Χαλκίδη: «Χαρούμενη που έμεινα»

Η Λυσιστράτη Χαλκίδη παρέμεινε στο δυναμικό του κολυμβητικού τμήματος του Ολυμπιακού. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια μίλησε στην ''Florida Fast Lane News'' για το γεγονός ότι θα συνεχίσει να φορά το ερυθρόλευκο σκουφάκι και γενικότερα για την καριέρα της...

Πώς νοιώθει που θα φοράει και φέτος το ερυθρόλευκο σκουφάκι.
«Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη που θα αγωνίζομαι και φέτος με τα χρώματα της Ολυμπιακάρας μας, του «Θρύλου» μας. Πρωταρχικά, θέλω να ευχαριστήσω τη Διοίκηση και τους ανθρώπους του Μίλωνα, και τους πρώην προπονητές μου εκεί: Γιάννη Αλεξάκη, Νίκο Γκρέκα, και Γιώργο Πόποτα στους οποίους χρωστάω πολλά -όχι μόνο γιατί με φρόντισαν από μικρή, και με ανέδειξαν στην Ελλάδα, αλλά και γιατί πάντα βάζουν το καλό των αθλητών τους πάνω από όλα τα άλλα. Εκτός από άριστοι προπονητές, είναι πρώτα-πρώτα καλοί άνθρωποι, και τους νοιώθω πολύ δικούς μου. Χωρίς αυτούς, δεν θα μπορούσα να είμαι εδω που είμαι σήμερα.

Είναι μεγάλη τιμη για μένα και για την οικογένειά μου το να αγωνίζομαι στον Ολυμπιακό, την πιο σπουδαία ομάδα στην Ελλάδα, και το να κολυμπάω με τόσο καλό προπονητικό team και τόσο πολύ ταλαντούχους/ες συναθλητές και συναθλήτριες. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, την Διοίκηση του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, τον προπονητή μου Νίκο Γέμελο, τον manager του Κολυμβητικού Τμήματος Σπύρο Μπιτσάκη, τον έφορο του τμήματος κ. Γιώργο Παπαδόπουλο και τους συναθλητές μου για την εμπιστοσύνη τους, όπως και το Olympiacos Fan Club της Νέας Υόρκης για την υποστήριξή του.
Το να αγωνίζεται ένας αθλητής με τα χρώματα της πιο ένδοξης ομάδας της Ελλάδας είναι μεγάλη ευθύνη και μεγάλη πρόκληση για καινούργιες επιτυχίες και τίτλους, ιδιαίτερα σε Ολυμπιακή χρονιά. Το περασμένο καλοκαίρι δεν τα πήγα άσχημα, αν και μερικά πράγματα μου ήρθαν στραβά, αναπάντεχα.
Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Από μικρή, ο Ρώσος προπονητής μου ο Alec Rukosuev στην Φλόριδα, με ώθησε να μάθω (μέσω ‘σκληρής αγάπης’) ότι αυτό που δεν θα με σκοτώσει θα με κάνει πιο δυνατή. Ο Alec και ο Νίκος Γέμελος συνεργάζονται πολύ καλά, άν και εκ του μακρόθεν, για το ιδιαίτερο πρόγραμμά μου, και αυτό μου δίνει μεγάλη πεποίθηση για την χρονιά που έρχεται».

Τι σχέδια έχεις για πρωταθλητισμο την χρονια που μας έρχεται;

«Στο κολύμπι, ευελπιστώ ότι θα πιάσω τα όρια για τους Ολυμπιακούς του 2012 στο Λονδίνο. Η Ελλάδα περνάει δύσκολες ώρες και χρειάζεται κάθε θετική προσπάθεια. Θα βάλω τα δυνατά μου στα 200μ και 400μ Μεικτή Ατομική, και στα 200μ Πρόσθιο. Η ΚΟΕ, μας έχει στηρίξει όλους μας προσωπικά, και πάντα προσπαθεί ότι το καλύτερο για την Ελληνική Κολύμβηση. Όλοι οι αθλητές, έχουμε ηθική υποχρέωση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν δώσει τον εαυτό τους, χρόνια τώρα.
Κάνω σκληρή προπόνηση και αν δεν υπάρξει κάποιος τραυματισμός, πιστεύω ότι το όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα. Η ιδέα και μόνο, να φορέσω το γαλανόλευκο εθνόσημο εκπροσωπώντας την Ελλάδα μας στους Ολυμπιακούς μου δίνει φτερά. Αν και τα ελληνικά μου δεν είναι καλά, νοιώθω πολύ περήφανη Ελληνίδα, όπως και όλοι οι Έλληνες της διασποράς. Θέλω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ και να προσφέρω στην Ελλάδα μας. Όσο για το Πανελλήνιο OPEN με τον Ολυμπιακό, το έχω δεδομένο ότι θα πάρουμε και το φετινό πρωτάθλημα, και οτι θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για το 17ο Πρωτάθλημα, σερί. Δεν δίνω απλή υπόσχεση, δίνω τον λόγο μου».

Περίγραψέ μας μια τυπικη σου ημέρα προπόνησης...

«Κάνω καθημερινές πολύωρες δύσκολες προπονήσεις στο National Training Center στο Clermont, έξω από το Orlando, της Φλόριδας, με τον προπονητή μου Alec Rukosuev. Η ημέρα μου αρχίζει στις 4:20 τα ξημερώματα και τελειώνει μετά τις 8 κάθε βράδυ. Δυστυχώς το Προπονητικό Κέντρο είναι 41 μίλια (66 χλμ) από το σπίτι μου και το ταξίδι κάθε μέρα είναι πολύ κουραστικό και ακριβό με την τιμή της βενζίνης στα ύψη και τα πολλά διόδια.

Κάθε Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο-Κυριακη οδηγώ 82 μίλια (112 χλμ) ενώ Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή μιας και έχω διπλή προπόνηση, οδηγώ 164 μίλια (264 χλμ) την ημέρα. Το ότι οδηγώ 820 μίλια (1.320 χλμ) κάθε εβδομάδα μόνο για να πηγαίνω προπόνηση, ακούγεται απίστευτο για τα ελληνικά δεδομένα. Κι όμως, είναι η καθημερινότητά μου, 8 χρόνια τώρα.

Κάθε Δευ-Τετ-Παρ που έχω διπλή προπόνηση, κάνω γύρω στα 20 χλμ κολύμπι την ημέρα. Ένα από τα πιο δύσκολα κύρια σετ προπόνησης σε 50αρα πισίνα είναι 100 κατοστάρια (10.000 μ) στο 1:20. Πονάει κάθε μυς, κάθε κόκκαλο, και κάθε σκέψη μου. Αλλά αν πάω πολύ αργά σε κάποιο κατοστάρι, φοβάμαι ότι με περιμένουνε 50 push-ups. Τις ημέρες που έχω διπλή προπόνηση τρέχω 5 χιλιόμετρα και κάνω ασκήσεις με λάστιχα. Τις άλλες μέρες, τρέχω 10 χιλιόμετρα, κάνω μισή ώρα δυνατά ποδήλατο και πρόγραμμα με βάρη.

Ο Alec Rukosuev έχει μεγάλη διεθνή φήμη. Αθλητές από όλον τον κόσμο έρχονται στο National Training Center στο Clermont (Orlando) για να προπονηθούν και μόνο από αυτόν. Αυτήν την εποχή προπονούμαι μαζί με άλλους 6 αθλητές που ελπίζουν να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, εκπροσωπώντας 4 χώρες. Η προπόνηση μας δεν είναι παιχνίδι. Ευτυχώς η γυναίκα του Alec, η Lera, προπονήτρια, αλλά και ικανή φυσιοθεραπεύτρια, μας «επαναφέρει» βάζοντας χέρια-πόδια στην θέση τους μετά τις δύσκολες προπονήσεις μας. Λεφτά να υπάρχουνε... να τα τρώμε στις βενζίνες, στα μαγιό, στις προπονήσεις, στους αγώνες, και στα ταξίδια!!! Τα πάντα στην Αμερική είναι ιδιωτικά, κερδοσκοπικού χαρακτήρα και δυστυχώς, όπως βλέπουμε, το ίδιο σχεδιάζεται εκ των έξωθεν, να γίνει και στην Ελλάδα. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για τους αθλητές και τις οικογένειές τους, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που κάνουν πρωταθλητισμό.
Αξίζει, όμως, κάθε θυσία για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό!»

Τι σχέδια κάνεις για την επαγγελματική μελλοντική σου αποκατάσταση;
«Το όνειρό μου είναι να γίνω πιλότος στην πολιτική αεροπορία. Έχω αρχίσει ιδιωτικά μαθήματα από πέρυσι και φέτος θα πάρω το πρώτο μου Δίπλωμα σε Ανεμόπτερα και Μονοκινητήρια αεροσκάφη.
Φέτος θα αποφασίσω σε ποιο Πανεπιστήμιο θα πάω μετά τους Ολυμπιακούς. Έχω πολλές προτάσεις από πολλά μεγάλα Αμερικανικά Πανεπιστήμια με δελεαστικές προσφορές υποτροφιών, αλλά η εκλογή μου είναι κάπως περιορισμένη μιας και τα περισσότερα Πανεπιστήμια με φημισμένο πρόγραμμα κολύμβησης, δεν έχουν Σχολή Ικάρων. Μου αρέσει πάρα πολύ να πετώ
Παράλληλα, είμαι και προπονήτρια στο National Training Center, βοηθός του Alec. Από το καλοκαίρι, προπονώ ηλικίες 5–12 χρονών και τα ‘παιδιά μου’ τα έχω ήδη μάθει να φωνάζουνε «Three-Los». Τα’ χω όλα τους «βαμμένα κατακόκκινα». Πολύ χαίρομαι που μπορώ να περάσω στην επόμενη γενια τις γνώσεις μου. Το να προπονώ παιδιά, με κάνει να είμαι πιο υπεύθυνη και να καταλαβαίνω από πρώτο χέρι πως νοιώθει ο προπονητής μου και τα δυο με κάνουνε καλύτερη κολυμβήτρια».