Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Ο τίτλος της «Bild» τα έλεγε όλα: «Τώρα έρχονται οι πιο ενοχλητικοί μας αντίπαλοι στα Μουντιάλ». Για τη Γερμανία, αν υπάρχει μια χώρα στο ποδόσφαιρο που η λέξη «φόβος» εμφανίζεται μόλις τη συναντά, είναι η αποψινή της αντίπαλος.

Είχαν ρωτήσει τον Ρουμενίγκε πριν αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο ποια ομάδα θα ήθελε να αποκλειόταν από τον δρόμο της Γερμανίας χωρίς αγώνα. «Η Ιταλία, επειδή η ιστορία μάς διδάσκει πως είναι κακός μας δαίμονας και μόνιμη παγκόσμια πρωταθλήτρια στην άμυνα. Από παιδιά μαθαίνουν πως τίποτα δεν είναι καλύτερο από έναν τοίχο στην άμυνα», είπε ο «Κάλε», ο οποίος στη δεκαετία του '80 φόρεσε τη φανέλα της Ιντερ. Ακόμα και η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, αν και ζήτησε την Ιταλία ως αντίπαλο σε μια φορτισμένη συναισθηματικά συνέντευξη αμέσως μετά το ματς με την Αργεντινή, συμπλήρωσε πως παραμένει διαχρονικά ο πιο δύσκολος αντίπαλος.

Η ιστορία των δυο τους στις μεγάλες διοργανώσεις και το παλμαρέ τους μιλούν από μόνα τους. Οι Γερμανοί τρεις φορές παγκόσμιοι πρωταθλητές, συν άλλους τρεις χαμένους τελικούς και τρία πρωταθλήματα Ευρώπης. Οι Ιταλοί τρεις φορές νικητές στα Μουντιάλ, ένας χαμένος τελικός και ένα πρωτάθλημα Ευρώπης. Αν βάλουμε μαζί τις φορές που έχουν βρεθεί στην τετράδα οι δύο αντίπαλοι, ξεπερνούν τις είκοσι!

Στα Παγκόσμια Κύπελλα, η κόντρα πηγαίνει πίσω στο «ματς του 20ού αιώνα». Ημιτελικός στο Μεξικό το 1970, με τον Μπεκενμπάουερ να αγωνίζεται με βγαλμένη ωμοπλάτη, τον Σνέλιγκερ (που έπαιζε στη Μίλαν) να δαγκώνει το χέρι που… τον τάιζε στις καθυστερήσεις, τον Μίλερ να στέλνει δύο φορές την μπάλα στα δίχτυα στην παράταση, τον Μπούρνιτς και τον Ρίβα να έχουν τις ιταλικές απαντήσεις. Μα πάνω απ' όλα τη συγκλονιστική στιγμή του τέταρτου γκολ των Ιταλών, με τον Τζιάνι Ριβέρα να πλασάρει τον Μάγερ. «Ενιωσα να καταρρέω και μετά διαπίστωσα πως δεν ήταν η συγκίνηση, αλλά το σφιχταγκάλιασμα του Ρίβα», θυμάται ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης για το 1969 και μετέπειτα υφυπουργός Αμυνας. Ο Ριβέρα πιστεύει πως τώρα αποκλείεται να σημειωθούν τόσα γκολ, αλλά το ένα που θα δώσει την πρόκριση στην Ιταλία θα μπει.

Οκτώ χρόνια αργότερα, στην Αργεντινή, οι Ιταλοί του Μπέαρτζοτ έπαιξαν σαν τη γάτα με το ποντίκι τους Γερμανούς, αλλά έπεσαν σε τρομερή μέρα του Ζεπ Μάγερ. Ο Φράνκο Καούζιο, πρωταγωνιστής εκείνης της αναμέτρησης, θυμάται «τον εγωισμό του Μπέτεγκα, που είχε δει τέσσερις φορές τον Γερμανό τερματοφύλακα να αποκρούει τα σουτ και την πέμπτη, ενώ ήμασταν ξεμαρκάριστοι μαζί με τον Ρόσι, σούταρε στο δοκάρι». Ο εξτρέμ της Γιουβέντους και της Ιντερ, τον οποίο πολλοί χαρακτηρίζουν ως τον κορυφαίο Ιταλό σ' εκείνο το Μουντιάλ, πιστεύει πως τα άκρα συνεχίζουν να δίνουν τις νίκες. «Κοιτάξτε την Πορτογαλία, τη μόνη που χρησιμοποιεί ακόμα κλασικά εξτρέμ, αντίθετα με τους Βραζιλιάνους, οι οποίοι τους εξαφάνισαν».

Το 1982 στον τελικό της Μαδρίτης ο Αντόνιο Καμπρίνι αστόχησε σε πέναλτι στο πρώτο ημίχρονο. Ο Μάρκο Ταρντέλι του υποσχέθηκε πως θα σκοράρει γι’ αυτόν. «Στο γκολ του 2-0 ένιωθα την μπάλα να φεύγει από την κατοχή μου και δοκίμασα να σουτάρω, η κραυγή μετά το γκολ ήταν η έκρηξη της ηρεμίας. Ο,τι μαζεύαμε καιρό έβγαινε σ' ένα γκολ. Τώρα οι Γερμανοί έχουν μόνο τον Λαμ, ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί παίκτης αξίας. Η Ιταλία θα προκριθεί σίγουρα», τονίζει ο πρώην χαφ της Γιουβέντους και της Ιντερ.

Για τη Γερμανία είναι η ευκαιρία να σβήσει και το βαρύ 4-1 του Μαρτίου στο φιλικό της Φλωρεντίας. Μετά την πρεμιέρα με την Κόστα Ρίκα, όλοι καλούσαν τον Κλίνσμαν να αλλάξει τον τρόπο της άμυνας. Ανάμεσά τους και ο Οτο Ρεχάγκελ. Το κλασικό 3-5-2 της «μάνσαφτ» μεταβλήθηκε σε αυτά τα δύο χρόνια σε 4-4-2, με τους δύο κεντρικούς αμυντικούς να μαθαίνουν τη ζώνη χωρίς λίμπερο. Ο Κλίνσμαν μετά τα δύο γκολ του Γουαντσόπε δεν πανικοβλήθηκε, αλλά υποσχέθηκε πως η δουλειά θα συνεχιστεί για να βελτιωθούν τα πράγματα στην προπόνηση. Τρεις εβδομάδες και τρεις νίκες συν μια πρόκριση αργότερα κανείς δεν μπορεί να του πει το παραμικρό. Εχοντας εισαγάγει νέες μεθόδους από τις ΗΠΑ προπόνησης και ψυχολογικής υποστήριξης, βελτίωσε πολύ και ατομικά ποδοσφαιριστές-«κλειδιά» και το τεράστιο πανό που υψώθηκε στο Βερολίνο μετά την πρόκριση της Αργεντινής και έγραφε «Danke Klinsi» αποτύπωνε τα συναισθήματα ενός λαού. Πριν από μερικές εβδομάδες η Γερμανία δεν θα είχε τύχη απέναντι στους Ιταλούς. Απόψε στο Ντόρτμουντ μοιάζει να έχει το επάνω χέρι. Κι ας λείπει ο Φρινγκς, ο οποίος τελικά τιμωρήθηκε από τη ΦΙΦΑ για τη συμμετοχή του στα επεισόδια του Σαββάτου. Θα βρει την άκρη ο Κλίνσμαν με τον αντικαταστάτη του.

Ο Μαρτσέλο Λίπι όλα δείχνουν πως θα προχωρήσει στην 28η διαφορετική ενδεκάδα σε ισάριθμα παιχνίδια της «σκουάντρα ατζούρα». Η επιστροφή του Ματεράτσι δίπλα στον Καναβάρο, που παίζει απόψε για 99η φορά στο εθνικό συγκρότημα, θα είναι η μόνη αλλαγή από τους έντεκα που άρχισαν με την Ουκρανία. Ο αρχηγός των «ατζούρι» ελπίζει να κάνει την 100ή συμμετοχή, οδηγώντας την ομάδα την Κυριακή στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου για τον μεγάλο τελικό. «Ο Ντίνο Τζοφ έκανε την εκατοστή συμμετοχή με την Πολωνία στην πρεμιέρα του Μουντιάλ του 1982. Ισως είναι καλός οιωνός», είπε ο Καναβάρο, διότι οι Ιταλοί ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν ομοιότητες μ' εκείνο τον θρίαμβο. Ετσι, λοιπόν, θυμήθηκαν πως και τότε είχαν μείνει ευρωπαϊκές ομάδες στα ημιτελικά, τότε ήταν η τελευταία φορά που αντιμετώπισαν τη Γερμανία σε Μουντιάλ, η μαθηματική ακολουθία από το 1970 που έπαιξαν τελικό, αφού προηγουμένως απέκλεισαν τη Γερμανία, το 1982, δώδεκα χρόνια αργότερα, πήραν το Κύπελλο, νικώντας τη Γερμανία και τώρα, 24 χρόνια μετά, πιστεύουν στο ίδιο σενάριο. Επίσης, κάθε δώδεκα χρόνια αγωνίζονται στον τελικό και εφόσον έχασαν εκείνους του '70 και του '94 κόντρα στη Βραζιλία, τώρα όπως και το 1982 είναι η σειρά τους να κατακτήσουν το τρόπαιο.

Οι Γερμανοί ξέρουν πως μετά τα 120 λεπτά υπάρχει και η διαδικασία των πέναλτι. Εκεί όπου σε έξι περιπτώσεις στο παρελθόν σε όλα τα μεγάλα τουρνουά έχουν επικρατήσει πέντε φορές, έχοντας χάσει μόνο στην πρώτη «ρωσική ρουλέτα» στον τελικό του Κυπέλλου Εθνών του 1976 με την Τσεχοσλοβακία. Αξίζει να σημειωθεί πως σε Μουντιάλ από τις 18 εκτελέσεις πέναλτι που έχουν κληθεί να κάνουν οι Γερμανοί παίκτες μόνο σε μία, το 1982, στη Σεβίλλη, με τη Γαλλία αστόχησαν (Ούλι Στίλικε). Από την άλλη, η Ιταλία (μαζί με την Ολλανδία και την Αγγλία) σε πέντε ανάλογες περιπτώσεις προκρίθηκε μόλις μία φορά. Στον ημιτελικό του Euro 2000. Σ' εκείνο το ματς οι Ολλανδοί όχι μόνο αστοχούσαν στη διαδικασία των πέναλτι, αλλά έχασαν και άλλα δύο στην κανονική διάρκεια με τον Φρανκ ντε Μπουρ και τον Κλάιφερτ. Τελικά το περίφημο κλισέ του Λίνεκερ πως «το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι το οποίο κερδίζουν οι Γερμανοί στα πέναλτι» έχει και στατιστική βάση και ιστορική: δεν είναι τυχαίο πως ένας Γερμανός (ο 90χρονος σήμερα) ο Καρλ Βαλντ έπεισε στη δεκαετία του '70 τον Ελβετό πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ Βιρ Ντέκερ να υιοθετήσει αυτή τη διαδικασία για την ανάδειξη νικητή, αντί για το… στρίψιμο του νομίσματος.