εικόνα σαν αυτή που έβγαλε ο ΠΑΟΚ στο Λονδίνο κανείς δεν πρέπει να αποκλείει a priori κάτι. Και με τέτοιο κόσμο στο πλευρό του, σαν αυτούς που τραγουδούσαν ασταμάτητα στο Βόρειο Λονδίνο, τα πόδια αποκτούν φτερά. Οπως άλλωστε τραγουδούσε και στο ξεκίνημα του πανέμορφου After All, η Dar Williams στις αρχές του νέου αιώνα, «Go ahead, push your luck». Και όπου σε βγάλει!