Επιτέλους, πήρε αυτό που άξιζε!

Του το χρώσταγε η μοίρα του Ολυμπιακού.

Του χρώσταγε αυτή τη νίκη.

Το χρωστούσε και στον Ερνέστο Βαλβέρδε και στον Φετφατζίδη, στον Αβραάμ, στον Μέλμπεργκ…

Γιατί αυτή η ομάδα είχε «πατήσει» την Αρσεναλ μέσα στο Λονδίνο. Γιατί είχε αναγκαστεί να αντιμετωπίσει την Μαρσέιγ την πρώτη αγωνιστική του Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να έχει ούτε ένα επίσημο ματς στα πόδια του. Γιατί στο παιχνίδι με την Ντόρντμουντ στην Γερμανία ο Ρώσος διαιτητής έκλεισε τα μάτια σε καθαρό πέναλτι του Χούμελς.

Της Ευγενίας Κουντούρη

Ο Ολυμπιακός πήγε στην Μασσαλία με πολλές και σημαντικές απουσίες, με την μεσαία του γραμμή «πληγωμένη» σε μεγάλο βαθμό. Χωρίς Ιμπαγάσα, Μακούν, Φέισα, αλλά με τον Γιάννη Μανιάτη να εξελίσσεται στην πιο ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς.

Οι πρωταθλητές όμως, κυρίως, πήγαν να παίξουν στη Γαλλία πολύ καλά διαβασμένος, με ένα σχέδιο και εμφανίστηκε άριστος στον τακτικό τομέα. Ακόμα και οι αλλαγές που έκανε ο Βαλβέρδε ήταν, όχι απλά σωστές, αλλά για να του βγάλουν όλοι το καπέλο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως στην φάση του γκολ Γιάννης κέρασε (Γέστε), Γιάννης ήπιε (Φετφατζίδης).
Ο Ολυμπιακός είχε ταυτότητα. Ηταν καλύτερος συνολικά, εκτός από τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης και δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως οι «ερυθρόλευκοι» πήραν αυτό που άξιζαν.

Πέρα από αυτά, ο Ολυμπιακός έδειξε επίσης (για μία ακόμη φορά) πως διαθέτει ένα αμυντικό δίδυμο πολύ υψηλού επιπέδου. Αβραάμ και Μέλμπεργκ είναι παίκτες Τσάμπιονς Λιγκ. Απλά. Ο Μιραλάς παίδεψε πολύ τους αντιπάλους του κι αν δεν ήταν τόσο επιπόλαιος σε κάποιες τελικές προσπάθειες, θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί στο πρόσωπο του αγώνα. Πολύ καλός και ο Χολέμπας, ενώ ο Μέγιερι έδειξε πως έχει μέλλον.

Γενικότερα ολόκληρη η ομάδα αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός δεν καταφέρει να προκριθεί στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, θεωρώ πως η πορεία του στον όμιλο είναι επιτυχημένη. Εχει την ευκαιρία να πιστοποιήσει