H ιστορία του «τυφώνα»

Η ζωή του έγινε ταινία. Η ιστορία του ενέπνευσε τον Μπομπ Ντύλαν. Ο Rubin “Hurricane” (τυφώνας) Carter βρέθηκε πίσω από τα σίδερα, κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ- όπως υποστηρίζει διότι ο πραγματικός ένοχος δεν βρέθηκε ποτέ. Αν και πυγμάχος η μεγαλύτερη νίκη του έμελλε να έρθει εκτός ρινγκ. Μια τέτοια μέρα το 1985 κι έπειτα από μεγάλο αγώνα ήταν έτοιμος να χαρεί ό,τι του στερήθηκε για 19 χρόνια. Την ελευθερία.

Γεννημένος στις 6 Μαΐου του 1937 στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ, βίωσε την αδικία και τον ρατσισμό. Η παραβατικότητα έμοιαζε να είναι ένας δρόμος που δεν μπορούσε να αποφύγει. Η πυγμαχία πάλι ήταν εκείνος που τον οδήγησε σε διέξοδο από την σκληρή πραγματικότητα. Προσωρινά.

Στο απόγειο της καριέρας του κι ενώ προετοιμαζόταν να διεκδικήσει την πρώτη του μεγάλη διάκριση στα μεσαία βάρη, μια «σκοτεινή» υπόθεση -με άγνωστες μέχρι και σήμερα πτυχές- φέρνει τα πάνω-κάτω στην ζωή του.

17 Ιουνίου 1966: Δύο άνδρες εισβάλουν σε μπαρ στο Νιου Τζέρσεϊ και υπό την απειλή όπλου προσπαθούν να το ληστέψουν. Ο μπάρμαν αντιστέκεται, αυτοί χάνουν την ψυχραιμία τους, ανοίγουν πυρ και αφήνουν πίσω τους τρεις νεκρούς, έναν τραυματία (όλοι τους λευκοί) και -όπως αποδείχθηκε αργότερα- μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα.

Εμπιστευόμενες την μαρτυρία μια γειτόνισσας, σύμφωνα με την οποία οι δράστες ήταν δύο μαύροι άνδρες που τράπηκαν σε φυγή επιβαίνοντας σε ένα λευκό αυτοκίνητο, οι αρχές οδηγήθηκαν στον Ρούμπιν Κάρτερ και τον φίλο του Τζον Άρτις. Ωστόσο από την έρευνα δεν βρέθηκαν αδιάσειστα στοιχεία για την ενοχή τους κι έτσι οι ύποπτοι για το μακελειό στο "Lafayette bar and Grill” αφέθηκαν ελεύθεροι.

Όμως λίγους μήνες αργότερα, στις 14 Οκτωβρίου 1966 oι Μπέλο και Μπράντλεϊ (με βεβαρημένο ποινικό μητρώο) κατέθεσαν ότι τους είδαν στον τόπο του εγκλήματος με συνέπεια τους φέρουν ενώπιον ενός λευκού δικαστού και 14 τέτοιων ενόρκων, αποφασισμένων να τους επιβάλουν την σκληρότερη των ποινών: Στις 27 Μαΐου 1967 καταδικάζονται σε τρεις-ισόβια.

Σε πείσμα δικαστών και κοινής γνώμης ο Κάρτερ ψάχνει να βρει το δίκιο του. Από τον Μοχάμεντ Άλι και τον Μπομπ Ντίλαν, μέχρι μια παρέα Καναδών και γενικότερα απλούς πολίτες που μαθαίνουν την ιστορία μέσα από την αυτοβιογραφία του (γραμμένη μέσα από την φυλακή) δημιουργείται ένα κίνημα υπέρ του που «φωνάζει» για αποκατάσταση της αλήθειας.



Ούτε πάντως η ομολογία των Μπέλο και Μπράντλεϊ ότι ψευδομαρτύρησαν (κατάθεση που αποτέλεσε την βάση για να απαγγελθούν κατηγορίες) αντί του ποσού των 10.000 δολαρίων έκαστος, δεν στάθηκε ικανή να επιφέρει απονομή δικαιοσύνης. Αφού στην δεύτερη δίκη, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1976, η ετυμηγορία δεν ήταν αθωωτική.

Παρόλα αυτά δεν τα παράτησε. Συνέχισε να μάχεται σαν αληθινός πολεμιστής, αποφασισμένος να παλέψει μέχρι να επιτύχει τον στόχο του ή να πεθάνει προσπαθώντας. Προτού, λοιπόν, τελειώσει η δική του... κλεψύδρα κατάφερε το 1985, στα 48 του χρόνια, αυτό που για τους περισσότερους θεωρείται αυτονόητο. Να αναπνεύσει ελεύθερος… Πιο μετά, δε, το 1988 ήρθε άλλη μια δικαίωση. Με την λέξη "κακοδικία" χαρακτηρίστηκαν όσα έγιναν στην πρώτη του απόπειρα να πείσει ότι δεν ήταν ό,τι παρουσιαζόταν κι ο φάκελος να κλείσει μια για πάντα...

-Δείτε το τρέιλερ της κινηματογραφικής μεταφοράς της ιστορίας του Ρούμπιν Κάρτερ, με τον βραβευμένο με Όσκαρ, Ντένζελ Ουάσινγκτον, να πρωταγωνιστεί στην ταινία «The Hurricane»:



Παναγιώτης Σγαρδέλης