Η δική τους μάχη

Μάχη δύο μεγάλων σχολών προπονητικής μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την κόντρα των δύο κόουτς του ντέρμπι. Ερνέστο Βαλβέρδε και Ζεσουάλδο Φερέιρα συγκεντρώνουν πάνω τους τα φώτα στο ντέρμπι και όχι άδικα.

Καθοδηγούν τις δύο καλύτερες αυτή τη στιγμή ομάδες στη χώρα, είναι προπονητές που έχουν την εμπιστοσύνη του κόσμου της ομάδας τους και θα δώσουν και αυτοί τη δική τους μάχη από τους πάγκους. Ασφαλώς εκείνοι που θα κρίνουν την τύχη τους είναι οι ποδοσφαιριστές και κατά πόσο θα μπορέσουν να εφαρμόσουν τις οδηγίες τους μέσα στο ματς.

Του Κώστα Μιαούλη

Διαφορετικές φιλοσοφίες

Στους δύο προπονητές, μπορεί να βρει κανείς κάποιες λίγες ομοιότητες, τουλάχιστον με βάση τις ομάδες που διαθέτουν τώρα. Ο Ολυμπιακός ασφαλώς διαθέτει περισσότερους επιθετικούς στο οπλοστάσιο του, αλλά κι αυτούς ο Βαλβέρδε τους βάζει περισσότερο να κινούνται περιφερειακά. Από την άλλη ο Φερέιρα δεν έχει κι άλλες λύσεις αυτόν τον καιρό, ωστόσο όλη αυτή η ιστορία δίχως τον κλασσικό φορ δεν είναι μόνο τωρινή. Το γρήγορο transition, δηλαδή η μεταφορά της μπάλας από επίθεση σε άμυνα, σε γρήγορο τέμπο είναι ένα γνώρισμα των ομάδων και των δύο προπονητών.

Κάπου εδώ θεωρούμε πως αρχίζουν οι διαφορές. Ο Βαλβέρδε αρέσκεται περισσότερο στο να προσπαθεί ο Ολυμπιακός να επιβάλλει τον δικό του ρυθμό και να προσπαθεί να στριμώξει τον αντίπαλο. Αντίθετα ο Φερέιρα, αρέσκεται στο να ελέγχει το παιχνίδι μεσοαμυντικά και σε λιγότερες ίσως, αλλά πολύ καλά οργανωμένες επιθέσεις να χτυπάει τον αντίπαλο. Αυτό το έκανε και στην Μπράγκα σαν προπονητής, αλλά και στην Πόρτο. Έστω και αν αυτή ήταν πρωταθλήτρια, η ομάδα των «Δράκων» αρεσκόταν περισσότερο στο να διαλύει τον αντίπαλο στον κενό χώρο.

Ο Βαλβέρδε θέλει να έχει έναν αμυντικό χαφ που να συμμετέχει και στην δημιουργία του παιχνιδιού, σε αντίθεση με τον Φερέιρα που πάντοτε προτιμά να έχει κάποιον κλασσικό ανασταλτικό μέσο. Επίσης ο κόουτς του Ολυμπιακού δουλεύει με παίκτες που έχουν πολλές χρήσεις σε ένα παιχνίδι, δηλαδή τον βολεύουν περισσότερο οι «πολυθεσίτες» σε αντίθεση με τον Πορτογάλο, που δεν επιδιώκει να έχουν πολλαπλούς ρόλους οι ποδοσφαιριστές του. Επίσης ο Βάσκος θέλει ψηλά πάντα τους ακραίους μπακ, σε αντίθεση με τον Φερέιρα, που θέλει οι πρωτοβουλίες των ακραίων αμυντικών του, να είναι περισσότερο ελεγχόμενες και πιο προσεκτικές.

Σαν προπονητής, ο Φερέιρα είναι κατά κάποιο τρόπο και δάσκαλος. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα πως ο πατέρας του Φαλκάο είχε δηλώσει πως ο γιός του οφείλει πολλά στον Πορτογάλο γιατί ασχολήθηκε ξεχωριστά μαζί του. Στον Παναθηναϊκό μπορούμε να πούμε άνετα πως ο Φερέιρα έχει σώσει ήδη δύο καριέρες. Ο σχεδόν…τελειωμένος Κλέιτον φαίνεται φέτος αναγεννημένος, ενώ και ο Σιμάο που είχε φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια, δείχνει επίσης να έχει προσθέσει στοιχεία στο παιχνίδι του και να εμφανίζεται σαφώς βελτιωμένος. Αντίθετα ο Βαλβέρδε είναι ένας προπονητής που βασίζεται πάντοτε στους πιο έμπειρους και πιο μεστούς ποδοσφαιριστές και δύσκολα θα δώσει ευκαιρία σε κάποιον που μπορεί μεν να διαθέτει ταλέντο, αλλά δεν είναι έτοιμος να παίξει στην ομάδα. Μέχρι τώρα δεν έχει φανεί πως θα δουλέψει με κάποιον που δεν θα μπορέσει εύκολα να κατανοήσει τις απαιτήσεις του. Ωστόσο είναι πολύ καλός στη διαχείριση των αποδυτηρίων και στους ποδοσφαιριστές του, όπως είχε φανεί και στην προηγούμενη θητεία του στον Ολυμπιακό είναι πολύ αγαπητός.

Διαχείριση κρίσεων

Μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα ήταν μόλις μια η φορά που χρειάστηκε μεγάλη βοήθεια από τον πάγκο ο Παναθηναϊκός. Στο ματς με τον Ατρόμητο, όταν και έμεινε πίσω στο σκορ, ο Φερέιρα, βλέποντας την ομάδα του να παίζει με δέκα από νωρίς, θυσίασε τον Σιμάο για να αλλάξει τερματοφύλακα και εκ του αποτελέσματος μάλλον δικαιώθηκε. Μάλιστα αναγκάζεται να κάνει δεύτερη υποχρεωτική αλλαγή στο ημίχρονο τον Γιούρκα και τελικά ρίχνει τον Ρούντολφ όταν δέχεται το γκολ. Η συνολική εικόνα του ματς τον δικαίωσε για μια πολύ καλή διαχείριση σε ένα ματς υψηλών απαιτήσεων και μεγάλων ατυχιών. Από την άλλη ο Ερνέστο Βαλβέρδε υποφέρει φέτος ειδικά στο «Καραϊσκάκη» αρκετά, μιας και μέχρι τώρα οι «ερυθρόλευκοι» βρέθηκαν πίσω στο σκορ δύο φορές, ενώ στο ματς που βρέθηκαν με δύο γκολ μπροστά, ισοφαρίστηκαν. Όπως και να ‘χει σε δύο ματς που γύρισαν, μερίδιο στην επιτυχία έχει και ο προπονητής. Κι αν για το ματς με την Ξάνθη, μπορεί ν’ αποδώσει κανείς την ανατροπή περισσότερο στην καρδιά των πρωταθλητών, στο ματς με τον ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός μετά το γκολ που δέχτηκε, επικεντρώθηκε περισσότερο σε πλαγιοκοπήσεις και όχι πηγαίνοντας κατά μέτωπο, με αποτέλεσμα με δύο φάσεις από σέντρες που βγήκαν από τα άκρα, ν’ ανατρέψει άμεσα το ματς.

Πίεση ψηλά

Είναι ένας τομέας στον οποίο δίνουν έμφαση οι δύο προπονητές και σίγουρα μπορεί να κρίνει πολλά στο ντέρμπι. Είναι πιθανό πως ο Ολυμπιακός ειδικά στο πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού όπως συνηθίζει θα προσπαθήσει να ρίξει όλο το βάρος στην πίεση των δύο στόπερ, αλλά και στο να μην παίρνει εύκολα την μπάλα ο Κατσουράνης που πιθανώς στο ματς του φαληρικού γηπέδου, να είναι πιο καθοριστική η δική του απόδοση ακόμα και από αυτή του Λέτο. Από την άλλη μεριά ο Φερέιρα, θα προσπαθήσει ειδικά με τους Ζέκα και Κουίνσι που είναι γρήγοροι ειδικά σε κάποια σημεία του ματς, να πιέσει τον Μέλμπεργκ και τον Αβραάμ, ώστε να τους υποχρεώσει τουλάχιστον ν’ αναλωθούν σε βαθιές μπαλιές.

Χαρακτήρας στα ντέρμπι

Μέχρι τώρα ο Ερνέστο Βαλβέρδε από τον οποίο έχουμε και σαφώς μεγαλύτερο δείγμα, ακουμπάει πάντοτε στο «Καραϊσκάκη» περισσότερο. Στα εκτός έδρας παιχνίδια έχει εμφανιστεί αρκετά επιφυλακτικός, αλλά εντός έδρας οι «ερυθρόλευκοι» κάτω από τις οδηγίες του είναι αποτελεσματικοί συνήθως. Από την άλλη ο Φερέιρα είχε χτίσει μια τρομερή προϊστορία ειδικά απέναντι στην Μπενφίκα, σαν προπονητής της Πόρτο, αφού είχε νικήσει τέσσερις φορές, είχε έρθει τρεις φορές ισόπαλος και είχε μόνο μια ήττα από αυτήν στα ντέρμπι της Πόρτο που ήταν προπονητής. Με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ έχει πολύ καλά αποτελέσματα ο Φερέιρα ως τώρα και σε αυτή την 2η μάχη του με τον Βαλβέρδε στο «Καραϊσκάκη» φιλοδοξεί να βγει νικητής.