Για να γυρίσει ο… ήλιος θέλει δουλειά πολλή στην ΑΕΚ.
Για να γυρίσει η ομάδα που δεν ντρέπονται (ούτε όταν δεν νικά) να βλέπουν οι φίλοι της, να που ίσως χρειάζονται λιγότερα κι απ’ όσα φανταζόταν η ίδια.
Ένας προπονητής που «δεν έχει αυτό που αγαπά, αλλά αγαπά αυτό που έχει» κι ένα ρόστερ με πάθος να «βουλώσει στόματα» αποδείχθηκαν αρκετά για να εμφανίσουν μια «Ένωση» με χαρακτήρα που θυμάται με νοσταλγία ο κόσμος της.
Η ΑΕΚ δεν μάγεψε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ. Δεν έκανε εμφάνιση που να δικαιολογεί πανηγύρια. Δεν κέρδισε καν! Τον Ολυμπιακό. Διότι το δικαίωμα να ισχυριστεί πως θα τιμωρεί (έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων) όποιον ξεχνά ότι είναι… η ΑΕΚ, το κέρδισε με το σπαθί της. Κι αυτό συντέλεσαν τέσσερις λόγοι για να βγει -πρώτη φορά μετά από καιρό- απ’ το θηκάρι.
-Η άμεση δράση Κωστένογλου: Ούτε γκρίνια για «καμένη γη», ούτε πίστωση χρόνου, ούτε υποσχέσεις για του χρόνου (όπως συνηθίζεται σε περιπτώσεις νέου προπονητή). Μόνο δουλειά. Αποφασισμένος να στραγγίξει αδιαμαρτύρητα τις δυνατότητες του ρόστερ, ο «πάτερ» δεν έδωσε μόνο άμεσα δείγματα της φιλοσοφίας του. Έδωσε και την πρώτη πειστική τήρηση των καλοκαιρινών υποσχέσεων πώς «ο αντίπαλος θα φτύνει αίμα για να νικήσει την ΑΕΚ».
-Η «μαγκιά» των παικτών: Όχι μόνο επειδή έχουν ακούσει πολλά. Ούτε επειδή κι οι ίδιοι δεν θυμούνται από πότε έχουν να δουν το «χρώμα του χρήματος». Αλλά κυρίως επειδή έδωσαν ελπίδες (καθυστερημένης έστω) συναίσθησης του σε ποια ομάδα βρίσκονται. Είτε πρόκειται για «δικά της παιδιά» που δείχνουν διάθεση ν’ αναλάβουν ευθύνες (Αραμπατζής, Μανωλάς). Είτε πρόκειται για άλλα (Μάκος, Καράμπελας) που δεν είναι δικά της, αλλά παθιάζονται… σαν να ήταν.
-Το «λαχείο» Βάργκας: Η πιο επίκαιρη απόδειξη ότι ίσως υπάρχουν παίκτες στην ΑΕΚ που ΔΕΝ θα «περνούσαν κάποτε απ’ τη Φιλαδέλφεια και θα συλλαμβάνονταν αυτόματα». Δίνοντας την εντύπωση (και) στο ντέρμπι πως… πολλαπλασιάζει τον εαυτό του και καλύπτοντας «μόνος άμα λάχει» το κενό Ντιόπ και Μίτσελ, ο Κολομβιανός μοιάζει παρηγοριά της… θεάς Τύχης για τον τρόπο που φέρθηκε στην ΑΕΚ στην υπόθεση «Γκούντγιονσεν».
-Ο «δανεικός» Λεονάρντο: Μετά από ένα καλοκαίρι όπου ένιωσε ως η… έξτρα πίτσα των προσφορών (συνοδεύοντας κάθε μεταγραφική συναλλαγή της ΑΕΚ), ο Βραζιλιάνος δεν χρειάστηκε την γκολάρα του ντέρμπι για να επιβεβαιώσει ότι είναι απ’ τους λίγους που νοστιμίζουν πια το παιχνίδι της. Έχει μετατραπεί απ’ την αρχή κιόλας της χρονιάς στο πιο ενδεικτικό παράδειγμα του ποιοι είναι κυρίως υπεύθυνοι για την αγωνιστική απαξίωση της ΑΕΚ.
Γιώργος Μαραθιανός